Als er in Groot-Brittannië jaarlijks 23 duizend hectare (~15km x 15km) bos wordt bijgeplant legt het 10% van haar eigen CO2-uitstoot vast. In 2050 zal het bosareaal dan zijn gestegen van 12 naar 16%, dat ligt dan nog steeds onder het Europese gemiddelde van 37% maar de nieuwe aanplant biedt al veel voordelen op het gebied van klimaatbeleid, natuurbescherming, recreatie, houtproductie en overstromingspreventie. Dit stelt de Britse Forestry Commission in een rapport [zie: pdf] waarin het de risico's en kansen voor de Britse bossen bij klimaatverandering bekijkt. De Woodland Trust vindt dat het tempo van de voorgestelde herbebossing best nog verdubbeld kan worden en dat de nadruk moet liggen op aanplant van inheemse soorten.
(Meer op Adriaan’s eigen webstek)
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.
Recycling is altijd wat lacherig behandeld in de grotemensen economie. Het was meer iets voor overjarige hippies en de geitenwollensokken brigades. Want het is toch veel goedkoper om weg te gooien dan om te hergebruiken. En hierbij dacht men dan vooral aan verpakkingsmateriaal zoals flessen. Maar nu weten we dat we zonder economische crisis ongeveer op dit moment tegen een blijvend tekort aan koper aan hadden kunnen kijken. Een tekort dat er binnenkort hoe dan ook komt met al die elektrische auto’s van morgen. Vandaar ook het blijmoedige verhaal vorig jaar in een krant van een afvalscheider die zijn investering wel rendabel dacht te krijgen als de grondstoffenprijzen verder zouden stijgen. Op dit moment dalen de grondstoffenprijzen echter, zodat recycling nog verder achter de waarnemingshorizon van beleidsmakers verdwijnt. Volkomen ten onrechte, want recycling wordt een van de belangrijkste aspecten van duurzaam beleid en zeker ook een bloeiende bedrijfstak.
Recycling is meer dan terug-naar-de-statiegeld-melkfles, waar ik zelf overigens niet zo’n voorstander van ben, want ik sjouw al genoeg met die bierkratten. Laten we de verpakkingsmaterialen even voor wat ze zijn, dan is het eerste belangrijke aspect van recycling het terugwinnen van kostbare grondstoffen. Nemen we koper als voorbeeld, dan zie je nu al veel activiteiten om dit materiaal uit de afvalstroom te halen. Maar in de praktijk blijken er nogal wat beperkingen. Koper zit te vaak verpakt in lastige materialen zoals de isolatiemantel bij koperen kabels. In veel gevallen kan men die eraf strippen, maar niet altijd en dan wordt de isolatie weggebrand. Dat laatste is iets dat uit milieuoogpunt ongewenst is. Maar het kan erger. Soms zit koper in een irritante kunsthars verpakt waarmee het tot een geheel versmolten is. Krijg het daar nog maar eens uit. Deze vorm van assembleren van koperen onderdelen is vooral op de kostprijs gebaseerd. Het monteren van een losse spoel in een samengesteld onderdeel met bijvoorbeeld schroeven is duurder. Toch zou je dat verplicht moeten stellen om de terugwinmogelijkheid te optimaliseren. Je zou mede moeten gaan ontwerpen voor recycling. Met een mooie kreet heet dit: Design For Recycling. Op kleine schaal gebeurt het al ontdekte ik laatst, toen ik een apparaat uit elkaar haalde. De koperen wikkelingen van een motor waren met één enkele schroef los te halen. Er zat alleen nog een kunststof kraagje op voor de connectoren.
Crosspost: Het nu volgende stuk verschijnt simultaan op Sargasso en GeenCommentaar.
Het land in rep en roer! PvdA heeft eindelijk een integratienota waarmee ze lijken te breken met de softe, tolerante houding van de laatste twintig jaar. Andere partijen waren hun al voorgegaan in de “omslag”, mede gedreven door het succes van wat meer uitgesproken politici op rechts.
Dus nu gaat iedereen zich verheugen op de mogelijkheid het probleem van de integratie nu eens werkelijk aan te pakken. Jammer alleen dat dit komende debat waarschijnlijk al achterhaald is voor ze straks goed en wel vruchten begint af te werpen. Over een jaar interesseert het helemaal niemand meer hoeveel nieuwkomers een inburgeringscursus hebben gedaan of hoeveel woordjes een derde generatie allochtoon toch minimaal moet beheersen voor groep 5 van de basisschool. Over een jaar is men bezig om een opstand te onderdrukken die men nu al aan kan zien komen.
Maar waarom gaat die opstand er dan komen? Het antwoord is in de basis eenvoudig: De kredietcrisis. Maar om het goed te duiden moeten we ook kijken naar de recente geschiedenis.
Eerst maar eens de relevante ontwikkelingen de komende tijd schetsen om uit te leggen waar het pijn gaat doen. De kredietcrisis begint er stevig in te hakken. Een van de belangrijkste effecten is die op de werkgelegenheid. Bedrijven grijpen snel het wapen van ontslag om de kosten te reduceren. In diverse landen is de stijging al stevig ingezet. In Nederland komt het wat langzaam op gang. Maar omdat wij voor een stevig deel weer afhankelijk zijn van het buitenland voor onze export en handel, is het niet onwaarschijnlijk dat ook wij over een jaar minimaal 50% meer werkelozen zullen hebben, als het geen verdubbeling wordt.
En dan begint de werkeloosheid in Nederland dus ineens weer een heel belangrijk onderwerp te worden. Daarmee halen we een niveau dat we sinds halverwege jaren negentig niet meer gezien hebben. Maar de overeenkomst met begin jaren tachtig is misschien nog veel relevanter. Toen steeg de werkeloosheid ook in zeer korte tijd heel snel, in combinatie met een aantal andere factoren zoals een ingezakte huizenmarkt.
De associatie met de jaren tachtig is echter om een andere reden heel belangrijk. Een van de ontwikkelingen in die tijd was de groei van extreem rechts. Die vonden een ideale voedingsbodem in de combinatie van werkeloosheid en immigratie. Het was makkelijk zieltjes winnen met wijzen naar allochtonen die “onze banen” afpakken. Maar in die tijd was het eigenlijk ook nog een groot taboe om op die manier naar allochtonen te kijken. De link met racisme hield nog veel mensen tegen om openlijk steun te geven.
De situatie is nu echter aanzienlijk veranderd. Met de komst van Fortuyn (terwijl de werkeloosheid toevallig heel laag was) en partijen als de PVV is wijzen naar allochtonen mainstream geworden. Maar daarbij lag de laatste paar jaar vooral de nadruk op culturele verschillen en de problemen die allochtonen veroorzaakten in met name de volkswijken.
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.
Crosspost: Het nu volgende stuk van Steeph verschijnt simultaan op Sargasso en GeenCommentaar.
Het land in rep en roer! PvdA heeft eindelijk een integratienota waarmee ze lijken te breken met de softe, tolerante houding van de laatste twintig jaar. Andere partijen waren hun al voorgegaan in de ‘omslag’, mede gedreven door het succes van wat meer uitgesproken politici op rechts. Dus nu gaat iedereen zich verheugen op de mogelijkheid het probleem van de integratie nu eens werkelijk aan te pakken. Jammer alleen dat dit komende debat waarschijnlijk al achterhaald is voor ze straks goed en wel vruchten begint af te werpen. Over een jaar interesseert het helemaal niemand meer hoeveel nieuwkomers een inbur- geringscursus hebben gedaan of hoeveel woordjes een derde generatie allochtoon toch minimaal moet beheersen voor groep 5 van de basisschool. Over een jaar is men bezig om een opstand te onderdrukken die men nu al aan kan zien komen. Maar waarom gaat die opstand er dan komen? Het antwoord is in de basis eenvoudig: De kredietcrisis. Maar om het goed te duiden moeten we ook kijken naar de recente geschiedenis.
Eerst maar eens de relevante ontwikkelingen de komende tijd schetsen om uit te leggen waar het pijn gaat doen. De kredietcrisis begint er stevig in te hakken. Een van de belangrijkste effecten is die op de werkgelegenheid. Bedrijven grijpen snel het wapen van ontslag om de kosten te reduceren. In diverse landen is de stijging al stevig ingezet. In Nederland komt het wat langzaam op gang. Maar omdat wij voor een stevig deel weer afhankelijk zijn van het buitenland voor onze export en handel, is het niet onwaarschijnlijk dat ook wij over een jaar minimaal 50% meer werklozen zullen hebben, als het geen verdubbeling wordt.
Laten we het na al dat bellen blazen op de beurs voor de verandering nu eens hebben over de échte economie. De economie van de 21ste eeuw: de groene economie. Het milieuprogramma van de Verenigde Naties (UNEP) publiceerde vorige week het rapport “Green Jobs: Towards Decent work in a Sustainable, Low-Carbon World” waaruit blijkt dat de groene economie wereldwijd tientallen miljoenen banen gaat opleveren. Dit zijn -in tegenstelling tot de oude economie van het Wall Street kapitalisme- échte banen waarvoor je gestudeerd moet hebben of waarvan je zelfs moe wordt, respectievelijk: het ontwerpen van waterbesparende douchekoppen óf het sorteren van afval.
De mondiale markt voor groene producten en diensten zal in ruim tien jaar verdubbelen naar 2740 miljard dollar in 2020. De helft van de nieuwe groene banen richt zich op energy efficiency, maar ook watermanagement en afvalverwerking zijn belangrijke werkverschaffers. Het rapport voorziet dat in 2030 in Duitsland 16% van de industriële productie milieutechnologie betreft. Werkgelegenheid in windenergie zal wereldwijd stijgen tot 2,1 miljoen banen in 2030, voor zonneenergie is dat zelfs 6,3 miljoen banen. In totaal zal de werkgelegenheid in duurzame energie met 20 miljoen banen hoger uitvallen dan die in de fossiele sector van fossiele energie.
Dat kan! Sargasso is een collectief van bloggers en we verwelkomen graag nieuw blogtalent. We plaatsen ook regelmatig gastbijdragen. Lees hier meer over bloggen voor Sargasso of over het inzenden van een gastbijdrage.
Dat kan! Sargasso is een collectief van bloggers en we verwelkomen graag nieuw blogtalent. We plaatsen ook regelmatig gastbijdragen. Lees hier meer over bloggen voor Sargasso of over het inzenden van een gastbijdrage.