Het verplicht registreren, bijvoorbeeld in de vorm van een niet-bezwaarsysteem, dwingt mensen tot het doen van een uitspraak, waarbij het voorgestelde straf- en beloningssysteem hen over de streep moet trekken. Dat is een stap te ver. Iemand kan goede redenen hebben zich niet over dit onderwerp uit te laten. Trouw's hoofdredactioneel keert zich tegen de mogelijke oplossing van De Nierstichting voor de 200 sterfgevallen per jaar die tevergeefs op een nieuw orgaan wachtten. Circa 1400 mensen wachten momenteel op een gedoneerd orgaan (de wachttijd voor een nieuwe nier is opgelopen tot vier jaar). De Nierstichting pleit daarom voor een masterplan van de politiek in de vorm van verplichte registratie waarin volwassenen zich moeten uitspreken over het wel of niet orgaandonor worden. Daarnaast zou er een beloning moeten worden gekoppeld aan het donorschap in de vorm van een 'fiscale bonus' of korting op de zorgpremie. En mensen die geen donor zijn, zouden onderaan de wachtlijst moeten komen. Trouw overroelt de argumenten van De Nierstichting met een beroep op het 'feit' dat "er ook zoiets bestaat als een recht om je niet over je organen uit te spreken". Iemand kan goede redenen hebben om zich er niet over uit te laten, volgens de krant, die vervolgens komt met een nonclusie: "Goede voorlichting is beter op zijn plaats, temeer waar er nog altijd veel misverstanden bestaan over dit onderwerp." Wat zouden de misverstanden dan zijn? Toch niet of je in de hemel wel bier kan drinken zonder aardse lever? (Antwoord: Nee, in de hemel is geen bier, daarom drinken wij het hier). Tijd voor een verplichte poll
Op welke wijze kan een structurele verandering van een samenleving onomkeerbaar in gang gezet worden?
Beperkingen:
– Er mag geen geweld gebruikt worden
– Er is weinig geld beschikbaar
Kan zelf niet mee discussiëren want ik bestudeer deze dagen even de hopelijk onomkeerbare veranderingen in Noord Ierland.
Dat kan! Sargasso is een collectief van bloggers en we verwelkomen graag nieuw blogtalent. We plaatsen ook regelmatig gastbijdragen. Lees hier meer over bloggen voor Sargasso of over het inzenden van een gastbijdrage.
Of: Leven in de ‘Derde Wereld’
Sinds ik terug ben uit Sierra Leone loopt mijn mailbox letterlijk over met vragen over het land, want hoe is het nou eigenlijk om te leven in de ‘Derde Wereld’? Het spijt me het te moeten zeggen, maar naast hele interessante vragen zitten er ook de meest idiote aannames tussen. Zo zijn er mensen die denken dat ze in Sierra Leone gekleed gaan in een lendendoek en hele dagen aan het boompje klimmen zijn. En dat is eigenlijk heel logisch, die domme vragen, want wat weten we nou eigenlijk van de ‘Derde Wereld’? Afgaande op de mediabeelden moeten de mensen daar inderdaad niets anders hebben dan een vijgenblad om de edele delen te bedekken en is er naast de vervallen plaggenhutten alleen maar dorre droogte te bekennen. Kinderen met snotneusjes, betraande wangetjes en bolle hongerbuikjes die niets anders te eten hebben dan drie druppels melk uit de uitgezakte borst van hun uitgemergelde moeders. De beelden die we hier in Nederland voorgeschoteld krijgen laten weinig aan de verbeelding over. Sierra Leone is het op één na armste land ter wereld en dus is het logisch dat men denkt dat het er daar inderdaad zo uit ziet als op de televisiebeelden. En ik moet eerlijk bekennen dat ik zelf waarschijnlijk met de aller-domste vragen heb gezeten voordat ik ernaartoe afreisde. En het ergste is nog dat ik pas na drie weken doorhad hóe dom die vragen daadwerkelijk waren. Een voorbeeld….
Tijdens het regime van Saddam Hussein werden mensen die vuilnis dumpten in de rivier de Tigris bestraft. Tegenwoordig is de Tigris een open riool vol giftige stoffen en drijvende lijken. Ieder jaar neemt het debiet van de rivier verder af, zomers komen op een toenemend aantal locaties modderbanken tevoorschijn. Het VN-nieuwsorgaan IRIN publiceert een somber stemmend verslag over één van de twee de levensaders van het oude Mesapotamië. Het verhaal bevat geen plot en ook geen oplossing, net als de totale situatie in Irak, maar is desondanks boeiend (in een gruwelijk soort van) om te lezen. In Suwarah hangen ijzeren netten in de rivier om vuilnis in te vangen. The situation is even worse in Suwayrah, a southern area of the capital, where the government has built barriers with huge iron nets to trap plants and garbage dropped in the river but now this is also a barrier for bodies. “Since January 2006 at least 800 bodies have been dragged from those iron nets, and this figure does not include those collected from the central section of the river. (IRIN)
In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.
De wereld vóór God – Filosofie van de oudheid, geschreven door Kees Alders, op Sargasso beter bekend als Klokwerk, biedt een levendig en compleet overzicht van de filosofie van de oudheid, de filosofen van vóór het christendom. Geschikt voor de reeds gevorderde filosoof, maar ook zeker voor de ‘absolute beginner’.
In deze levendige en buitengewoon toegankelijke introductie in de filosofie ligt de nadruk op Griekse en Romeinse denkers. Bekende filosofen als Plato en Cicero passeren de revue, maar ook meer onbekende namen als Aristippos en Carneades komen uitgebreid aan bod.
Het is slechts bedoeld om de jeugd te beschermen tegen het propageren van denkbeelden die het huwelijk bedreigen, het gezin bedreigen en de taken van school bedreigen.
De Poolse Minister van Onderwijs, Roman Giertych, legt krampachtig uit waarvoor zijn voorstel tegen het propageren van homoseksualiteit op scholen bedoeld is en dat dit niets met discriminatie te maken heeft.
Zouden al die Poolse arbeiders die deze kant op stromen eigenlijk gewoon homofielen zijn die vluchten voor hun achterlijke regering?
Is privacy iets van het verleden?
Het Nationaal Comité 4 en 5 mei publiceert jaarlijks een Nationaal Vrijheidsonderzoek. Uit dit onderzoek komt naar voren dat veel mensen bereid zijn hun privacy op te geven voor meer veiligheid. De drie meest in het oog springende tabellen uit het rapport (pdf):
“Als de aanpak hier een succes wordt, hopen we dat het ook elders in het land ingevoerd wordt”
PvdA-minster van Binnenlandse Zaken Guusje ter Horst startte gisteren een proef in twaalf Overijsselse gemeenten om drankmisbruik onder jongeren tegen te gaan. Zo gaat onderzocht worden of de politie bij aanhouding van een voetganger standaard een blaastest mag uitvoeren. Het meest (tranen) in het oog-springende van het hagelpakket aan maatregelen van Ter Horst is een verhoging van de alcoholkoopbekwame leeftijd naar 18 jaar. Daarnaast zouden supermarkten geen bier en wijn meer mogen verkopen (Hoogervorst had de Breezah al V3rb4Nne|\|).
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.