De lange schaduw van de Maidan

Hans van Zon blikt terug op de Oekraïense revolutie van 2014 en schetst een somber beeld van de actuele situatie in het land. In de Westerse pers is de revolutie in Oekraïne van 2014 afgeschilderd als een vreedzame volksopstand tegen de pro-Russische en corrupte dictator Janoekovitsj die een associatieverdrag van Oekraïne met de Europese Unie afwees ten gunste van een overeenkomst met Rusland. Het volk koos voor Europese waarden en waardigheid. De Maidan-opstand, genoemd naar het centrale plein in Kiev waar vanaf eind 2013 demonstranten bivakkeerden, eindigde met een regime change. Janoekovitsj vluchtte naar Rusland en een nieuwe regering en interimpresident werden geinstalleerd.

Janoekovitsj – dat zijn wij zelf

ANALYSE - Volgens Ewald Engelen is Nederland de grote facilitator van plundering door kleptocraten van corrupte regimes. Hoog tijd dat Nederland z’n zelfbeeld bijstelt:

Ik heb slecht nieuws voor iedere Nederlander die via de spiegel van Slavisch primitivisme denkt te kunnen baden in het licht van eigen voortreffelijkheid. Nederland is namelijk zwaar medeplichtig aan de plebejische diefstal die oligarchen als Janoekovitsj sinds het uiteenvallen van de Sovjet-Unie op grote schaal hebben kunnen plegen. Om het maar eens scherp neer te zetten: zonder Nederlandse advocaten, accountants, trustkantoren, overheidsbescherming en koninklijke goedkeuring geen Janoekovitsj en trawanten.

Lezen: Bedrieglijk echt, door Jona Lendering

Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.

Waarom Janoekovitsj het niet redde

Politiek wetenschapper Lucan Way in The Washington Post:

One important reason for the stunning collapse of Yanukovych’s regime was that he chose the wrong type of repression to suppress protests. By repeatedly engaging in extremely provocative and public displays of repression – high intensity coercion – Yanukovych simultaneously stoked protests and undermined the unity of the pro government coalition. Yanukovych would likely have survived if he had simply sat tight and let the protests peter out. Protesters might have remained on the square – but they would have increasingly been viewed as a small nuisance rather than a serious challenge to the President. […] [High intensity coercion] can be contrasted with low-intensity coercion. Low intensity coercion involves repressive actions that are largely out of the public eye: low-profile physical harassment, kidnapping and torture of low-level activists and supporters; the use of security forces or paramilitary thugs to vandalize opposition or independent media offices; and to harass, detain, and occasionally murder journalists and opposition activists. It also includes non-violent measures like firing opposition activists from their jobs.

Low intensity coercion is the bread and butter of almost all contemporary authoritarian regimes. Such coercion is used primarily to raise the costs of opposition and preempt serious challenges. Low intensity coercion can also be used to discourage protest activity by raising the costs of protest and thereby encouraging people to give up.

Steun ons!

De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.

Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.

Janoekovitsj afgezet door parlement, accepteert besluit niet

Rusland is vanzelfsprekend niet blij:

Volgens Rusland, bondgenoot van Janoekovitsj, houdt de oppositie in Oekraïne zich niet aan het akkoord dat de oppositie en de regering van het land vrijdag ondertekenden.

Janoekovitsj is inmiddels vertrokken uit Kiev:

[M]omenteel verblijft hij in de oostelijk gelegen stad Charkov. Janoekovitsj liet weten dat hij daar voorlopig blijft.

In het oosten van Oekraïne, dat net als hijzelf op Rusland is georiënteerd, geniet de president relatief veel steun. Zijn tegenstanders in het westen willen juist aansluiting bij Europa en eisen zijn vertrek.