Het heeft er alle schijn van dat de Nationale Eenheidspartij de parlementsverkiezingen in Noord-Cyprus van zondag gaat winnen. Die nationalistische partij kiest voor een hardere lijn inzake de hereniging met Zuid-Cyprus dan de huidige president en regering. En dat terwijl in het zuiden sinds vorig jaar eindelijk een president is die serieus werk wil maken van hereniging van het eiland dat sinds 1974 in tweeën is gedeeld. Bij het referendum over de hereniging in 2004 stemde het Turkse noorden in meerderheid voor, maar het Griekse zuiden tegen. Lidmaatschap van de EU was een belangrijk lokkertje, maar de Grieken wisten dat zij sowieso binnen waren. Zowel Europa als de Verenigde Staten zijn nog steeds erg kien op oplossing van het conflict, dat buiten de direct betrokkenen niemand echt interesseert (maar wel irriteert). De Turks-Cypriotische president Mehmet Ali Talat was deze week in Washington om te verzekeren dat hij alles blijft doen om de hereniging te bespoedigen. Hij hoopt dat meer buitenlandse inmenging de zaak op koers kan houden naar overeenstemming over de voorwaarden voor hereniging eind dit jaar. Uiteindelijk zal echter een nieuw referendum in 2010 de doorslag moeten geven, en een eventuele overwinning van de nationalisten bij de parlementsverkiezingen is dan geen goed voorteken.
Echte Verantwoorde Vrijdagmiddag Vunzigheid. Tenminste, die cultureel-verantwoorde boodschap zit er ergens in verpakt, toch? Whatever, two out of three ain’t bad ;)
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.
Dat kan! Sargasso is een collectief van bloggers en we verwelkomen graag nieuw blogtalent. We plaatsen ook regelmatig gastbijdragen. Lees hier meer over bloggen voor Sargasso of over het inzenden van een gastbijdrage.
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.