Twee keer een aardigheidje

Als je de Troonrede 2010 achterstevoren draait, dan hoor je de duivel lachen om het wegbezuinigen van de kinderopvang. Of was het nu het rappen van het Wilhelmus door de dochters van Willem-Alexander en Maxima? Het schijnt een grapje geweest te zijn van Jack de Vries, vlak voordat hij de kuierlatten uit het kabinet nam. Zo druk je toch nog even je stempel op de politiek in Nederland. Maar alle gekheid op een toverstokje: er viel behalve een woordgrap verder weinig lol te beleven aan de Troonrede dit jaar. Welke woordgrap? De beginletters van de eerste vijftien zinnen vormen samen WILLEM VAN NASSOV, de oude spelling van de naam van Willem van Oranje. Een 'aardigheidje' volgens de Rijksvoorlichtingsdienst. De keuzes van de regering zijn daarbij vooral ingegeven door de wens en de noodzaak het uitgavenniveau te verlagen. Het kabinet van Balkenende, deel IV, wil ons doen geloven dat de maatregelen van technische aard zijn. De Troonrede kan echter niet verbloemen dat er een flinke ruk naar conservatief-rechts wordt gemaakt: de geldkraan van de kinderopvang gaat dicht, zodat in gezinnen met tweeverdieners de kans stijgt dat een van de partners weer voor de kinderen gaat zorgen. De vrouw is weer de lul waarschijnlijk. Daarnaast wordt de gemakkelijke weg van het ambtenaartje pesten bewandeld. Als er een rechtse hobby is, dan is het wel het presenteren van snijden in eigen vlees als kadootje voor de burger. Alsof dit niet ten koste gaat van de kwaliteit van wat de overheid - onze overheid - aan onszelf levert.Tenslotte wordt alvast een voorschot genomen op het wegbezuinigen van ondersteuning van mensen naar werk. Meedoen is immers zeau PvdA! Van de beloofde terughoudendheid kun je bij het demissionaire kabinet nauwelijks iets merken. € 3,2 miljard bezuinigen betekent flink snijden in de publieke sector. Des te opvallender is de terughoudendheid bij het parlement, dat de minister-president geen enkele vraag zal stellen over zijn laatste ingediende begroting. Laten we dat ook maar beschouwen als een aardigheidje.

Door: Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Steun ons!

De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.

Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.

Lezen: Mohammed, door Marcel Hulspas

Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.

Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.