De nippertjeseconomie

De druk neemt toe. Het moet af. Nog een paar uurtjes extra doorwerken, dan krijg je het vast voor elkaar. Uitpuffen komt later wel. Toch maar op zondag aan de slag. Weer geen tijd om te ontspannen. Verdorie, zo laat al? Kom zeg, gewoon doorpakken, nog even de schouders eronder. Op het nippertje. Klaar, toch weer gelukt! Zo gaat het al jaren. Bij mij, bij u, op het werk, thuis, op kantoren, scholen, in de zorg, op de werkvloer, in productieprocessen. De eindjes aan elkaar knopen. Beetje schuiven, beetje uitrekken, beetje dun smeren. Hier een uurtje van een proces afsnoepen en daar de productielijnen verkorten. Minder voorraad houden, dan ligt je kapitaal niet op de plank stof te vergaren. We bestellen wel bij als de spoeling dun dreigt te worden. Maakt niet uit, het is er toch morgen al. Uiterlijk overmorgen, als het uit een ander land moet komen. Wat? U kunt het dezelfde dag al bezorgen? Dat bedoel ik!

Tekorten sociaal domein

Veel verbazing zal het niet veroorzaken, dit bericht:

‘Er is een gevaarlijk gebrek aan plaatsen voor vrouwen en kinderen die slachtoffer zijn van huiselijk geweld. Teveel mensen met een ernstige psychische aandoening staan op eindeloze wachtlijsten voor beschermd en begeleid wonen’, stellen de RIBW Alliantie en Federatie Opvang in hun brief aan de Kamer. ‘Woningcorporaties signaleren dat mensen met ggz problematiek onvoldoende hulp krijgen om zich als goed huurder waar te maken. Er is een onvoorstelbare toename van het aantal dakloze mensen, in tijden waarin miljarden euro’s op de rijksbegroting overblijven.’

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Tekorten aan leerkrachten

Vrijdag in het nieuws: in Nederland dreigt groot tekort aan leraren volgens Europese Commissie. De eerste reactie is dan toch: dat wisten we al lang. Maar waar komt het nieuws dan vandaan? Gisteren werd het nieuwe rapport over onderwijs in Europa gepubliceerd: “Key Data on Education in Europe 2012”.

De grafiek over lerarentekorten staat op pagina 113. De conclusie dat er tekorten zijn in gekwalificeerde docenten staat op pagina 14, waarbij Nederland ook specifiek genoemd wordt. Er zijn niet alleen tekorten op de “core subject”, maar ook in andere vakken. In één moeite door voorspellen de schrijvers dat het erger wordt: de basis daarvoor kan ik niet vinden.

De exacte vraag was welk deel van de 15-jarigen op school, last heeft van tekorten aan gekwalificeerde docenten, op kernvakken. Nederland, België, Luxemburg, Duitsland en de UK scoren hoog. Het gaat om het oordeel van het hoofd van de school.

Key Data on Education 2012, Europese Commissie, Eurydice

Of deze cijfers zomaar vergelijkbaar zijn, betwijfel ik wel. In Nederland registreren we veel: ik denk dat aan/ afwezigheid van docenten en leerlingen hier beter wordt bijgehouden dan in menig ander land. Ook is de vraag wat hier bedoeld is met “qualified teachers”.

Lezen: Het wereldrijk van het Tweestromenland, door Daan Nijssen

In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.