Pim

Er zijn weinig mannen waar ik zoveel van geleerd heb als van Pim. Pim was ingehuurd door mijn baas om ons een cursus communicatie te geven. Dat bleek een wat aspecifieke aanduiding van wat uiteindelijk heel specifiek een verkooptraining bleek. Daar heb ik ook wel wat van opgestoken, maar Pim zélf, die was pas echt leerzaam. Pim was van het type: nét iets te enthousiast en nét iets te amicaal. Het ging slechts om een fractie verschil, maar je merkt zoiets meteen. U kent ze wel, een bepaald slag managers kan er ook zo’n last van hebben. Maar hoewel het wel wat aanpassing vraagt van het lijdend voorwerp om normaal te reageren op iemand die je nét iets te vaak en onnodig bij je voornaam noemt, is daar nog wel – na enige oefening – prima mee om te gaan. Andere eigenaardigheden van Pim bleken lastiger. Als je met hem in gesprek was, had je voortdurend het idee dat het gesprek niet helemaal normaal verliep. Je kon er de vinger niet op leggen, maar er was iets dat je ongemakkelijk in je stoel deed schuiven. Pas aan het einde van het gesprek realiseerde je je dat Pim de conversatie de hele tijd had zitten sturen om bij een conclusie aan te komen die hij vooraf al had bedacht. Dat is al irritant genoeg, maar wat gebeurde er nu precies tijdens het gesprek? Waar merkte je aan dat er wat loos was?

Foto: copyright ok. Gecheckt 09-02-2022

Politiek Kwartier | Leraren in zelfhaat

COLUMN - Hoe de sociale diensten wordt geleerd hun klanten psychisch kapot te maken.

Vorige week maakte ik me nog druk over de sociale dienst in Amsterdam. Re-integratietrajecten mondden daar uit in zinloosheid, omdat iedere kwaliteitsprikkel mist: de trajecten zijn immers verplicht.

Maar elders is het nog veel erger. Afgelopen weekend gaf Vrij Nederland een verbijsterend inkijkje in hoe medewerkers van maar liefst dertig procent van de sociale diensten, waaronder die van Rotterdam, gedrild worden hun klanten te bejegenen.

De trainingen worden verzorgd door ‘het Gilde Netwerk‘, een ongetwijfeld duur betaald adviesbureau dat inzichten uit de sociale psychologie misbruikt voor een ziek spelletje mindfuck. Alle subtiele trucs worden uit de kast getrokken om mensen schuldgevoelens te geven over hun situatie. Doel is expliciet de pijn met de situatie van de eigen werkloosheid te doen toenemen. Door die pijn komen mensen in beweging, is de filosofie. Medewerkers van de sociale diensten worden getraind empathisch te zijn, maar woorden als ‘helpen’ zijn daarbij verboden. Ondersteuning geven mag niet. Zelfs het woordje ‘wij’ is taboe. Jouw werkloosheid is jouw schuld. Doe er wat aan.

Ondertussen spelen de trainers dezelfde spelletjes met de medewerkers van de sociale dienst. Als het jou niet lukt een bijstandsontvanger te activeren, teken je een brevet van onvermogen, wordt hen wijsgemaakt.

Steun ons!

De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.

Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Kabinet wil ‘administratieve trainingsmissie’ Afghanistan

Gebruik van radio voor interdepartementaal overleg (Foto: Flickr/isafmedia)

Minister van Defensie Hans Hillen vindt de kritiek op de nieuwe missie naar Afghanistan zwaar overdreven. Volgens hem is het nieuwe plan totaal anders dan de vorige vechtmissie, omdat Nederland politie-agenten gaan trainen volgens de veilige ‘Dutch approach’. “We gaan niet de hele dag buiten boeven vangen, maar zorgen dat de administratie op orde is. Juist dat hebben ze nodig in achtergestelde landen. Vechten kunnen ze wel, maar hoe vul je een wettelijk geldige aangifte in?”

Volgens de minister is het geen prioriteit om ‘meer blauw op straat’ te krijgen. Hillen: “We kunnen nuchter stellen dat noodhulp en handhaving niet tot onze specialiteiten behoren. Bovendien is er in Afghanistan nog weinig te handhaven, dus dat zou sowieso geen zin hebben. Wij zijn vooral goed achter het bureau, dus laten we eerst maar eens zien wat we daar precies doen. Bovendien levert dat heel veel extra banen op voor de Afghanen. Als mensen een goede en gerespecteerde functie hebben, sluiten ze zich minder snel aan bij de Taliban.”

Omdat het merendeel van de nieuwe Afghaanse agenten analfabeet is worden speciale formulieren ontwikkeld. “De focus ligt meer op het visuele aspect en minder op tekst,” zegt Dirk de Ridder van adviesbureau ‘Polder in Kunduz’. Zijn bureau is door het ministerie in de arm genomen om de Nederlandse formulieren geschikt te maken voor het Midden-Oosten. “Iets waar we bijvoorbeeld echt aan willen werken zijn de parkeerproblemen in Kabul. Hartstikke druk daar, en er zit totaal geen structuur in. Op zo’n formulier zetten we dan gewoon een plaatje van een Toyota, een taxi, een kameel en een geit. Dan hoeft de agent alleen nog maar aan te kruisen wat van toepassing is. Die informatie moet dan ingevoerd worden, gecontroleerd worden door ‘vier ogen’, bekrachtigd en overgezet op een andere server. Op dat soort processen gaan we dus zes weken oefenen.”