Militaire interventie? Eerst maar eens VN hervormen

Is het een goed idee te interveniëren in Syrië? Zoals Armen Hakhverdian hier al heeft laten zien, verschillen onderzoekers sterk met elkaar van mening over de vraag of militaire interventies effectief zijn. Over één ding lijkt echter redelijk wat overeenstemming te bestaan. Als er dan zo nodig geïntervenieerd moet worden, dan wel graag met een breed internationaal mandaat. Zie hier één van de grootste problemen. De organisatie die bij uitstek de internationale gemeenschap representeert en een dergelijk mandaat tot stand kan brengen – de Verenigde Naties – is hoognodig aan een opknapbeurt toe. De VN is namelijk allesbehalve de supranationale instelling die ze zou willen zijn. Hier daarom drie hervormingsvoorstellen. Hoewel het voor de totstandkoming van een legitieme en effectieve VN volgens mij absoluut noodzakelijk is deze drie hervormingen door te voeren, realiseer ik me ook dat het bijna kinderlijk naïef is om te denken dat dit ooit zal gebeuren. Maar toch, hier gaan we.

Foto: copyright ok. Gecheckt 09-02-2022

#Dezeweek | Filosoof Frans Bauer

COLUMN - Om maar met een flink understatement te beginnen: Syrië houdt de gemoederen wel bezig he? Sinds de gifgasbommen van Assad (?) gevallen zijn heeft het onderwerp zich met schokgolven tot vele gesprekken uitgebreid. Dikke kans dat ik morgen op een verjaardag naar mijn mening over de situatie wordt gevraagd. Om dan met een bek vol taart (ik hoop dat er taart is) niet veel verder te komen dan de Frans Baueresque uitspraak: ‘Ik vind het allemaal heel erg, maar ik snap er niet zo veel van.’

Via televisie en kranten kom ik hooguit op de hoogte van alles dat ik niet weet over de kwestie. Hoewel je daarmee ook een eind schijnt te komen, vind ik de complexiteit van de kwestie beangstigend. Het is een constellatie waarbij de Habsburgse staatsvorming verbleekt, een plot waarvan de schrijver van Game of Thrones een nat broekje krijgt. Maar was het maar een televisieserie, dan kon ik ervoor kiezen niet te kijken.

Het is dat ik kaartspellen bijna net zoveel haat als oorlogen in het Midden-Oosten, anders was ik in het Syrië-gesprek ongetwijfeld de onhandige John McCain geweest die zat te pokeren op z’n smartphone. Ik kan voor geen meter pokeren, maar in vergelijking met Syrië vind ik zelfs dat een overzichtelijk en fantastisch spel. Was het maar zo simpel als een robbertje Texas Hold ‘em. Dat iemand me kon vertellen: ‘Nee Peter, met een twee en een zeven kun je beter niet all-in gaan, dan verlies je.’ In Syrië vind ik het soms zelfs nog onduidelijk wie nou eigenlijk de tegenstander is, laat staan dat ik z’n pokerface herken.

Doneer!

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.

Foto: winni3 (cc)

Obama regeert met buitenlanddoctrine over eigen graf

ANALYSE - Je zal maar van Republikeinse huize zijn en een gooi willen doen naar het presidentschap in 2016. Dan zit je met de laatst presidentiële poets toch lelijk in je maag. De nieuwe Obama-doctrine het Congres steun te vragen om ten strijde te trekken, is van een ongekende politiek-strategische schoonheid.

Die ‘goedkeuring’, waarmee Obama nu al voor de komende verkiezingsstrijd de duiven van de haviken scheidt, is misschien wel mooier dan de meesterzet na zijn zwaarbevochten campagne tegen Hilary Clinton. Zij verloor de keiharde strijd om de nominatie in 2008, maar kreeg daags nadat het stof was neergedaald de aanbieding minister van Buitenlandse Zaken te worden. Obama had haar liever inside the tent pissing out than outside the tent pissing in, om Lyndon Johnson (over Edgad J. Hoover) te mogen citeren.

Parallellen

Natuurlijk stemde Clinton in 2008 voor de oorlog in Irak; een gegeven dat menig commentator steeds weer opnieuw oprakelt. Alsof er een directe lijn is te trekken tussen de situatie van 2002 (ook een dictator, ook chemische wapens – maar die waren er toen niet), de campagne van 2008 (om de democratische nominatie) en nu (waarin Clinton zich nog niet eens heeft uitgesproken over haar kandidatuur in een campagne die er nog helemaal niet is).

Foto: Michael Fleshman (cc)

Effectiviteit van militaire interventies

ACHTERGROND - Terwijl de voorbereidingen voor een militaire interventie in Syrië in volle gang zijn, heeft het politicologische blog The Monkey Cage een viertal zeer lezenswaardige stukken gepost over de effectiviteit van militaire interventies. In alle posts staan verdere verwijzingen naar de wetenschappelijke literatuur over interventies.

  • Militaire interventies vergroten de kans op mensenrechtenschendingen in het geïntervenieerde land (zie hier). Let wel, de meeste schendingen (“extrajudicial killing, disappearance, political imprisonment, and torture”) komen volgens dit onderzoek juist voor bij een militaire interventie ter ondersteuning van het zittende regime. Dit is – voor mij althans – een nogal contra-intuïtieve bevinding, maar één van de argumenten zou zijn dat door een dergelijke interventie de zittende machthebbers zich juist gelegitimeerd voelen om hun tegenstanders harder aan te pakken. Volgens de auteurs heeft een interventie tegen het regime ook negatieve gevolgen voor de mensenrechtensituatie, maar alleen in de vorm van meer politieke gevangenen.

  • Militaire interventies vergroten de kans op burgerslachtoffers (zie hier). Het aangehaalde onderzoek toont aan dat “military interventions in favor of the rebel faction (as opposed to pro-government or neutral interventions) tend to increase government killings of civilians by about 40% “. Vertaald naar de hedendaagse situatie in Syrië: bij een externe aanval tegen zijn regime zal Assad eerder geneigd zijn burgers tot doelwit te maken. Het argument is overigens symmetrisch in de zin dat een interventie ter ondersteuning van het regime de rebellen juist zou aansporen om burgerslachtoffers te maken.
  • Militaire interventies verlengen de duur van burgeroorlogen (zie hier): “If the objective of an intervention is to shorten the length of a civil conflict, then an outside military or economic intervention is not a terribly effective strategy to do so.”
  • Militaire interventies zijn het meest effectief wanneer deze voldoen aan een aantal voorwaarden (zie hier), waaronder een breed internationaal mandaat en een multidimensionaal karakter (niet alleen aandacht voor militaire aspecten, maar ook bijvoorbeeld de opvang van vluchtelingen).
Foto: Angela Radulescu (cc)

Syrië, Hillary Clinton en LGBT-issues in Amerikaanse nieuws

ELDERS - Het meest prominente wereldnieuws van afgelopen week, de gifgasaanvallen in Syrië, zijn uiteraard in de Verenigde Staten niet onbesproken gebleven. NPR sprak twee artsen uit Syrische ziekenhuizen die slachtoffers behandelden. De artsen vertellen over de vele zieken die ze behandeld hebben, inclusief diegenen (waaronder een meisje van drie maanden oud) die ze niet meer konden redden. Deels door een gebrek aan middelen. Dat het om een chemische aanval gaat, is niet officieel vastgesteld, maar de artsen zeiden tegen NPR dat op basis van wat zij gezien hebben, een sarin gas de meest waarschijnlijke oorzaak van de symptomen is.

President Obama sprak zich uit over de aanval in Syrië in een interview met CNN, waarin hij onder andere zei dat VS-afgevaardigden bezig zijn de Verenigde Naties tot meer actie te dwingen en de Syrische regering oproept onderzoek naar de aanval toe te laten. Maar, ‘we don’t expect cooperation (from the Syrian government), given their past history,’ gaf Obama toe.

Clinton for president

Ondertussen is de blik van politieke redacteuren ook al weer op de horizon gericht. Hoewel Hillary Clinton nog altijd niets heeft gezegd over een eventuele gooi naar het presidentschap in 2016, wordt er al sinds haar aftreden als minister van Buitenlandse Zaken flink over gediscussieerd. The Times heeft journaliste Amy Chozick vrijgemaakt om zich volledig te focussen op het volgen van de Clintons. The New York Times schetst de voor- en nadelen aan de beslissing. Aan de ene kant kan Chozick op deze manier veel tijd steken in het opbouwen van een netwerk rondom haar onderwerp, wat bij de Clintons geen overbodige luxe is. Aan de andere kant: is er wel genoeg nieuws over het onderwerp (zeker aangezien Clinton nog altijd niet heeft gezegd mee te doen aan de verkiezingen), en moeten de media wel bijdragen aan het in stand houden van de permanente politieke campagne?

Afgetapte telefoongesprekken bewijzen dat Syrische leger gifgasaanval heeft ingezet

Een paniekerig telefoontje van een medewerker bij het Syrische ministerie van Defensie naar de leider van een chemische wapens unit, is volgens Amerikaanse officials bewijs dat de aanval afkomstig was van het Assad-regime. Het is volgens hen echter onduidelijk of het een gecoördineerde actie was.

Deze informatie is volgens Foreign Policy de reden dat de VS zich klaarmaken Syrië binnen te vallen.

VS en VK treffen voorbereidingen aanval Syrië

Volg de laatste ontwikkelingen hier, op het live blog van The Guardian.

Volgens Secretary of Defense, Chuck Hagel, zijn de VS ‘ready to go,’ indien tot een aanval wordt besloten.

Ook John Kerry, Minister van Buitenlandse Zaken, hint op ingrijpen in het Syrische conflict.

De meest waarschijnlijke optie op dit moment is een beperkte serie aanvallen met kruisraketten en strategische bommenwerpers.

De grote vraag blijft echter wat de VS plus bondgenoten denken te zullen bereiken, aldus Juan Cole:

The Guardian brengt Syrische crisis in beeld

The Guardian maakte een indrukwekkende animatie over de ongekende vluchtelingenstroom die is ontstaan door de voortdurende burgeroorlog aldaar. Aan het eind vertelt de voice-over: ‘This is just the end of the beginning.’ En dat is een angstaanjagende gedachte.

De video is overigens deel van een liveblog over het leven van Syrische vluchtelingen, die zeker het bekijken waard is.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Vorige Volgende