Quote van de Dag: gebroken beloftes

[qvdd] Neem als kabinet alsjeblieft een voor Zeeland acceptabel, ondubbelzinnig besluit, zoals ik dat - mag ik blijven (?) hopen - op 23 mei j.l. ook heb gedaan. Johan Robesin, Statenlid van de Partij voor Zeeland, herinnert Mark Rutte per brief aan het inmiddels roemruchte Torentjesoverleg van 14 april - waar ook Geert Wilders bij aanwezig was - en de belofte om niet te ontpolderen in Zeeland. Rutte beloofde Robesin toen maximale inzet om 'het ontpolderspook eens en voorgoed uit Zeeland te verjagen'. Voor Robesin was dat reden om bij de Eerste Kamerverkiezingen op de regeringscoalitie te stemmen. Robesin is bezorgd over 'een mogelijk kabinetsbesluit dat Zeeland opscheept met een onmogelijk dilemma'. Ons kabinet moet, conform Europese richtlijnen en verdragsafspraken met onze Zuiderburen, de Hedwigepolder onder water zetten ter compensatie van het natuurverlies door uitdieping van de Westerschelde. Staatssecretaris Henk Bleker is echter van plan om in plaats daarvan gronden bij het natuurreservaat Rammekenshoek op Walcheren onder water te zetten. Hij komt daarmee onder meer CDA-dissident Ad Koppejan tegemoet, voor wie de ene polder kennelijk de andere niet is.

Door: Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Doneer voor ¡eXisto!, een boek over trans mannen in Colombia

Fotograaf Jasper Groen heeft jouw hulp nodig bij het maken van ¡eXisto! (“Ik besta!”). Voor dit project fotografeerde hij gedurende meerdere jaren Colombiaanse trans mannen en non-binaire personen. Deze twee groepen zijn veel minder zichtbaar dan trans vrouwen. Met dit boek wil hij hun bestaan onderstrepen.

De ruim dertig jongeren in ¡eXisto! kijken afwisselend trots, onzeker of strak in de camera. Het zijn indringende portretten die ook ontroeren. Naast de foto’s komen bovendien persoonlijke en vaak emotionele verhalen te staan, die door de jongeren zelf geschreven zijn. Zo wordt dit geen boek óver, maar mét en voor een belangrijk deel dóór trans personen.