De arrogantie van Vrij Links

Vragen bij een nieuw manifest. Vrij Links. Wat is dat? Komende dinsdagavond moet dat duidelijk worden tijdens een discussieavond in De Balie. Dan zullen de bedenkers van deze kreet, Asis Aynan, Femke Lakerveld, Eddy Terstall en Keklik Yücel uitleg kunnen geven. Voorlopig moeten we het doen met het ‘Manifest’ dat vandaag in de Volkskrant verscheen. En als ik daarop afga, belooft het een verwarrende avond te worden (dat zijn ze in De Balie wel gewend), waarna iedereen intens tevreden huiswaarts keert. Het viertal opent het manifest met een afwijzing van nationalisme en groepsdenken, waar ‘het progressieve links’ op werkelijk dramatische wijze slachtoffer van is geworden: ‘Het progressieve links, dat stoelt op universele waarden en verheffing, hapt in de nieuwe eeuw als een zwaargewonde naar adem. Wij, progressieve Nederlanders van diverse komaf, weigeren het progressieve gedachtegoed (…)  op te geven. (…) Daarom pleiten wij voor een ‘Vrij Links’ dat weer trouw is aan zijn vrijzinnige, seculiere wortels.’ Mooi. Back to the roots. Hierop volgen twee quasi-historische alinea’s over de Franse en de Industriële Revolutie en daarna (??) Spinoza. Met daarbij een ouderwets nationalistisch stijlbloempje dat ik u niet wil onthouden: ‘Op de vruchtbare Nederlandse grond heeft de grote filosoof Spinoza het zaad gestrooid voor het vrije Europa waarin wij nu leven.’ Prachtig. Na nog twee alinea’s over de noodzaak van het vrije debat komen de auteurs eindelijk ter zake: ‘Vrij Links neemt afstand van de suggestie dat niet-westerse Nederlanders in bescherming moeten worden genomen tegen het vrije debat, omdat ze nog niet klaar zouden zijn voor uitingen van moderniteit. Wij beschouwen deze zienswijze (…) als een miskenning van de individualiteit van Nederlanders met een niet-westerse achtergrond.’ Wie heeft dat gesuggereerd? Lezen we niet. En wat is die moderniteit waar je (blijkbaar ook volgens Vrij Links) eerst klaar voor moet zijn? Dat is toch geen codewoord voor westerse superioriteit? Maar zorgelijker vind ik de achterliggende denkfout. De auteurs denken blijkbaar dat ieder mens het ‘vrije debat’ uitsluitend als individu hoort te betreden, los van zijn familie, sociale omgeving of herkomst. Wat natuurlijk een uiterst naïeve visie is op wat er in een ‘debat’ gebeurt. Zeker wanneer iemand weet, of voelt, dat hij of zij daar staat als representant van een groep, van ‘de ander’. Strikt genomen zeggen de auteurs hier dat iedereen pas mag meedoen als hij of zij zijn achtergrond, verleden, cultuur niet meebrengt en uitsluitend bijdraagt vanuit zijn ‘individualiteit’. Dat is godsonmogelijk en mensonterend. Een voorbeeld: de auteurs vinden het ongetwijfeld prima als Geert Wilders in het kader van het ‘vrije debat’ in de Tweede Kamer een Mohammed-cartoonwedstrijd aan de muur prikt (zoals hij van plan is). Moslims zijn volgens hen ‘individu’ genoeg om daar de humor van in te zien.

Atheïstische blogger aan mootjes gehakt in Bangladesh

Een meute moslimmilitanten heeft Bengaalse blogger Niloy Neel gelynched met machetes. De vier daders hadden zich met een smoesje toegang tot zijn huis verschaft.

Radicale moslimgroeperingen in het land hebben in 2013 een zwarte lijst laten circuleren met 84 seculier gezinde bloggers, waarop zij vogelvrij werden verklaard.

Neel is dan ook niet de eerste blogger die bruut wordt vermoord: twee anderen werden in maart en mei door groepjes moslimmilitanten met machetes doodgehakt.

Lezen: Mohammed, door Marcel Hulspas

Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.

Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.

Foto: Dan ☆°:.└(✪ᴥ✪)┘.:・゚✧ (cc)

Schokkend

ACHTERGROND - In alle reisgidsen voor het Midden Oosten is te lezen dat de moderne westerse toerist daar beter niet zegt dat hij atheïst is, als hij naar zijn religie gevraagd wordt – aldaar een hele gewone vraag. Dat wordt in die regio niet echt goed begrepen. Althans: het komt daar over alsof hier iemand – gevraagd naar zijn politieke overtuiging – zou antwoorden: ‘nationaal socialist’. Ik ken een atheïst die zich voor dit doel identificeert als Boeddhist.

De redenering die achter dat idee zit, is niet geheel gespeend van enige logica. De God die mensen uit het Midden Oosten doorgaans voor ogen staat, is een type bij wie ‘s mensens misdaden niet onopgemerkt blijven, of erger. Die wetenschap, zo wordt vaak gedacht, houd de mens bij de les. Uiteindelijk is een vorm van vergelding noodzakelijk om ervoor te zorgen dat mensen zich ook blijven gedragen in situaties waarin hen dat geen voordeel, of zelfs nadeel bezorgt. Wie niet op enigerlei wijze in zo’n soort vergelding gelooft, heeft als puntje bij paaltje komt geen reden om zich te gedragen.

Helaas voor deze theorie zijn er in de echte praktijk mensen die niet in welke vorm van vergelding dan ook geloven en zich toch gedragen. Ik heb seculieren wel eens horen uitleggen hoe dat kan en de redenen die daarbij werden gedebiteerd waren alle van een zeer praktische tot zeer nobele aard. Het ziet ernaar uit dat het verband tussen geloof in een rechtvaardige tot wraakzuchtige God en fatsoen dus niet zo sterk is als in het Midden Oosten wordt geloofd.

Of toch wel? Ik blogde al eerder over het recente onderzoek naar kerkelijkheid van het Sociaal Cultureel Planbureau. Dat kwam in het nieuws omdat het geloof in de hel kennelijk weer terug is en dat werd opmerkelijk geacht. Maar er staan dingen in die veel opmerkelijker zijn dan dat. Zo is het al langer bekend dat mensen die kerkelijk zijn, gemiddeld genomen iets meer maatschappelijke betrokkenheid vertonen dan seculieren. Het SCP komt op dit punt echter tot een kwantificering van dat gegeven dat ronduit schokkend is.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Kruistocht in legerbroek

bijbelsoldatenEvangelistische soldaten in het Amerikaanse leger zetten hun laars tussen de deur in Afghanistan. Recentelijk dook er een video op van een bijeenkomst op de Amerikaanse legerbasis in Bagram. Een groepje soldaten krijgt Bijbels uitgedeeld in de lokale talen Pashtu en Dari en wordt verteld “to hunt people for Jesus” (Huffington Post). Het vanuit het leger bekeren van lokale mensen is tegen de regels van het Amerikaanse leger en zelfs in strijd met de Amerikaanse grondwet. Nu het bestaan van ‘kruisvaarders’ is vastgelegd op film zullen deze beelden ongetwijfeld hun polariserende werk doen in de islamitische wereld.

Toch staat dit incident niet opzich. Sinds 911 zijn er steeds meer signalen dat evangelisten hun invloed in de Amerikaanse strijdkrachten vergroten. Luitenant generaal William Boykin sprak in 2003 voor publiek dat islamisten uit zijn op de vernietiging van Amerika omdat het een christelijke natie is en dat moslims geen god eren maar een “idol”. Zelfs president Bush distantieerde zich van deze uitspraken. In 2005 waarschuwde Lutheran minister and Captain MeLinda Morton dat evangelisten zieltjes wonnen op de Air Force Academy in Colorado Springs, ze werd overgeplaatst. Bekeerlingen in het leger schijnen een cultuur van angst te creëren en niet-gelovige soldaten worden al snel als non-patriottisch neergezet (bron:CrookandLiars)

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Grotere rol godsdienst Turks onderwijs stuit op verzet

Seculiere liberalen en religieuze minderheden maken zich grote zorgen over de steeds grote rol die godsdienst begint te spelen in het Turkse onderwijs. Ze beschuldigen de AK-partij van president Erdogan ervan, het onderwijs te willen misbruiken voor het indoctrineren van hele generaties leerlingen.

Het Turkse onderwijs is sinds de hervormingen van Atatürk steeds strikt seculier geweest. Hoofddoeken waren zelfs verboden, wat veel vrouwen uit een conservatief-gelovig milieu deed besluiten om het hoger onderwijs links te laten liggen.

Moslims mogen meehelpen tegen het secularisme, daarna terug in het hok

Uit een opiniestuk in het Reformatorisch dagblad:

De islam is een ideologie die op gespannen voet staat met wezenlijke democratische elementen in de Nederlandse samenleving. Op dit moment is het echter ongewenst om met de islam af te willen rekenen. Er is een andere, grotere vijand die vraagt om een gezamenlijke aanpak: het secularisme. Het is hoog tijd om te komen tot een tijdelijke gelegenheidscoalitie tussen christenen en moslims. Het is vijf voor twaalf in dit godverlaten land.