Op vrijdag 25 juni is de Koreaanse oorlog precies zestig jaar aan de gang. De vrede is immers nooit getekend, wel een wapenstilstand in 1953. In deze oorlog stonden de communistische troepen van Noord-Korea en China met steun van de Sovjet-Unie tegenover een 'VN troepenmacht' uit o.a. Verenigde Staten, Groot-Brittannië, Canada, Filipijnen, Turkije, Nederland, Ethiopië, Colombia, België en Luxemburg. Drie maanden terug leek het heel even dat de gewapende strijd hervat werd, maar het liep een sisser af. Grootfoto site The Big Picture plaatste ter memorium een indrukwekkende serie oorlogsfoto's.
De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.
Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.
Ecotoerisme in de gedemilitariseerde zone tussen Noord- en Zuid-Korea? Zo vlak voor 1 april klinkt het te mooi om waar te zijn. Maar de zogenaamde DMZ is al sinds 1953 een ecologische corridor van 4 bij 240 kilometer (van nergens naar nergens) met bijzondere soorten als de zeldzame Witnekkraanvogel, Japanse kraanvogel, de Kraagbeer en misschien wel de Siberische tijger (CNN). Ecotoerisme zou er volgens Zuid-Korea ontwikkeld kunnen worden vanuit zeven dorpen langs de DMZ (Treehugger). Een plan van de Zuid-Koreaanse presidentiële raad voor ‘National Competitiveness’ voorziet in fietsroutes en een observatiepostie in het zuidelijke deel van de DMZ (People Daily). De Zuid-Koreanen willen nu in gesprek met hun Noordelijke counterparts over deze plannen (Korea Times). Het DMZ Forum: een Amerikaanse NGO die ernaar streeft het gebied erkent te krijgen als UNESCO World Heritage site meldde drie jaar geleden al dat Noord-Korea had ingestemd met het opzetten van een observatiepost in een rijstveld net binnen de DMZ van waaruit kraanvogels met graan gelokt gaan worden. Misschien dat er wel een deal uitkomt waarbij de hongerende bevolking van Noord-Korea zelf ook een graantje kan meepikken? Fair enough…
De studente Architectuur Vivian Chin uit Toronto bedacht al eerder inventieve oplossingen voor gebouwen en infrastructuur in gebieden vol landmijnen en andere gevaren. Hierboven ziet u haar impressie van een ecologische corridor met ondergrondse bebouwing als ooit Noord- en Zuid-Korea weer samengaan.
Hallo hallo… hier uw gemarginaliseerde margeblogger Drs Boobelino de Soto. In tijden van toenemende preutsheid en bekrompenheid, beklemmend conformisme en door de overheid ondergesteunde congressen die de samenleving de maat nemen en in een keurslijf willen gieten.. …in dergelijke klotetijden is het een verademing om te zien dat er nog mensen zijn die gewoon lekker doen waar ze zin in hebben. Eerder deze zomer vond hier een Schaamplaat Verkiezing plaats. Dat was leuk, maar uw eigenste Drs zegt: Je Hoeft Je Nergens Voor Te Schamen!!! Dus geniet van dit vlotte nummer van deze schaamteloze Aziaat: 【初音ミク】ベースで｢牛乳飲め！｣演奏してみた【これはひどい】
In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.
BREKEND:
Echt ‘landjepik’ is het niet want bij de overdracht wordt er voor het land gewoon betaald. De lokale bewoners van het land kunnen echter wel de dupe worden van de grote landaankopen die investeerders uit het Midden-Oosten en Azië doen in Afrika.
De stijgende voedselprijzen van de afgelopen jaren werkte investeringen in landbouwgrond in de hand. Met name investeerders uit rijke máár onvruchtbare oliestaten en Aziatische landen met een snelgroeiende vraag naar voedsel zoals China en Zuid-Korea grepen hun kans in Afrika om voor miljoenen hectare landbouwgrond aan te kopen (IPS). Zo nam Daewoo een optie op 1,3 miljoen hectare landbouwgrond in Madagaskar. Driekwart van het land is bestemd voor het verbouwen van voedsel, een kwart wordt aangewend voor energiegewassen. Zo proberen deze landen hun voedselzekerheid te vergroten en speculeren investeerders op toekomstige winsten uit voedsel- en biobrandstofproductie.
Critici spreken echter van een tweede kolonisering. Het Internationaal Onderzoeksinstituut voor Voedselbeleid (IFPRI) bracht deze ontwikkeling in kaart [rapport.pdf / tabel met deals.pdf]. Ook al geeft het IFPRI toe dat het erg lastig is om de private deals te achterhalen produceerde het toch al een aardige interactieve wereldkaart over het fenomeen ‘land crabbing’ of ‘landjepik’ zoals u wilt.
Twee weken geleden meldde de Financial Times dat het Koreaanse Daewoo Logistics Corporation 1,3 miljoen hectare landbouwgrond in Madagaskar voor 99 jaar gaat leasen. Dat is ongeveer de helft van de totaal beschikbare landbouwgrond op Madagaskar. In een land dat vaste klant is bij het UN World Food Programme én waar 50% van de jonge kinderen door ondervoeding een groei-achterstand* vertoont zal een landoppervlak ter grootte van Vlaanderen worden beplant met maïs en oliepalm bestemd voor de buitenlandse markt. Het leasecontract zou de Koreanen ook nog eens niks, nada, noppes kosten*. Daewoo gaat immers banen creëren op Madagaskar: een weinig sterk argument als je voor dit project tot nu toe vooral Zuid-Afrikanen hebt aangenomen. Onder weldenkende wereldburgers van Parijs tot Tokyo was de schok groot en inmiddels is het grote downplayen begonnen, zowel in Seoul als in Antananarivo.
Bloedend eiland
Doordat Madagaskar 160 miljoen jaar geleden afbrak van Afrika is de evolutie daar haar eigen gang gegaan en herbergt het eiland enorm veel endemische soorten zoals maki’s, de panterkameleon en zes van de acht soorten baobab bomen. Het grootste eiland van deze aardbol is derhalve in haar geheel een biodiversity hotspot. Maar op dit moment is slechts 10% van de oorspronkelijke natuur nog over. Madagaskar kampt met hevige bodemerosie (400 ton/ha)* doordat maar een beperkt deel van het land geschikt is voor landbouw maar desondanks wordt ontgonnen. Slecht landgebruik zorgt er nu voor dat de rivieren verzadigd zijn van de rode aarde die wegspoelt van de marginale akkers en de Indische Oceaan rondom het eiland rood kleurt. Astronauten hebben wel eens opgemerkt dat het lijkt alsof Madagaskar dood bloedt door de bodemerosie. In dit land wil de firma Daewoo dus exportlandbouw ontwikkelen?
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.
The Korean Boryeong Mud Festival and slow motion bubble bursting.
Beetje vreemd om in de dagelijks stroom kamerstukken vandaag eentje te vinden uit 2003. Het betreft een overeenkomst tussen de Europese Unie en China over samenwerking bij het tot stand brengen van Galileo, het Europese alternatief voor GPS.
Waarom de publicatie pas naar vijf jaar is, is mij een raadsel.
Maar door de publicatie werd ik me er wel van bewust dat Galileo allang geen puur Europees project meer is. Landen als Israël, Zuid-Korea, Oekraïne en Marokko doen ook mee. Daar kan je op een (geo-) politieke manier naar kijken en op economische.
Economisch gezien is het natuurlijk verstandig om zoveel mogelijk partijen te laten deelnemen, ook financieel, om later de markt zo groot mogelijk te maken. Zeker als je een land als China betrekt, kan je eigenlijk al niet meer stuk. Uiteraard is het maar de vraag hoe het uitpakt. De Chinezen zijn ook nog met een eigen systeem bezig en wedden misschien op twee paarden. Als Galileo te laat is, laten ze het misschien gewoon vallen. Daarnaast is het voor landen buiten de Europese Unie natuurlijk wel lucratief om met een relatief geringe deelname (enkele tientallen miljoenen euro’s) toegang te krijgen tot deze ontwikkeling.
Geo-politiek gezien is het natuurlijk weer een heel andere discussie. Galileo is, in tegenstelling tot het oorspronkelijke GPS, in eerste instantie een civiel systeem met daarnaast militaire mogelijkheden. Maar die militaire toepassingen zijn er wel degelijk. En dan komen landen als China, maar misschien ook Oekraïne, in een ander daglicht te staan. Hierover heb ik eigenlijk nergens een discussie over kunnen terugvinden. Dat zal nu trouwens wel een gepasseerd station zijn.
”Dienaren moeten opstaan voor hun meesters. Ambtenaren zijn de dienaren van het volk. Wanneer die later beginnen dan hun meesters is er iets niet in orde” (Spits!)
De Zuid-Koreaanse president Lee Myung-bak heeft onlangs zijn ambtenaren verplicht om uiterlijk 07.30 te beginnen met werken. Maar nu verwerpt hij ook ‘het recht op golfen’ voor de ambtenaren omdat hij van mening is dat een hardwerkende ambtenaar geen tijd voor golfen kan hebben. Voormalig bondscoach van Zuid-Korea Guus Hiddink (hier op de golfbaan) zou zoiets ongetwijfeld nooit gezegd hebben, want een moderne manager weet dat afgebeulde werknemers slecht presteren.
Sargasso heeft privacy hoog in het vaandel staan. Nu we allemaal meer dingen online doen is een goede VPN-service belangrijk om je privacy te beschermen. Volgens techsite CNET is NordVPN de meest betrouwbare en veilige VPN-service. De app is makkelijk in gebruik en je kunt tot zes verbindingen tegelijk tot stand brengen. NordVPN kwam bij een speedtest als pijlsnel uit de bus en is dus ook geschikt als je wil gamen, Netflixen of downloaden.
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.