Persstemmen: standvastige mannen en een wankelaar

De lijsttrekkers gingen in debat, dus nu gaan we allemaal ons zegje even doen. Zo, dus Samsom is de winnaar van het debat van gisteren. Volgens een peiling onder kijkers vond 51 procent van de mensen hem het meest verstandig overkomen. NRC schrijft: ,,Ook op Twitter en andere sociale media werd Samsom als winnaar gezien. Zo’n 31 procent is positief over Samsom. Rutte en Wilders scoren ongeveer een kwart en Roemer zit rond de twintig procent, meldt persdienst Novum.''. Leuk voer voor de factcheckers van NRC Next want hoe je dit soort analyses kan maken, is mij een raadsel. Hashtags tellen? Maar het circus is in de stad,  dus we willen allemaal ons zegje even doen. 

Door: Foto: copyright ok. Gecheckt 25-10-2022
Foto: copyright ok. Gecheckt 06-11-2022

De ondraaglijke leegte van de verkiezingsprogramma’s

De verkiezingsprogramma’s zijn zandtaarten. Te groot voor mijn honger en gevuld met los zand. Wat had ik willen lezen?

Een oude krant uit de plantenbak: de voorpagina vermeldt de discussie in het parlement over een te duur wordende straaljager en een discussie over de maximum snelheid. Het is 1975 en de PvdA had het moeilijk met de F-16, het CDA met de maximum snelheid, die de VVD graag wilde verhogen. Het is een treffende terugblik.

Nog een krant uit die bak: Kissinger bepleit een miljardenplan om de olieconsumptie te beperken. Was die Minister van Nixon een duurzaamheidsapostel? Dat niet, natuurlijk: maar hij zag wel een grote stroom liquiditeiten naar olieproducerende landen gaan en vreesde een verschuiving van de macht in de wereld. Kijk naar de eigendom van (strategisch) vastgoed of wie de orderboeken van de vliegtuigfabrieken vullen en het is helder hoe terecht die zorg was.

Ik bedoel te zeggen: wat vermag de politiek? Politici zijn megalomaan en deerniswekkend. Zij denken megalomaan de wereld wel even te veranderen, maar die wereld geeft niet mee, zelfs niet als je Kissinger heet. Zij zijn ook deerniswekkend impotent: ze moeten en willen veel, maar schieten in hun politieke analyse en effectiviteit van handelen hopeloos tekort.

Steun ons!

De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.

Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.

Is de SP klaar voor de macht?

In de serie leeservaringen met verkiezingsprogramma’s neemt Tom van Doormaal nu de SP de maat: het oordeel is: weinig ideeën om van op te kijken, maar intens fatsoenlijk. Een kans voor een “volksfront-regering”?

De SP schrijft met een mooie zelfbewustheid. Niet wij gaan voor, wij streven naar, maar “er komt”, “er wordt beperkt”, “wij zullen”… Dat leest plezierig, maar het gaat net als bij de andere programma’s wel meer dan zeventig pagina’s voort. Aan de overladenheid met details ontkomt ook de SP niet.

In mijn vorige teksten zocht ik naar begrip voor de wereld van de betreffende partij en hoe je daar zou kunnen uitkomen, want dat bepaalt de gevolgen van je stem. Je hoeft geen socialist te zijn, te geloven in het einddoel, om te verwachten dat een stem op de SP tot een socialer wereld zal leiden, op een redelijk korte termijn. Ik bedoel: het einddoel telt en de weg er heen.

Bij mijn studie van andere programma’s vond ik mijn vraagstelling bij Claus Offe terug:

  • Wat is de wenselijke organisatievorm van samenleving en staat en hoe kunnen we laten zien dat het allemaal werkbaar is, dus in overeenstemming met onze basale normatieve en feitelijke aannames over sociaal leven?
  • De wereld volgens de liberalen

    In de reeks over de verkiezingsprogramma’s nu het programma van de VVD. Het toont vooral een simplistisch wereldbeeld.

    Het eerste luchtje dat opstijgt uit het VVD-programma is toch dat van de economische groei. ‘Economische groei komt niet door de overheid, maar uit de handen van mensen. Economische groei is hard nodig. Wij vergrijzen en ontgroenen immers. Bovendien groeien Brazilië, India, China in hoog tempo: zelfs delen van Afrika. Als we in de toekomst nog willen verdienen, moeten we mee in de ontwikkeling.’

    Het is mijn samenvatting van een wat simpel wereldbeeld van de VVD. Dat is wel merkwaardig: de woorden “groen” en “duurzaam”, je ziet ze eigenlijk niet in het programma, klimaatproblematiek of klimaatbeleid evenmin. Zou de VVD hebben gedacht over de verbindingen tussen groei, beperkte hulpbronnen en milieu? Het moet toch bekend zijn dat de beeldschermen voor de iPad voor 2 dollar per uur in China worden gemaakt, terwijl de miljarden van Apple in de USA worden verdiend? De wereld specialiseert zich. Dat besef zie ik niet. We zijn een klein landje aan de Noordzee, maar we zijn toch wel een beetje wereldburger?

    Het VVD-programma heeft het patroniserende uitlegtoontje van Stef Blok. De VVD heeft een perfecte kijk op de wereld, het geloof in de efficiënte markt helpt ons er wel weer boven op. De crisis komt niet door gebrek aan toezicht en moraliteit in de financiële wereld, maar door spilzucht van overheden, zo lees je tussen de regels.

    Lezen: De wereld vóór God, door Kees Alders

    De wereld vóór God – Filosofie van de oudheid, geschreven door Kees Alders, op Sargasso beter bekend als Klokwerk, biedt een levendig en compleet overzicht van de filosofie van de oudheid, de filosofen van vóór het christendom. Geschikt voor de reeds gevorderde filosoof, maar ook zeker voor de ‘absolute beginner’.

    In deze levendige en buitengewoon toegankelijke introductie in de filosofie ligt de nadruk op Griekse en Romeinse denkers. Bekende filosofen als Plato en Cicero passeren de revue, maar ook meer onbekende namen als Aristippos en Carneades komen uitgebreid aan bod.

    Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

    Het zelfverkozen isolement van de PVV

    De verkenning naar zin en onzin in de partijprogramma’s wordt voortgezet. Nu is de beurt aan de PVV. Programma’s, personen en recente geschiedenis, het staat allemaal niet los van elkaar.

    “Democratie is een breekbaar systeem van talrijke fragiele mechanismes en gebruiken. Het probleem is dat dat breekbare systeem verwoest wordt door een onzalige politieke combinatie, die niet levert wat de Majesteit is beloofd, n.l. een stabiele en vruchtbare samenwerking met de Staten Generaal.” Het is wat koket om me zelf te citeren (“Breekbare democratie”) maar deze woorden drukken goed uit hoe ik de werkelijkheid van voor de crisis heb beschouwd. Dat moet de lezer weten.

    Het PVV-programma is stylistisch een verhaal van Geert Wilders. Het kan moeilijk van een ander zijn. Agema en Bosma hebben misschien wat mogen invoegen, maar niet veel, want de retoriek van Wilders is bijna in elke zin te lezen. De openingszin, onder de kop ‘Hun Brussel’ is typerend:

    “het moet maar eens afgelopen zijn.”

    Dat is de kracht van de PVV: het drukt de aansluiting uit bij de woedende verongelijkheid van de PVV-kiezer, die vindt dat alles anders moet. Tegelijk is het ook de zwakte: want als het afgelopen is, wat dan? Dan zal het anders verder moeten; hoe moet het dan anders volgens de PVV? Daarover lees je weinig in het nieuwe programma.

    Foto: copyright ok. Gecheckt 06-11-2022

    Peilingen bevorderen meeloopgedrag

    Nederlandse kiezers laten zich wel degelijk beïnvloeden door peilingen, betogen politicologen Tom van der Meer & Armèn Hakhverdian.

    Tien weken voor de Tweede-Kamerverkiezingen worden we weer bestookt met zetelpeilingen. Zoals bij elke verkiezing waarschuwen politicologen opnieuw voor mogelijke perverse effecten van opiniepeilingen. Zo zouden kiezers  bijvoorbeeld de neiging hebben om op partijen te stemmen die het goed doen in de peilingen. Tot nu toe was er geen direct bewijs  voor dit zogenaamde bandwagon effect. Bestaand onderzoek bestond vooral uit experimenten onder studenten met verzonnen peilingen. Maar of feitelijke peilingen daadwerkelijke kiezers ook echt beïnvloeden, bleef onduidelijk. Tot nu.

    Experiment

    Om vast te stellen of  (Nederlandse) kiezers zich laten beïnvloeden door realistische peilingen hebben we  daarom met medewerking van EenVandaag een experiment uitgevoerd onder het EenVandaag Opiniepanel. Ruim 23.000 deelnemers werden half mei automatisch ingedeeld in willekeurige groepen. De deelnemers kregen een uitgebreide vragenlijst voorgelegd, waarbij slechts één vraag per groep verschilde. We stelden alle groepen bloot aan dezelfde feitelijke uitslag van peil.nl van het voorgaande weekend, maar met verschillende begeleidende teksten over de PvdA. Deze tekst varieerde van  positief over de PvdA (‘groei sinds vertrek Cohen’) via neutraal (‘nagenoeg onveranderd sinds vorige week’) tot negatief (‘verlies sinds 2010’). Eén groep kreeg alleen de droge peilingsuitslag te zien zonder enige tekstuele duiding en een laatste groep kreeg in het geheel geen peilingsuitslag te lezen. Uiteindelijk stelden we in alle groepen dezelfde slotvraag: hun stemintentie.

    Lezen: Het wereldrijk van het Tweestromenland, door Daan Nijssen

    In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.

    Lezen: Bedrieglijk echt, door Jona Lendering

    Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.

    CDA schreef best een prima programma

    Het verkiezingsprogramma van het CDA heeft “Iedereen” als titel. Het is een van de weinige negatieve opmerkingen, die te maken vallen bij het programma van het CDA. 

    Het is moeilijk een uiting van het CDA zonder vooroordeel te bekijken. Onmiddellijk zien we het massale congres van het CDA voor ons en de 60 seconden speeches tegen en voor de gedoogconstructie met de PVV. Ik schreef hier eerder over de erosie van de kwetsbare democratie en de zware verantwoordelijkkheid van het CDA daarvoor. Dat mondde uit in mijn verzuchting: “Waar is Ab Klink nu we hem echt nodig hebben?” Maar Klink is echt weg, het moet nu met Ruth Peetoom.

    Haar regime valt alleszins mee. Natuurlijk: politiek gaat over keuzen maken en het verdedigen daarvan. Dat is niet het sterkste punt van het CDA. Dus de openingszin “Het gaat om iedereen”  zou een puntje sterker kunnen. Maar verder is de tekst van het programma behoorlijk helder, compact en leesbaar geschreven en er staat ook nog iets. De lengte is met 40 pagina’s kort te noemen.

    De inleiding van twee pagina’s is wervende tekst; “het gaat om de toekomst van onze kinderen, we komen sterker uit de crisis, we vallen terug op onze diepste wortels, naastenliefde en persoonlijke verantwoordelijkheid. De groei moet duurzaam en innovatief zijn, de overheid slagvaardig. We kiezen voor het nieuwe midden. Voor samen. Voor mensen zelf. Voor iedereen”.

    De economie kan wel wat minder VVD gebruiken

     Onze welvaart is te belangrijk om aan de VVD over te laten, zegt econoom Timor El-Dardiry.

    Het is weer verkiezingstijd en dat betekent dat politieke partijen hun troefkaarten gaan spelen. In 2010 heeft de VVD voluit ingezet op het thema “economie”. Vrijwel zonder serieus tegenspel stampten Mark Rutte en zijn partij keer op keer de boodschap erin dat “de economie wel wat VVD kan gebruiken”. Met succes: kiezers waarderen de VVD van alle partijen het hoogst op dit onderwerp. Het zou dus niemand moeten verbazen wanneer Rutte en de zijnen gaan proberen dit kunstje te herhalen, en de bekende verkiezingsposter binnenkort weer overal te vinden is. In tegenstelling tot sommige andere posters, die vermoedelijk stilletjes op een brandstapel zijn beland.

    Met die verwachting wil ik de linkse partijen graag een tip geven: ga dit keer in het offensief, val Mark Rutte voluit aan op zijn economische reputatie en laat je niet weerhouden door onterechte bescheidenheid. Zelfs partijen die “de economie” níet tot belangrijkste campagnethema verheffen, hebben een wereld te winnen. De VVD profiteert momenteel van een quasi-monopolie (.pdf) op economische geloofwaardigheid. Net zoals ieder ander monopolie heeft dit geleid tot gemakzucht en de krampachtige bescherming van particuliere belangen die de economie als geheel schaden. Dat maakt de VVD kwetsbaar. Met een beetje lef kunnen partijen als GroenLinks daar van profiteren.

    Doneer!

    Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

    In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.

    Lezen: Het wereldrijk van het Tweestromenland, door Daan Nijssen

    In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.

    Vorige Volgende