https://www.youtube.com/watch?v=Va4h_p9YAhc
Monster Magnet is een heerlijke band, die op het grensvlak van stoner rock, metal en vuige hardrock opereert. En ik geef gelijk toe: het clipje bij dit nummer heft de subtiliteit van een baksteen in het gezicht. En in muzikaal opzicht is het misschien niet de meest logische keuze voor een nummer van Monster Magnet.
Het creatieve hoogtepunt lag bij hun eerste albums. Voor mij blijft de derde, Dopes to Infinity, het absolute meesterwerk. Het is voor mij een van de soundtracks van een heel aangename tienertijd. De opvolger, Powertrip, is ook een geweldig album: minder space en psychedelisch, meer harde rock, maar nog steeds ontzettend lekker. Ook hier bij Sargasso kon men dat waarderen, vroeger.
Daarna zakte het een aantal jaren in bij Monster Magnet. De band bleef wat hangen in de (stijl van) Powertrip, maar zonder dat niveau nog een keer te halen. Uiteindelijk leidde het wat al te wilde leven van bandleider Dave Wyndorf tot een flinke overdosis in 2006, die een eind leek te maken aan de band. Daarna kwam toch een wederopstanding, ook creatief. Niet met de twee direct daarop volgende albums, maar in ieder geval wel met Last Patrol, uit 2013.
Unbroken, dat je hier kan horen, komt echter uit 2004, precies uit die wat mindere ‘middenperiode’, toen de band vooral druk was met alles wat god verboden heeft. Maar van het ook wat overbodige riedeltjes kennende cd Monolithic Baby! is dit wel een erg lekker nummer. En vooruit: mijn vrouw vindt em zo mooi.
Dit is deel 6 in de serie Closing Times naar aanleiding van dit verslag van Graspop 2017. De komende weken zullen er op semi-willekeurige momenten meer verschijnen.
