Kort | Risicoperceptie

Toevallig gingen een aantal masterscripties die ik recent begeleidde bij de opleiding Bestuurskunde over ‘risicoperceptie’, oftewel: hoe mensen risico’s inschatten. Eén van de rode draden is: er is weinig zeker over hoe persoonskenmerken (leeftijd, opleiding, etc.) risicoperceptie beïnvloeden, behalve één ding: vrouwen schatten risico’s hoger in dan mannen. Opeens moest ik weer denken aan een Wacken Open Air, lang geleden. We stonden op dat festival in de brandende hitte op een veld, voor een podium. Omdat het eerder geregend had was er stro gestrooid, om te voorkomen dat het één grote modderpoel zou worden. De hoge temperaturen zorgde er echter voor dat alles snel opdroogde, en het stro was al snel gortdroog. En dan is er op zo’n festival waarbij een deel van de bezoekers al vanaf tien uur in de ochtend beschonken is altijd wel één groot licht die er zijn peuk in gooit. Daar stonden we, met een stuk of vijf lieden, te kijken hoe een aantal meter verder een fik ontstond die steeds groter werd. De enige dame in ons gezelschap vroeg een paar keer of het niet verstandiger was om, nou ja, wat verder weg te gaan staan, omdat de festivalweide in brand stond. De rest, inclusief ondergetekende, kwam niet verder dan een ietwat aangeschoten, “ghehehe, fire is cool” en “komt wel goed” en “wat kan er gebeuren?”, net als de rest van het publiek overigens. Totdat iemand van de organisatie het podium op klom, een microfoon pakte en vroeg of we allemaal achterlijk waren want wij zagen toch ook wel dat er brand was en of we allemaal wilden maken dat we wegkwamen zodat de brandweer er langs kon. Nou ja, daar moest ik dus aan denken: een anekdotische illustratie van ‘vrouwen zijn gevoeliger voor de perceptie van risico’. Bij deze.

Door: Foto: © Sargasso logo Kort copyright ok. Gecheckt 09-02-2022

Lezen: Bedrieglijk echt, door Jona Lendering

Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Doneer!

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.