De lente leeft in dit land. Désanne van Brederode heeft het in Buitenhof al over de dictatuur van het weer. De NOS meldt dat het 'ziekteverzuim' toeneemt, omdat werknemers liever in de zon zitten dan op kantoor. Daarom verzinnen ze een smoes, zodat ze eens lekker een terrasje kunnen pakken of een balletje kunnen slaan op de golfbaan. Blijkbaar is dit werkgevers een doorn in het oog, want er worden rechercheurs ingeschakeld om werknemers te bespioneren. Als volleerde struikrovers gaan ze de golfbanen en terrassen langs om te controleren of Jan Modaal wel met een thermometer in de reet op bed ligt. Want het zal toch eens voorkomen, dat een werknemer op kosten van de baas niet productief is!
Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.
Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
Minister van Sociale Zaken en Werkgelegenheid Piet Hein Donner (en met zijn 59 jaar de oudste minister van dit kabinet) zegt over zichzelf in een interview met extragratis dagblad DePers: ‘Mijn collega’s verwachten dat ik zeer ouderwets ben. Terwijl ik natuurlijk een van de progressiefste ministers ben die er zijn.’ Wat hem zo modern maakt? ‘Mijn veranderzucht.’ (DePers)
Deze ‘veranderzucht’ valt niet zo goed bij coalitiepartij PvdA nu Donner in ditzelfde interview aangeeft het ontslagrecht weer ter discussie te stellen. “Hij maakt zich buitengewoon kwetsbaar” dreigt fractievoorzitter van de PvdA Mariëtte Hamer deze ochtend op Radio1. Is de veranderzucht van Donner progressief te noemen? Of is het juist een reactionair verlangen van de minister om weer terug te willen naar vroeger tijden toen werknemers nog arbeiders heette en veel minder rechten hadden?
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.