Wat is er mis met stierenvlees?

De slacht van stierenvlees is de laatste tien jaar in Nederland flink afgenomen. Is daar soms iets mis mee? In de Utrechtse wijk Lombok zit zolang ik mij kan herinneren een paardenslager. Hoewel ik een overtuigde vleeseter ben (ja mensen, we zijn nu eenmaal omnivoren en geen vega's), heeft het idee van paardenvlees me altijd tegengestaan. En het is geen liefde voor paarden, want je zult mij nooit in de buurt van een knol vinden: het lijken me zeer onbetrouwbare beesten. Een plakje paardenworst heeft me daarom nooit kunnen bekoren. Stierenvlees is ook niet zoiets dat je online even bij Albert koopt. Maar is dat niet gek? Volgens mij smaakt stierenvlees niet zoveel anders dan koeienvlees, ik bedoel, maakt het iets uit dat je een plakje ham van een beer of zeug eet? Toch wordt er maar weinig stier gegeten. Sterker nog, een analyse van de slachtcijfers van de afgelopen tien jaar toont aan dat het aantal geslachte stieren flink afneemt. Hoe het met de import zit, is onduidelijk want er wordt bij het CBS geen onderscheid gemaakt tussen runderen en stieren (klik op het plaatje voor een grotere versie).

Lezen: Het wereldrijk van het Tweestromenland, door Daan Nijssen

In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.