Toiletten en verkrachtingen

In de jongste Wordt Vervolgd, het tijdschrift van Amnesty International, stond een kort stukje over wiskundig onderzoek van Yale University over het terugdringen van verkrachting door de bereikbaarheid van gemeenschappelijke toiletten in Zuid-Afrikaanse townships te verhogen. Zelf heb ik ook eens met mild enthousiasme geschreven over vergelijkbare initiatieven in India: een toilet aan huis heeft als bijkomend voordeel dat het de frequentie van verkrachtingen verlaagt. Nu ik er nog eens over nadacht, kom ik op mijn enthousiasme terug. Het is een slecht argument. Als de openbare ruimte onveilig is voor vrouwen, dan is er geen enkele reden om enthousiast te zijn over toename van veiligheid door vrouwen aan de openbare ruimte te onttrekken. Vrouwen moeten veilig over straat kunnen, niet alleen in een boerka, maar ook in een minirokje. Natuurlijk moet de aanleg van toiletten aan huis doorgaan. Het is praktisch en hygiënisch. Dat het de veiligheid van vrouwen verhoogt, is mooi meegenomen, zolang je maar niet denkt dat er een probleem mee is opgelost. Het probleem is namelijk alleen maar omzeild.

Door: Foto: © Sargasso logo Kort copyright ok. Gecheckt 09-02-2022

Steun ons!

Mededeling

De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.

Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Mededeling

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.