Nog eens een marktdag (deel 5)

--wat hieraan vooraf ging-- Amsterdam, 20 juni 2023 Vandaag ga ik naar de markt – alweer ja, in dit gebied is het 6 dagen per week markt. Maandag, donderdag, en vrijdag bij de Amsterdamse Poort, dinsdag bij Kraaiennest, woensdag in Reigersbos en zaterdag bij Ganzenhoef. Kraaiennest is het dichtstbij – een halte met de metro – dus daar ben ik het vaakst te vinden. Ik herinner me bezoekjes aan de markt toen ik opgroeide in Alkmaar. Die had destijds alleen op zaterdag markt, in de binnenstad. Dat waren gezellig uitjes toen ik klein was, met mijn vader en moeder – toen nog bij elkaar, en (een van)  mijn broers, zullen er ongetwijfeld ook wel eens (of altijd) bij zijn geweest, maar daar herinner ik me niets van. Wel dat ik steevast op een verse stroopwafel werd getrakteerd, het hoogtepunt van het bezoek. Die waren pas gebakken, soms nog gloeiend heet, zodat de stroop eruit liep, de koekjes waren dun en het water loopt me nog in de mond als ik eraan denk. Ik heb ze nooit meer ergens kunnen vinden helaas, en die taaie dingen uit de supermarkt zijn bepaald niet te vergelijken. [caption id="attachment_345635" align="alignright" width="400"] Bron: eigen foto[/caption] De markten hier zijn sowieso heel anders, een zeer divers en bont gezelschap. Met overigens opvallend (of juist niet eigenlijk, gezien het de Bijlmer is), veel kraampjes met exotische, voornamelijk Surinaamse groentes, gemoedelijk naast de Nederlandse groente-en fruitboeren. De oer-Hollandse kippen-, en visboer staan er ook altijd. En ze hebben het allemaal stikdruk, wat me gezien het enorme aantal verschillende kraampjes met min of meer hetzelfde aanbod altijd verbaast. De al even inheemse kaasboer en de plantenman heb ik tot nu toe alleen in Reigersbos en Ganzenhoef gezien. Geen snoepkraam en of “gewone” snackkar, wel Surinaamse worsten en fladders https://www.amsterdamsepoort.nl/store/surinaamse-worst-en-fladder-bij-slagerij-nico/ (Die Nico is wel een Hollander natuurlijk, maar hij koopt ze dan ook in bij de Surinaamse Michael – staat trouwens niet op de markt maar dagelijks in de Poort, maar ik vond de foto en uitleg gewoon goed) en Vietnamese snacks. En verder veel goedkope kleding, tassen en schoenen natuurlijk, daar zul je mij niet vinden. Ten eerste heb ik genoeg (veel te veel) in minstens 3 kasten opgeborgen zitten, en ten tweede is het meestal goedkope troep, waarvan de herkomst niet te achterhalen is. En ten derde koop ik sowieso nog maar zelden iets nieuws, ik ben juist bezig om alles wat niet meer past of ik al jaren niet meer gebruikt heb te verkopen op Vinted. En pas is er nog een hele tas in de kledingcontainer verdwenen, dan krijgt het hopelijk ook een tweede leven. [caption id="attachment_345636" align="alignleft" width="225"] Bron: eigen foto[/caption] Al zijn daar wel uitzonderingen op. Zoals de gele petticoat-jurk van mijn moeder, al zo’n 50 jaar oud. Hij is nog in prima staat, er zit er geloof ik wel ergens een gele vlek op de witte petticoat, maar die zie je niet want die zit onder de rok natuurlijk. Ze was dol op dat ding, ik denk dat ze er lang voor gespaard heeft – of op afbetaling gekocht – want zoiets konden we ons helemaal niet veroorloven. Als ze hem aanhad straalde ze helemaal, iets wat eigenlijk verdomd weinig voorkwam. Dus hoewel ik hem niet draag, kan ik het niet over mijn hart verkrijgen om hem weg te doen. En wie weet komt er nog wel eens een gelegenheid, ik vind hem zelf ook nog steeds mooi. Maar vandaag ga ik groenten en kip halen voor de fajita’s die ik donderdag voor een goede vriend (en hopelijk een van zijn puberdochters, maar die is nogal een moeilijke eter schijnt het, dus wellicht zit die met een boterham met pindakaas aan tafel…of in haar kamer te mokken) ga maken. Ik ga voor het eerst naar zijn nieuwe huis, sowieso voor het eerst naar hem toe in pak ‘m beet 15 jaar. We hebben dan ook een poosje geen contact gehad, gewoon omdat we ieder ons eigen leven hadden, Maar sinds een tijdje weer wel, een paar maanden geleden is hij bij mij geweest, mét zijn 2 meiden, en de laatste tijd hebben we vrijwel dagelijks Whatsapp-gesprekken. Hoewel onze relatie na ong. 3 jaar stuk liep, zijn we toch eigenlijk elkaars grote liefde. Al denk ik niet dat er weer een romantische relatie uitkomt, ik zit daar niet op te wachten om verschillende redenen. Maar die gaan jullie niets aan. Van ons etentje zal ik daarentegen vast wel uitgebreid verslag doen, want dat wordt een heel avontuur denk ik.

Door: Foto: Bron: eigen foto

Doneer!

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.

Lezen: Mohammed, door Marcel Hulspas

Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.

Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.