De voormalige president van Iran: Mohammed Khatami was op bezoek in het land van Borat Kazachstan en sprak opvallend gematigde woorden over de situatie met de VS. Zonder de huidige president af te vallen benadrukte hij dat we niet te veel moeten letten op de retoriek van Ahmadinejad. Tijdens de paneldiscussie van het Eurasia Media Forum in in het Kazachse Almaty zei hij dat Iran wel degelijk bereid is tot een dialoog en überhaupt geen kernwapens wil ontwikkelen. De voormalige Amerikaanse VN-ambassadeur Richard Holbrooke die ook aanwezig was in Almaty reageerde sceptisch en refereerde aan Ahmadinejad's Holocaust-bagatellisaties. Een president die dat zegt is ook niet te vertrouwen op zijn kernwapen-uitspraken aldus Holbrooke. Terloops zwakte Khatami ook de rol van Iran als olieproducent af om zo het kernenergieprogramma te legitimeren: Volgens Khatami moet Iran investeren in kernenergie omdat de olievoorraden van het land teruglopen. Iran heeft volgens hem "alle recht" om daarnaar onderzoek te verrichten (IPS). Zullen de VS dit signaal oppikken?
De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.
Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.
Sinds maandag is Guus Hindingu niet langer de bekendste Zuid-Koreaan, is William Shakespeare niet meer de meest gelezen toneelschrijver en zijn die twee gasten van Columbine voorbijgestreefd als kampioenen in het doodschieten van medeleerlingen. Cho Seung-Hui, a.k.a. de Virginia Tech shooter, brak afgelopen maandag in iets minder dan drie uur tijd een hoop records. Zijn nalatenschap: een hele hoop doden en nog veel meer vragen. Het technische plaatje (hoe kwam hij aan z’n wapens?, had hij handlangers?, waarom reageerde de politie niet eerder?) lijkt inmiddels redelijk ingevuld, één vraag blijft echter onbeantwoord: waarom deed hij dit?!
Nou moet gezegd worden dat Cho zich behoorlijk heeft ingespannen om daarover duidelijkheid te verschaffen. Hij stuurde immers een driedubbeldik informatiepakket naar televisiestation MSNBC, waarin hij op crossmediaal verantwoorde wijze zijn zegje deed. Inmiddels was internet ook al volgestroomd met oude toneelstukken van zijn hand en verklaringen van leraren, roommates en schoolgenoten. Cho had zich namelijk altijd zó vreemd gedragen, dat het lijkt alsof iedereen die in een straal van 10 kilometer rond Virginia Tech woont, wel uit eigen ervaring een anekdote heeft over zijn excentriciteit. Hij kreeg dan ook speciale aandacht van docenten, was een tijdje in therapie en gebruikte medicijnen om z’n geestestoestand op te krikken. Nee, onopgemerkt is zijn waanzin bepaald niet gebleven. Een zondebok is moeilijk aan te wijzen.
Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.
Dat kan! Sargasso is een collectief van bloggers en we verwelkomen graag nieuw blogtalent. We plaatsen ook regelmatig gastbijdragen. Lees hier meer over bloggen voor Sargasso of over het inzenden van een gastbijdrage.
MSNBC ontving van Cho per post een mooi pakket met daarin verhalen, foto’s en video’s. Gepost tussen het moorden door.
Update, nu met filmpje:
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.