Een zelfmoordaanslag tijdens een politieke bijeenkomst in Pakistan heeft naast twintig omstanders misschien ook de oppositieleider Benazir Bhutto gedood. Bhutto is said to have been leaving the rally when the attack occurred and was taken to a hospital in an unconcious state, the Geo TV report said. (CNN) Update: "de Pakistaanse tv meldt via CNN dat Bhutto dood is" (ASH) De toch al onstabiele politieke situatie in het land wat door sommigen gezien wordt als een broedplaats van internationaal moslim terrorisme wordt er hiermee niet beter op. Over twee weken gaat Pakistan naar de stembus...
Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.
Met enige regelmaat biedt Sargasso ruimte voor gastredacteuren. Vandaag wederom een stuk van Ingo Piepers, defensiespecialist.
— Update: Ingo is inmiddels associated blogger. Daarom staat dit stuk nu onder zijn eigen naam —
Deze week hebben de regering Bush, de NAVO én de commandant van de strijdkrachten van de Verenigde Staten in Afghanistan, een kritische evaluatie van de missie in Afghanistan aangekondigd. Er ontstaat een toenemend gevoel bij politieke en militaire analisten en besluitvormers dat deze missie wel eens op een mislukking zou kunnen uitlopen.
De veiligheid in Afghanistan is de afgelopen jaren drastisch verslechterd. Hiervoor zijn meerdere redenen. Een coherente strategie, waarbij sprake is van een gecoördineerde bestrijding van Al Qaeda en van de Taliban én van een effectieve en eenduidige aanpak van de productie van opium, ontbreekt. Om maar eens een paar zaken te noemen. Ook ontstaan toenemende twijfels over de mate van legitimatie van de Afghaanse regering in Kabul: van effectieve governance is namelijk geen sprake.
In de Verenigde Staten wordt momenteel met de gedachte gespeeld om niet alleen de aanpak in Afghanistan te veranderen, maar om desgewenst de eenheden in Afghanistan te versterken. Een dergelijke maatregel zou kunnen worden getypeerd als een nieuwe, maar nu een Afghaanse, surge. Met als doelstelling om de veiligheid in het land te vergroten, de legitimatie van de regering-Karzai te vergroten en om ‘ruimte’ te creëren voor opbouw en economische ontwikkeling. Problematisch is dat de Verenigde Staten in hoge mate zijn uitgeput en momenteel geen eenheden meer beschikbaar hebben, anders dan door de troepensterkte in Irak versneld af te bouwen. Een voorbarige en onwaarschijnlijke stap, in dit stadium.
Het initiatief tot genoemde evaluaties en de gesignaleerde ontwikkelingen staan in schril contrast tot de verwachtingen die het kabinet uit over de situatie in Uruzgan: “de situatie zal in 2010, dankzij de Nederlandse aanwezigheid ‘aanzienlijk’ zijn verbeterd”.
Het is echter onwaarschijnlijk dat de Nederlandse regering over betere informatie beschikt of over een superieur beoordelingsvermogen. Bovendien – dat heeft de geschiedenis ons geleerd – zijn conflicten wat betreft duur en verloop altijd in hoge mate onvoorspelbaar, zeker op een termijn van ruim twee jaar: het valt altijd tegen.
De argumentatie van het kabinet getuigt van wishful thinking én van bluf; instemming van de Tweede Kamer vooral van naïviteit.
Uit genoemde evaluaties zal ongetwijfeld blijken dat de militaire aanpak van de NAVO – en dus ook van Nederland – moet worden gewijzigd: van een ‘conventionele’ aanpak naar een counter insurgency aanpak. Zo’n transformatie vindt nu plaats in Irak, en (vooralsnog) niet zonder succes. Echter belangrijk is om vast te stellen dat een dergelijke aanpak (initieel) grotere risico’s oplevert voor de (Nederlandse) militairen. Dit zijn nu zaken die de regering aan de Tweede Kamer had moeten melden: geen Afghaans zand in Nederlandse ogen.
Terroristische aanslagen voorkomen is één ding. Terroristische gedachten verbieden is een heel ander ding.
Wanneer is iets een terroristische gedachte of idee?
Terrorisme staat voor gevaar voor de staat. Is het dan gevaarlijk om te denken dat de democratie niet functioneert? Is het gevaarlijk om te denken dat de politici hun werk niet goed doen? Is het gevaarlijk om te denken dat de overheid er een puinhoop van maakt en dat daar nu echt iets aan moet gebeuren?
Wie bepaalt wat precies terroristische ideeën zijn?
Wie bepaalt wat staatsgevaarlijk is?
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.
De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.
Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.
In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.
Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.
Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.
Jawhar Shehada: De Lachende Terrorist