[qvdd] For a President who insists that we must "Look Forward, Not Backward" -- when it comes to investigating war crimes by high-level Bush officials -- this anti-whistleblower assault reflects not only an obsession on preserving and bolstering the National Security State's secrecy regime, but also an intense fixation on the past. And increasingly extremist weapons -- now including trolling through reporters' banking and phone records -- are being wielded to achieve it. Glenn Greenwald: The DOJ's creeping war on whistle-blowers Tijdens zijn campagne beloofde Obama wat te doen voor de bescherming van klokkenluiders. Plechtige woorden zelfs: Protect Whistleblowers: Often the best source of information about waste, fraud, and abuse in government is an existing government employee committed to public integrity and willing to speak out. Such acts of courage and patriotism, which can sometimes save lives and often save taxpayer dollars, should be encouraged rather than stifled. We need to empower federal employees as watchdogs of wrongdoing and partners in performance. Barack Obama will strengthen whistleblower laws to protect federal workers who expose waste, fraud, and abuse of authority in government. Obama will ensure that federal agencies expedite the process for reviewing whistleblower claims and whistleblowers have full access to courts and due process. Sinds Obama President is geworden is alle hoop op verandering vervlogen. Hoop was zijn belangrijkste campagnebelofte maar Obama wil regeren, en regeren is vooruit kijken. Er komt dus geen onderzoek naar de misdaden van zijn voorganger – waaronder liegen een oorlog te verantwoorden. In de jaren 70 werd een president nog voor afgezet als hij had gelogen, maar al in de jaren 80 bleek dat een President dit ongestraft kon doen (Reagan, Iran-Contra). De leugens van Bush en Cheney zijn niet eens onderzocht. Nu heeft de regering Obama besloten om klokkenluider James Risen te gaan vervolgen die, het is niet te geloven, zijn “misdaad” pleegde tijdens de regering Bush. Niet alleen dat, door Bush werd afgezien van vervolging, maar Obama heeft besloten Risen toch weer aan te klagen voor het lekken van vertrouwelijke informatie. Een andere klokkenluider Bradley Manning, de bron van de diplomatieke post van de Amerikanen die is gelekt via WikiLeaks zit sinds mei 2010 nog steeds in isolatie – een vorm van marteling – en wacht op zijn proces. De publicatie van deze diplomatieke post is de spreekwoordelijke strohalm geweest de rug brak van de kameel, wie had dat gedacht?
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.
Wederom een gastbijdrage van Karin Spaink, eveneens te lezen op haar eigen blog.
Nettime is een mailinglist waar mensen willen nadenken over media, internet, politiek en alles daartussen en daaromheen. Een paar dagen gelden las ik dit op die mailinglijst:
Na Vrij Nederland’s onthulling van de even weinig verheven als pompeus gerechtvaardigde wijze waarop ‘kwaliteitskrant’ NRC-Handelsblad samen met de commercieele omroep RTL NOS-televisie de loef had afgestoken in de (rat)race naar het NL-relevante gedeelte van de Wikileaks’ Cablegate stash laten de Belgen het weinig flatteus licht schijnen op de gang van zaken bij het parallel verhaal, rond dagblad De Standaard, die ook via het Noorse blad Aftenposten toegang kreeg tot het Wikileaks materiaal [..]
Ineens werd ik boos. Dit was een mailinglijst waar iedereen pretendeerde verstandig na te denken over media en internet, maar wat ik daar had gezien over WikiLeaks kwam zelden boven dit niveau uit. Zodat ik een antwoord schreef, waarvan ik innig hoop dat anderen het snappen:
Ik snap niet waarom de vraag wie hoe & wanneer de beschikking wist te krijgen over deze cables de inhoud van diezelfde cables kennelijk steeds maar moet overschaduwen – ook op Nettime. Het kan me werkelijk geen lor schelen of RTL eerder was dan de NOS, of omgekeerd. Het kan me ook geen ene lor schelen dat Nederlandse kranten niet bij de eerste groep van vijf geselecteerde dagbladen zaten die in de cables konden grasduinen.
Wikileaks vertelt ons wat u eigenlijk al wist: Amerika speelt regelmatig vuile spelletjes om de wereld te controleren maar bedoelt het opzich goed, wereldleiders zijn ook maar simpele zielen met aardse behoeften en zelfs een diplomaat zegt wel eens ‘kut’. Toch is het boeiend om via Wikileaks bevestigd te zien worden wat je dus eigenlijk al wist. Nieuwe cables bewijzen wat peak oil geïnteresseerden allang wisten: Saoedi-Arabië kan niet nog meer olie oppompen om de olieprijs te stabiliseren. Decennialang was het Saoedische koninkrijk het regelkraantje van de internationale oliemarkt. Dreigde autorijden in Amerika te duur te worden dan draaide het Huis van Saoed de kraan wat verder open. Olie genoeg, alsof het nooit op zou raken. Maar nu is het einde dus in zicht. Er moet flink geïnvesteerd worden in techniek en capaciteit om de laatste vaten uit moeilijk bereikbare en grotendeels lege velden te trekken. Uit een gelekte cable blijkt nu dat Sadad al-Husseini, een vooraanstaande Saoedisch geoloog (ja slimmerds in de woestijn het kan echt Geert), al in 2007 aan de Amerikanen meldt dat zijn land niet de benodigde 12,5 miljoen vaten per dag kan halen. Dat met veel moeite ergens de komende tien jaar op een bepaald moment (even) een productie van 12 miljoen vaten gehaald wordt, maar dat de mondiale olieproductie dan al heeft gepiekt. Kortom: de olieprijs is out of control, de groeiende vraag regeert en het slinkende aanbod kant heeft het nakijken. Wisten de meesten van u al, maar nu staat het op Wikileaks dus is het waar.
Sargasso heeft privacy hoog in het vaandel staan. Nu we allemaal meer dingen online doen is een goede VPN-service belangrijk om je privacy te beschermen. Volgens techsite CNET is NordVPN de meest betrouwbare en veilige VPN-service. De app is makkelijk in gebruik en je kunt tot zes verbindingen tegelijk tot stand brengen. NordVPN kwam bij een speedtest als pijlsnel uit de bus en is dus ook geschikt als je wil gamen, Netflixen of downloaden.
GeenCommentaar heeft ruimte voor gastloggers. Vandaag is dat Arjen de Wolff met een artikel dat eerder verscheen op zijn eigen website. Arjen is adviseur voor politieke en democratische organisaties in niet al te frisse landen en weet hoe het is om opgesloten te worden om zijn mening. Hij zag vrienden verdwijnen (Armenië) en mensen opgeblazen worden voor zijn ogen (Irak) terwijl hij probeerde in hun landen democratie bij te brengen. Hij was ook spin doctor (al noemt hij het zelf liever anders) voor de Tweede Kamerfractie van D66 vanaf 2003-2006.
Frans Timmermans, voormalig staatssecretaris Europese Zaken voor de Partij van de Arbeid, noemde de SP een stel communisten, blijkt uit documenten van Wikileaks. Hup, meteen heel SP’end Nederland over de zeik. Maar Timmermans had gelijk, stelt Arjen de Wolff.
Wat zou Frans Timmermans in 2006 eigenlijk ten diepste hebben gedreven toen hij de Amerikanen, gevraagd naar mogelijke samenwerking van PvdA met SP, vertelde dat de PvdA er onverstandig aan zou doen iemand te vertrouwen die ooit communist is geweest? Wilde hij de Amerikanen naar de mond praten? Wilde hij ze geruststellen over het dreigende gevaar van SP-deelname aan de regering, met mogelijk alle rampzalige gevolgen voor het buitenlands beleid vandien? Of sprak hier de onvervalste sociaal-democraat, die getrouw aan de geschiedenis simpelweg een diepe en authentieke weerzin tegen communisten formuleerde?
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
“Ever since Julian lived with me in Wiesbaden he (the cat) has suffered from psychosis. Julian would constantly attack the animal. He would spread out his fingers like a fork and grab the cat’s throat.” (Daniel Domscheit-Berg, de voormalige tweede man van Wikileaks)
Daniel Domscheit-Berg lekt in zijn boek `Inside Wikileaks` een aantal onbekende feiten over zijn oud-collega Julian Assange. Julian zou niet capabel zijn om Wikileaks te leiden, erg veel geld vragen voor video’s en interviews, niet met mensen kunnen omgaan en zijn naaste medewerkers een nare smaak in de mond bezorgen. Volgens Domscheit-Berg mishandelde Assange bovendien zijn kat. Een goed getimed boek dus, dat Domscheit-Berg zeker niet armer zal maken en Assagne min of meer een koekje van eigen deeg biedt in welgeteld 304 pagina’s.
De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.
Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.
