Bij het sterven van Havel zoek ik terug in zijn teksten, naar wat mij zo sterk met hem verbindt. Havel is een grote held voor me, ondanks zijn naiviteit, zijn rokkenjagen en andere zwakheden, die de biografen hebben genoteerd. Op mijn werktafel vind ik een oude tekst uit oktober 1991. Havel kreeg een honorary degree van Lehigh University, Bethlehem, Pennsylvania . Zijn speech, “On Home” werd afgedrukt in de New York Review of Books van 5 december 1991. De nederige vertaling van onderstaande fragmenten is van mij zelf.
“Thuis is een existentiële basis ervaring voor iedereen. Wat iemand waarneemt als zijn thuis kan worden vergeleken met een verzameling concentrische cirkels, met zijn “ik” in het midden. Mijn thuis is de kamer waar ik een tijdje in woon, de kamer waar ik aan gewend ben geraakt en die ik, bij wijze van spreken, heb voorzien van mijn eigen onzichtbare behang. Ik herinner me bijvoorbeeld, dat zelfs de cel in mijn gevangenis, in zekere zin mijn thuis was en ik voelde me zeer ontregeld wanneer mij plotseling werd opgedragen naar een andere te verhuizen.