Plofkip woord van het jaar 2012
NIEUWS - Lezers van Onze Taal kiezen ‘plofkip’ tot woord van het jaar 2012.
In 2013 werd ‘selfie’ gekozen tot Woord van het Jaar. Met een grote meerderheid aan stemmen kreeg het trendy woordje de voorkeur boven ‘socialbesitas’ en ‘sletvrees’, respectievelijk de nummers twee en drie uit het lijstje. Een vermelding in de prestigieuze Dikke Van Dale was de bijbehorende hoofdprijs. Vanaf die tijd ging het eigenlijk mis met het veelgeprezen woordje. De roem en aandacht zorgden ervoor dat de selfie niet meer zichzelf kon zijn. Met alle gevolgen van dien. Wanneer we het hebben over de eerst gemaakte selfie, klinkt dit alsof we praten over een opgraving uit de Middeleeuwen. Voor ons gevoel lijkt 2002 inmiddels eeuwen geleden, maar feitelijk is dat nog niet zo gek lang terug in de tijd. Op een Australische website plaatste een jongen destijds een ingezoomde foto van de hechtingen in zijn lip. Het was een stille getuige van de verwondingen die hij had opgelopen tijdens een avondje stappen. 'Sorry van de focus, het is een selfie,' plaatste hij als begeleidende en verontschuldigende tekst bij zijn ietwat onsmakelijke foto van een opgezwollen en gehechte onderlip. Waarschijnlijk had hij in de verste verte niet kunnen vermoeden wat hij zo’n twaalf jaar later zou hebben aangericht met zijn selfie van destijds.
NIEUWS - Lezers van Onze Taal kiezen ‘plofkip’ tot woord van het jaar 2012.
Dat kan! Sargasso is een collectief van bloggers en we verwelkomen graag nieuw blogtalent. We plaatsen ook regelmatig gastbijdragen. Lees hier meer over bloggen voor Sargasso of over het inzenden van een gastbijdrage.
Tijd voor een wat internetarcheologie. Net als – naar ik aanneem – de meeste Nederlanders, hoorde ik bij het debat over de miljoenennota voor het eerst het woord ‘kopvod’, wat Wilderiaans is voor hoofddoekje (maar, zo specificeerde Geert, alleen wanneer gedragen door moslims). De term – waarvan ik vrees dat hij zeer hoge ogen gooit om woord van het jaar 2009 te worden – is overduidelijk bedoeld om te kwetsen, en om wat extra aandacht te vragen voor zijn absurde suggestie om een hoofddoekjesbelasting in te voeren.
Maar een snelle googlezoektocht laat zien dat de term niet uit het peroxidebrein (als hij mag, mogen wij ook) van Wilders is ontsproten. Het begrip is al zeker een paar maanden in zwang in de, laten we zeggen, ietwat rechtsere hoeken van het Nederlandstalig internet, zoals bijvoorbeeld de sites het Vrije Volk en het Pim Fortuyn Forum.
Wie nóg verder gaat terugzoeken komt pas echt in de krochten van het internet waarbij vergeleken bovengenoemde sites broedplaatsen voor linkse multiculturele boomknuffelaars lijken. De oudste verwijzing die ik heb kunnen vinden stamt uit 2002 komt van de gezellige kaalkopjes van Stormfront. Ik hou me aanbevolen voor wie het nog verder weet te herleiden.
In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.
De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.
Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.