Betere onderbouwing stoppen bekostiging Ibn Ghaldoun nodig

Staatssecretaris van onderwijs Sander Dekker maakte deze week bekend dat hij de bekostiging van Ibn Ghaldoun in Rotterdam stopt. Vreemd genoeg doet hij dat op basis van de Algemene wet bestuursrecht, in plaats van de Wet op voortgezet onderwijs. Een korte samenvatting van het inspectierapport over scholengemeenschap Ibn Ghaldoun: het is er een zooitje. Het sinds anderhalf jaar geïnstalleerde nieuwe bestuur doet zijn best en heeft ook wel wat verbeteringen teweeg gebracht, maar alle inspanningen ten spijt: binnen twee jaar gaat het onderwijs er waarschijnlijk niet duurzaam op vooruit. De fundering is te verrot. Ibn Ghaldoun kampt met grote financiële problemen, mede veroorzaakt door onrechtmatige besteding van rijksbekostiging (denk aan tripjes naar Mekka), de schoolgebouwen verkeren in slechte staat, veel docenten zijn on(der)bevoegd, en het imago van de school lijkt, na de examenfraude, nu onherstelbaar beschadigd. Staatssecretaris Dekker heeft daarom het voornemen bekend gemaakt om de bekostiging per 1 november 2013 te beëindigen (zie de Kamerbrief van 10 september jl.). De facto betekent dat sluiting van de school. Een logische beslissing. Alhoewel?

Foto: copyright ok. Gecheckt 17-10-2022

Stoere pestwet

OPINIE - Staatssecretaris Sander Dekker komt met anti-pestwetgeving. Bij nadere bestudering van z’n voorstellen lijkt het er echter meer op dat hijzelf de pester is en het onderwijs het pestslachtoffer.

Sander Dekker is een uitblinker. In buhnepraat wel te verstaan. De laatste loot aan de stam is de wens om scholen wettelijk te verplichten om met “bewezen effectieve” pestprogramma’s te werken. Aanpakken dat probleem. Daadkracht uitstralen. Het klinkt allemaal mooi en nobel, maar over de effectiviteit kan sterk worden getwijfeld.

Hoeven scholen dan niets te doen aan pestgedrag? Het spreekt voor zich dat scholen een veilige omgeving moeten bieden voor alle leerlingen. Het aanpakken van pesten is daar een onderdeel van. Een veilige omgeving is tenslotte een noodzakelijke voorwaarde om tot een goed leerresultaat te kunnen komen. Alleen al om die reden zou een wet zoals die nu op tafel ligt, overbodig moeten zijn. Wat opvalt aan de voorstellen van Dekker is het repressieve karakter. De school moet dit, moet zus en wordt 100 procent verantwoordelijk gesteld. Hiermee gaat de staatssecretaris echter voorbij aan een aantal fundamentele zaken.

Invloedssfeer school

Ten eerste vindt het pesten niet alleen op school plaats, maar voor een flink deel ook daarbuiten. Buiten de invloedssfeer van de school dus. Daar kun je een school onmogelijk volledig voor verantwoordelijk stellen. Dit betekent niet dat de school geen rol kan spelen, integendeel zelfs. Maar de scholen volledig verantwoordelijk stellen heeft alleen maar afschuifgedrag tot gevolg. De school wordt dan niet alleen door de overheid, maar ook door bijvoorbeeld de ouders verantwoordelijk gesteld voor pestgedrag. En dat terwijl ook de ouders hierin ook een rol hebben.

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.

Doneer!

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Excellente scholen

Als we echt excellent onderwijs willen bevorderen, moeten we eens naar onze oosterburen kijken. 

In de US noemen ze het “Race to the Top”, in Nederland spreken we nog bescheiden over “excellente scholen”. En zelfs daar hebben we moeite mee. In sommige provincies zijn ze wellicht te bescheiden. Zo zou je de witte vlek van Drenthe ook kunnen verklaren. Scholen konden zichzelf immers aanmelden.

En hoewel de provincie geen inhoudelijke bemoeienis heeft met onderwijs, is zo’n kaartje van de NOS met de tekst  ‘Geen excellente school in Drenthe’  toch een beetje een publicitaire nachtmerrie.

Bron: NOS

Mij valt overigens op in het juryrapport dat we zoveel kunnen leren van onze Duitse oosterburen. Deze week werd in het FD het innovatiebeleid in Duitsland ook al zo geprezen. En Imtech verdient het meeste in Duitsland (maar de topmensen spreken de taal waarschijnlijk onvoldoende, waardoor er vraagtekens zijn of men grip heeft op de zaak).

‘De wijzen kwamen uit het Oosten,’ zo luidde een reclametekst van de Universiteit Twente in de jaren dat ik er studeerde. Aan diezelfde universiteit las ik in mijn gehele studie één Duits boek. Ik herinner me dat de professor voortdurend moest verdedigen waarom hij dat boek nodig vond. Hij vond de bijna exclusieve focus in het onderwijs op Angelsaksische landen niet terecht en had daarmee groot gelijk. Finland is al langer populair, maar met dit rapport wordt duidelijk dat we ook van onze directe buren veel kunnen leren.

Foto: copyright ok. Gecheckt 12-02-2022

De Cito-illusie van staatssecretaris Sander Dekker

OPINIE - Staatssecretaris van Onderwijs Sander Dekker wil scholen gaan beoordelen op hun scores voor de Cito-toets. Hij hoopt hiermee scholen aan te zetten om hun onderwijs te verbeteren zodat ze beter scoren op de Cito-toets. Een onzalig idee.

Vorige week maandag verkondigde de staatssecretaris nog eens in een interview met het TV-programma Radar de boodschap dat hij scholen wil gaan vergelijken op basis van de scores op de Cito-toets. Maar het afrekenen van scholen op basis van leerlingprestaties is net zoiets als een dokter afrekenen op de gezondheid van zijn patiënten. Het doet de realiteit ernstig tekort. Het risico op een averechts effect is levensgroot, omdat Dekker een aantal zaken over het hoofd ziet.

Eenzijdige toetsvorm

De Cito-toets is op meerdere manieren eenzijdig. Zo bepaalt de vorm van een toets wat er met de toets gemeten wordt. Meerkeuzevragen zijn meer gericht op feiten dan op kennis. Verder kan slechts een beperkte set aan vaardigheden en kennis worden gemeten. Een blik op de kerndoelen van het basisonderwijs leert al snel dat lang niet alle leerdoelen met meerkeuzevragen kunnen worden getoetst. Schrijfvaardigheid is bijvoorbeeld beter te toetsen door leerlingen een opstel te laten schrijven dan door door ze een paar meerkeuzevragen voor te leggen. Hetzelfde is van toepassing op spelling (pdf).

Lezen: Bedrieglijk echt, door Jona Lendering

Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.

Foto: SP (cc)

De zesjescultuur in het onderwijs

DATA - Staatssecretaris Sander Dekker (Onderwijs) meldde deze week trots dat de zesjescultuur aan het verdwijnen is. Dat is nog maar de vraag.

De nieuwe staatssecretaris heeft er zin in. In de papieren versie van NRC Handelsblad meldt hij deze week dat onder zijn bewind de resultaten (vooral rekenen) zullen verbeteren, want juist daar zijn de laatste jaren flinke steken gevallen. Ook meldt hij trots dat de zesjescultuur ten einde is in het onderwijs, al een paar jaar zelfs.

Ik heb eens naar de diplomacijfers en slagingspercentages gekeken. Daar zou je toch een effect moeten zien. Het blijkt dat de Nederlandse leerlingen steeds slechter presteren. En er zit ook een aantal verrassingen in de data.

De cijfers zijn afkomstig uit de examenmonitor 2012 van Dienst Uitvoering Onderwijs, die net is verschenen.

Sinds 2007 daalt het gemiddelde diplomacijfer. Het zijn geen hele schokkende getallen, maar de trend is wel duidelijk. Afgelopen jaar kwam de dalende trend tot stilstand en er lijkt zelfs een kleine stijging te zijn. Opvallend is dat leerlingen van alle vmbo-leerwegen het beter doen dan de havisten. Maar alle gemiddelden cirkelen rond de 6,5. Opvallend is ook dat het gemiddelde diplomacijfer over de periode 2007-2012 het meest is gedaald bij de VWO-leerlingen. Dat had ik in ieder geval niet verwacht.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Quote van de Dag: Bestuursverantwoordelijkheid

[qvdd]

“Net als in Almere gebruikt de PVV het hoofddoekjesverbod als breekpunt om de bestuurlijke verantwoordelijkheid te ontlopen.”

De Haagse VVD-fractieleider Sander Dekker vindt dat de PVV zijn bestuursverantwoordelijkheid ontloopt door van het hoofddoekjesverbod een breekpunt in de onderhandelingen te maken. Hij vindt dat vreemd, “want ook de acht leden van de PVV hebben bij hun installatie in de Haagse gemeenteraad trouw beloofd aan de grondwet en toegezegd de Nederlandse wetten te zullen nakomen”. Volgens hem is het hoofddoekjesverbod ongrondwettelijk.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Vorige