7 jaar zitten westerse legers nu in Afghanistan. De VS is daar in 2001 binnen gevallen omdat de Taliban (de de-facto machthebbers) Osama Bin Laden niet wilde uitleveren. De Taliban was aan de macht gekomen na een bloedige burgeroorlog die weer het gevolg was van bijna tien jaar vechten tegen de Sovjet Unie. Die invasie was op zijn beurt weer actief aangezwengeld door de CIA in 1979 om de Russen een 'Vietnam' te geven dat ze militair en economisch zou uitputten. Osama kreeg in de jaren '80 allerlei steun van de CIA om zo veel mogelijk Russen een kopje kleiner te maken. Het CIA plan werkte bijzonder goed, de onwinbare oorlog in Afghanistan was een extra duwtje in de rug van een toch al falende Sovjet-economie die het verval proces significant versnelde. Alleen jammer dat heel Afghanistan in puin lag.
De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.
Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.
Op onze laatste redactiebijeenkomst kwam de WOB (Wet Openbaarheid van Bestuur) ter sprake. Een instrument dat in onze ogen door journalisten heden ten dage te weinig gebruikt wordt (duurt te lang voor de moderne nieuwscyclus) en waar we ons van af vroegen of wij het niet af en toe zouden moeten proberen.
Na zo’n discussie vallen berichten in het nieuws waar een WOBje in voorkomt. RTL nieuws zette het instrument in nadat ze vernomen hadden dat minister Vogelaar een ranglijst van de zogenaamde Krachtwijken vertrouwelijk naar de commissie had gestuurd. RTL wilde die lijst toch wel graag zien.
Vogelaar weigerde, maar de afdeling bestuursrechtsspraak van de Raad van State geeft op dit moment RTL gelijk. Vogelaar gaat in beroep.
Nu is dit een onhoudbare positie voor de minister. Aangedragen argumenten zullen volgens mij niet opwegen tegen het belang van openbaarheid van bestuur.
Maar….. het is wel een stevige teleurstelling dat RTL nu juist voor dit onderwerp een WOBje gebruikt. Het verkrijgen van de ranglijst heeft alleen waarde als je vervolgens de slechtste wijk in gaat en de mensen vraagt hoe dat nou voelt om in die slechtste wijk van Nederland te wonen. Sensatie-TV zeg maar. Verder kan je er volgens mij niets mee.
Hiermee is dus de indruk versterkt dat journalisten de WOB niet gebruiken voor onderzoeksjournalistiek, maar dan en slechts dan al er iets makkelijks en sappigs uit te halen is.
Deze week besteedden twee actualiteitenprogramma’s aandacht aan de vliegtax. [url=http://www.rtl.nl/actueel/rtlnieuws/binnenland/]RTL kopte[/url]: ‘Buitenlandse luchthavens varen wel bij vliegtax’. Op de Duitse luchthaven Weeze werden passagiers geïnterviewd die ‘belastingvluchtelingen’ zeiden te zijn. Een en ander werd geïllustreerd door groeicijfers van het aantal Nederlandse passagiers op die luchthavens. Een uur later was het de beurt aan [url=http://player.omroep.nl/?aflID=7479483&md5=44b64319e4751c6ba06edad31b73266d]Netwerk[/url]. Maar zij kwamen met: ‘Wat is er mis met Schiphol?’ Netwerk gooide het over een andere boeg en liet vooral mensen op Schiphol aan het woord die de drukte zat waren en een D-Reizen directeur die verklaarde dat de lange wachttijden en drukte voor hem redenen zijn om Schiphol links te laten liggen. Ook Netwerk toog naar Weeze en kreeg daar vooral mensen voor de camera die er niet alleen waren vanwege goedkope vluchten, maar ook vanwege de rust en de lage parkeertarieven.
Kortom: Wie schetst hier het beste beeld? Of illustreert dit vooral hoe je met knippen en plakken en door de juiste manier van interviewen het nieuws kunt brengen zoals je wilt?
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.
Dat kan! Sargasso is een collectief van bloggers en we verwelkomen graag nieuw blogtalent. We plaatsen ook regelmatig gastbijdragen. Lees hier meer over bloggen voor Sargasso of over het inzenden van een gastbijdrage.
Fotograaf Jasper Groen heeft jouw hulp nodig bij het maken van ¡eXisto! (“Ik besta!”). Voor dit project fotografeerde hij gedurende meerdere jaren Colombiaanse trans mannen en non-binaire personen. Deze twee groepen zijn veel minder zichtbaar dan trans vrouwen. Met dit boek wil hij hun bestaan onderstrepen.
De ruim dertig jongeren in ¡eXisto! kijken afwisselend trots, onzeker of strak in de camera. Het zijn indringende portretten die ook ontroeren. Naast de foto’s komen bovendien persoonlijke en vaak emotionele verhalen te staan, die door de jongeren zelf geschreven zijn. Zo wordt dit geen boek óver, maar mét en voor een belangrijk deel dóór trans personen.