Schoof hoeft niet naar meerderheden te scharrelen

De brokstukken van kabinet Schoof hoeven geen meerderheden in de Tweede Kamer bij elkaar te scharrelen om het land te blijven besturen. Het kabinet leunt op 32 zetels in de Tweede kamer (de gezamenlijke grootte van VVD en BBB fracties). Maar in veel gevallen kan het kabinet rekenen op steun van de rechterflank in de Kamer. Die rechtse groep is samen goed voor 76 zetels. Een krappe meerderheid, maar hoe dan ook een meerderheid:. PVV (37), VVD (24), BBB (8), FvD (3), SGP (3), JA21 (1) Zetelroof De BBB had tot voor kort 7 zetels, maar is een zeteltje rijker geworden dankzij de zetelroof van Agnes Joseph (die recent overstapte van NSC naar BBB). Het NSC moet trouwens nog vervangers zien te vinden voor de eveneens vertrokken Kamerleden Soepboer en Boomsma, die overstappen naar respectievelijk de Friese Nationale Partij en JA21. OP moment van dit schrijven telt de NSC-fractie geen 19 maar 17 leden. Het wordt voor Schoof en consorten in twee gevallen pas echt een probleem: 1 - Als een van de oppositiepartijen ter rechterzijde geen steun geeft bij bepaalde besluiten. Wat dat betreft moet het kabinet vooral de SGP en FvD te vriend zien houden. En 2 - Als na de Tweede Kamerverkiezingen eind oktober er een aardverschuiving plaatsvindt en de rechterflank ineens een aanzienlijk verlies te incasseren krijgt. Dat zou mooi zijn, prachtig zelfs, maar zo zit het Nederlandse electoraat niet in elkaar. Hoe dan ook, dat het huidige kabinet Schoof nu een beetje de dictatuur van de minderheid gaat lopen uithangen, dat zit er niet echt in. Wettelijke verantwoordelijkheid? Ammehoela! En dan nog dit… Dat het kabinet Schoof ondertussen de geschiedenis in zal gaan als kampioen verantwoordelijkheden ontlopen (voor zich uitschuiven, zo u wil), werd ook gisteren weer duidelijk. De Raad van State tikte minister Van Weel (nu ook minister van Asiel en Migratie) op de vingers. De minister had eerder gesteld geen discretionaire bevoegdheid meer te hebben om bij schrijnende gevallen een verblijfsvergunning te verlenen. Een wijziging van het Vreemdelingenbesluit 2000 had die bevoegdheid op het bordje van de directeur van het IND gelegd. Maar, zegt de Raad van State nu, de discretionaire bevoegdheid van de minister in de Vreemdelingenwet 2000 is nog altijd van kracht en is met de wijziging van het Vreemdelingenbesluit 2000 niet ingeperkt. Als de minister van die bevoegdheid af wil moet hij de wet veranderen. En zo ver is het nog niet. Minister Van Weel reageerde snel en briefde aan de Tweede Kamer: Hoewel ik dus als minister van Asiel en Migratie eindverantwoordelijkheid draag, blijf ik de toepassing van de bevoegdheid te besluiten over asielaanvragen mandateren aan de directeur-generaal IND Met andere woorden: wettelijke verantwoordelijkheden, daar heeft de minister geen boodschap aan. Dat horen we de laatste tijd toch echt te vaak….

Door: Foto: © Rijksoverheid Kabinet Schoof bordesfoto - foto Valerie Kuypers (foto bewerkt)
Foto: Ellen Profielen (cc)

Uitvoering van beleid: het energielabel

COLUMN - Soms rol je over de vloer van het lachen, als je je rekenschap geeft van het onvermogen om beleid ordelijk uit te voeren. In mijn stuk over “Haagse Bagger” vroeg ik daar aandacht voor.

In mijn persoonlijke leven had ik daarover een bijzonder sprekend voorbeeld. Mijn vrouw en ik raken wat op leeftijd en besloten te verhuizen naar een appartement. Dat betekent dat het huis dat we nu bewonen moet worden verkocht.

Weet u wel dat u een energielabel moet hebben? Dat wisten we niet. Maar ik ben levenslang huisvester, dus dat leek me een oplosbaar probleem.

Iedereen heeft een voorlopig energielabel toegezonden gekregen. Dat zal wel, maar ik kan me daar niets van herinneren. Ga eens naar Energielabelvoorwoningen.nl en houd uw DigiD bij de hand. Ik ben een brave burger, net belasting gedaan, dus een nummer ook nog. Maar al mijn verleidingskunsten aangewend, alleen ik was volgens het systeem niet bekend als eigenaar van een woning.

Je zou zeggen, kan gebeuren, er is vast een default optie of een regeltje voor een vervolg, maar neen, hier eindigt hoofdstuk 1.

Omdat ik een brave burger ben, volgt hoofdstuk 2. Ik vond een helpdesk energielabel en legde mijn probleem voor. De helpdesk herkende het probleem en adviseerde mij vriendelijk de schriftelijke route te volgen voor een aanvraag. Want het systeem was niet betrouwbaar.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Steun ons!

De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.

Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.

Doe het veilig met NordVPN

Sargasso heeft privacy hoog in het vaandel staan. Nu we allemaal meer dingen online doen is een goede VPN-service belangrijk om je privacy te beschermen. Volgens techsite CNET is NordVPN de meest betrouwbare en veilige VPN-service. De app is makkelijk in gebruik en je kunt tot zes verbindingen tegelijk tot stand brengen. NordVPN kwam bij een speedtest als pijlsnel uit de bus en is dus ook geschikt als je wil gamen, Netflixen of downloaden.

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.