De inwoners van het kleine Equatoriaal Guinee verdienen gemiddeld 37.000 dollar per jaar. Dat hebben ze te danken aan hun president, want hij en zijn familie halen zoveel binnen dat ze ruimschoots compenseren voor de rest van de bevolking, die het met een dollar per dag moet doen. President Teodoro Obiang Nguema liet zich afgelopen weekend dan ook herkiezen. De uitslag laat nog even op zich wachten, maar hij heeft beloofd meer stemmen te halen dan de vorige keer, toen de teller op 97,1 procent bleef steken.
Het hele verhaal over de vele schendingen van de mensenrechten, oliedollars en bijbehorende vriendschap met de VS hoeft hier niet verteld te worden. De corruptie is zo schaamteloos dat de zoon van president Obiang er tijdens een rechtszaak in Zuid-Afrika vrolijk over vertelde. "In mijn land is het gebruikelijk dat ministers een partnerschap afsluiten met buitenlandse bedrijven die naar contracten van de overheid dingen, zodat een aanzienlijk deel van het bedrag op hun eigen bankrekening belandt."
Met zo enorm veel olie en zo'n kleine elite is Equatoriaal Guinee natuurlijk ideaal voor staatsgrepen. Obiang zelf claimt er al vele overleefd te hebben, al zeggen oppositieleiders dat veel ervan verzonnen zijn enkel om hen achter de tralies te kunnen zetten. In 2004 mislukte een machtsgreep onder leiding van de Britse huurling Simon Mann, die beweerde steun van Zuid-Afrika te hebben voor zijn coup.
Mann werd, na een Britse lobby, vlak voor de presidentsverkiezingen vrijgelaten 'op humanitaire gronden'. De grote vraag is nu: waar is Mann het wisselgeld voor? Allicht vreest Obiang de claim van Barack Obama dat hij corrupte Afrikaanse leiders gaat aanpakken, maar wie gaat zich in ruil voor Mann voor hem inspannen?
