Closing Time | The Zombies – She’s not there

https://www.youtube.com/watch?v=it68QbUWVPM Ik zei nou wel dat al mijn cd’s erg fijn zijn, maar bij deze moest ik toch ff langer nadenken. Alleen al omdat ik niet weet waarom ik ‘m heb…ongetwijfeld gekregen, want aan The songs known from the tv-commercials zou ik mijn geld niet uitgeven. Er staan wel aardige nummers op hoor, daar niet van, maar ik ben te snobistisch om zo’n cliché bewust in huis te halen. Maar ik kan al die clichés dan wel weer zo uit het hoofd meezingen, en Working in a Coalmine, Going down down down, working in a coalmine – Whoop, zingt al 3 dagen door mijn dat hoofd. Want zo heet de cd dus. Verder staan er klassiekers op van Percy Sledge, Louis Armstrong, Nina Simone, Little Richard, Sam Cooke (allebei 2x) – opvallen veel zwarte artiesten trouwens, en een paar bands als Muddy Waters, The Zombies en The Platters, en als opvallende uitsmijter Carmina Burana – O Fortuna. Oh nee ik zie nog een bonus track (?) van Dinah Washington. Go figure (nee, da’s niet de titel maar mijn verbazing). Ik zat dus wel even te prakkiseren welk nummer van dit (deze?) muzikale ratjetoe nou een Closing Time verdient. Afgaande op de titels dacht ik eerst even aan The New Seekers en I’d Like to Teach the World to Sing, want dat klinkt lekker optimistisch, maar jemig wat een zeiknummer, doe maar niet. Toen scheerde Little Richard met Tutti Frutti nog even door mijn hoofd, vanwege een bizarre theorie van Paulien Cornelisse in De Slimste Mens, die wist te vertellen dat er een gerucht gaat dat dat nummer oorspronkelijk over anale seks ging – en dat nou niemand meer aan dat nummer kan denken zonder aan anale seks te denken, wat heel grappig is, maar ja, ik vind én het nummer nogal irritant, en ik heb ook geen behoefte aan pornografische beelden in mijn hoofd zo vlak voor het slapen gaan. En zo zijn er nog wat opties overwogen en verworpen, soms omdat ik het nummer ff ging luisteren en ‘t héél snel weer afgezet heb. Van een aantal originelen ken ik alleen de cover, en soms begrijp ik wel waarom dat zo is, zeg maar. Ook van deze kende ik ooit alleen de cover van Santana, die ik eerlijk gezegd ook iets beter vind. Maar ik wil niet valsspelen, en ik vind ook dit origineel van The Zombies best acceptabel. Slaap lekker!

Door: Foto: Ted (cc)

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Mededeling

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Lezen: Bedrieglijk echt, door Jona Lendering

Mededeling

Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Mededeling

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.