Uitbuiting

Er wordt veel geklaagd over "werkervaringsplaatsen". Onbetaalde arbeid, uitbuiting. Bijvoorbeeld van een 25-jarige sociaal pedagogisch hulpverlener. Ze werkt twintig uur per week voor een vrijwilligersvergoeding en betaalt haar eigen reiskosten van 50 euro per maand. Gewoon hier in Nederland, diep doorgedrongen in de maatschappij, overal. Of een 24-jarige psychologe, die dagelijks diagnostisch onderzoek doet en behandelingen uitvoert bij een psychiatrische instelling – net als haar betaalde collega’s. Alleen krijgt zij nog steeds een kleine vergoeding waarvan ze niet kan rondkomen. Dan denk je toch dat mensen met hun voeten zouden kiezen? Niet dus: Uit angst werkloos op de bank te belanden, heeft ze ermee ingestemd haar werkervaringsplek weer te verlengen. Om diezelfde reden durven ze ook niet met hun naam in de krant: het GGZ-wereldje is klein, straks komen ze nooit meer aan een baan. Maar gelukkig is er wetgeving die bepaalt dat dergelijk vrijwilligerswerk betaalde arbeid niet mag verdringen. Het zou immers toch vervelend zijn dat mensen met complexe psychiatrische problematiek door vrijwilligers worden behandeld? maar dat is in de praktijk moeilijk te handhaven. „Werkgevers, scholen en politici vinden dat starters zelf beter moeten weten wat hun rechten zijn” Gevalletje uitbuiting en gevalletje "blaming the victim". Starters kunnen zelf wel bepalen of het goed is of niet om gratis te werken (en hun reiskosten zelf te betalen). Volgens politici. Zucht.

Door: Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Doneer!

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.

Lezen: De wereld vóór God, door Kees Alders

De wereld vóór God – Filosofie van de oudheid, geschreven door Kees Alders, op Sargasso beter bekend als Klokwerk, biedt een levendig en compleet overzicht van de filosofie van de oudheid, de filosofen van vóór het christendom. Geschikt voor de reeds gevorderde filosoof, maar ook zeker voor de ‘absolute beginner’.

In deze levendige en buitengewoon toegankelijke introductie in de filosofie ligt de nadruk op Griekse en Romeinse denkers. Bekende filosofen als Plato en Cicero passeren de revue, maar ook meer onbekende namen als Aristippos en Carneades komen uitgebreid aan bod.