Bij de huidige bevolkingsaanwas zou de wereldbevolking over iets meer dan 30 jaar verdubbeld kunnen zijn tot ruim 13 miljard mensen. Ik kan me voorstellen dat zo'n voorspelling regeringsleiders die niet alleen aan zichzelf denken buikpijn kan bezorgen. Hoe geef je al die mensen te eten als je bedenkt dat er hier en daar nu al voedselschaarste is? Ze kunnen rustig gaan slapen. Ik las laatst dat de aarde zeker 24 miljard mensen kan voeden. Aan dat onvoorstelbare getal waren wel wat voorwaarden verbonden. Zo moesten we niet meer aan vleesteelt doen en alle vrijkomende graslanden in graanlanden omtoveren. Verder zouden we alle braakliggende gronden in gebruik moeten nemen. Er schijnen namelijk nog ongelooflijke hoeveelheden land ongebruikt te liggen. Schandalig. O ja, ook maar liever geen biofuels uit voedselgewassen halen, maar alleen uit landbouwafval. Dan zou alles koek en ei zijn in de wereld. Hoewel ei? Waar voed je die kippen dan mee?
Grondstoffenhandelaren, voedselimperia, beschikbaar areaal landbouwgrond, wereldhandel, kleine boeren, stedelijke bevolking, China, to biofuel or not biofuel? Kretologie die u als nieuwsgebruiker met lange afstandsvizier al kent van haver tot gort. Maar al die analyses zullen de inwoners Port-au-Prince in Haiti worst zijn. Zij eten ook vandaag weer: modderkoekjes…
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
Marc van der Sterren, agrarisch journalist schrijft in de Limburger:
“Inwoners van derdewereldlanden, afhankelijk gemaakt van goedkoop voedsel, zien zich plotseling geconfronteerd met hogere prijzen en zelfs oprakende voorraden. Het is dan ook lovenswaardig dat de Wereldbank en het IMF grootschalige noodhulp hebben aangekondigd. Grootschalige noodhulp van een schamele half miljard dollar. Een schijntje dat best een schending van de mensenrechten mag worden genoemd, wanneer je het vergelijkt met de tientallen miljarden die centrale banken in hun eigen onbetrouwbare economische systeem hebben gepompt.”
Helaas snijdt het cynisme van van der Sterren niet de kern van de zaak aan. Waarom reageren we zo traag op de noodsituatie die rond voedsel is ontstaan? Waarin ligt het falen van de grote instituten?
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.
Dat kan! Sargasso is een collectief van bloggers en we verwelkomen graag nieuw blogtalent. We plaatsen ook regelmatig gastbijdragen. Lees hier meer over bloggen voor Sargasso of over het inzenden van een gastbijdrage.