Obama’s eerste blunder?

"(CNN) — Two sources close to the Obama transition team tell CNN that Senator Hillary Clinton's name has been mentioned as a possible candidate for Secretary of State." Dit zou zijn eerste blunder kunnen zijn: Hillary Rodham Clinton als Minister van Buitenlandse Zaken. Clinton bezit weliswaar bruikbare ervaring, een bruikbaar netwerk, en had bovendien als presidentskandidate een min of meer identieke visie op de Amerikaanse buitenlandprioriteiten, toch kleeft er ook een aantal nadelen aan deze keuze: Obama krijgt er in zijn administratie een groot ego bij, ook "oude Washingtonpolitiek" - waar Obama mee zei te willen breken - en die andere Clinton, die nog meer last heeft van (onder andere) zijn ego. Hij krijgt er ongetwijfeld wat voor terug: meer invloed - leverage - in de Democratische partij. De vraag is namelijk of Obama voldoende grip kan krijgen op zijn partijgenoten, waarvan hij in belangrijke mate afhankelijk is. Clinton kan daarbij behulpzaam zijn. Is dat de achterliggende deal? Tot slot, ook nog een relevante vraag: Heeft Clinton nog presidentiële ambities en zou zij nog een concurrent kunnen worden van Obama in 2012? Kan Hillary Clinton beter worden geneutraliseerd als Minister van Buitenlandse Zaken, of is dat juist het ideale podium voor deze ambities?

Door: Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Whoa, whoa, whoa—how long-standing is that?

Uit een persconferentie van 13 februari:

Verslaggever: President Maduro last night went on the air and said that they had arrested multiple people who were allegedly behind a coup that was backed by the United States. What is your response?

BuZa-woordvoerder Jen Psaki: These latest accusations, like all previous such accusations, are ludicrous. As a matter of long-standing policy, the United States does not support political transitions by nonconstitutional means. […]

AP-verslaggever Matt Lee: Sorry. The U.S. has—whoa, whoa, whoa—the U.S. has a long-standing practice of not promoting—what did you say? How long-standing is that? I would—in particular in South and Latin America, that is not a long-standing practice.

Psaki: Well, my point here, Matt, without getting into history—

Lee: Not in this case.

Psaki: —is that we do not support, we have no involvement with, and these are ludicrous accusations.

Lee: In this specific case.

Psaki: Correct.

(via)

Lezen: Bedrieglijk echt, door Jona Lendering

Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.

Doneer!

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.

Doneer voor ¡eXisto!, een boek over trans mannen in Colombia

Fotograaf Jasper Groen heeft jouw hulp nodig bij het maken van ¡eXisto! (“Ik besta!”). Voor dit project fotografeerde hij gedurende meerdere jaren Colombiaanse trans mannen en non-binaire personen. Deze twee groepen zijn veel minder zichtbaar dan trans vrouwen. Met dit boek wil hij hun bestaan onderstrepen.

De ruim dertig jongeren in ¡eXisto! kijken afwisselend trots, onzeker of strak in de camera. Het zijn indringende portretten die ook ontroeren. Naast de foto’s komen bovendien persoonlijke en vaak emotionele verhalen te staan, die door de jongeren zelf geschreven zijn. Zo wordt dit geen boek óver, maar mét en voor een belangrijk deel dóór trans personen.