Rechten op de slachtbank
Het irriteert me mateloos dat half Nederland ineens tegen rituele slacht blijkt te zijn – wie mij kent, zal dat al wel gemerkt hebben. En inderdaad, argumenten daarvoor heb ik nauwelijks. Althans, geen argumenten die men als “geldig” wil accepteren. Het gaat me dan ook niet om zielige beestjes of heilige boeken – ik ben nooit een dierenvriend geweest en in de heiligheid van boeken geloof ik niet.
Wat mij ergert, is het gemak waarmee PVV-denkbeelden ingang vinden in de samenleving. Want laten we duidelijk zijn, voordat de PVV haar intrede deed, dacht niemand aan rituele slacht. Met uitzondering van de Partij voor de Dieren, maar die hadden destijds twee zetels. Dat zette weinig zoden aan de dijk.
Het is niet voor niets dat de PVV hoog in heeft gezet op rituele slacht. Het is gefundenes Fressen: onder het onverdachte, ja zelfs universeel gerespecteerde mom van dierenwelzijn moslims het leven zuur maken – en de dierminnende truttemarij van de Lage Landen meteen even de gedachte toeschuiven dat moslims barbaarse gewoonten hebben.
Het was dan ook een tegenvaller voor de PVV dat bekend werd dat vooral joden benadeeld zouden worden door een slachtverbod. Maar heel erg is dat allemaal niet. Geert is misschien wel fan van Israël, maar hij weet ook dat die liefde bij zijn aanhang niet echt beklijft:
Afgelopen week heeft de Tweede Kamer het wetsvoorstel, ingediend door het lid Thieme (PvdD), dat tot strekking heeft de onverdoofde rituele slacht te verbieden, aangenomen. Dit wetsvoorstel heeft verstrekkende gevolgen voor een kleine, electoraal niet interessante groep Joden en islamieten, en en werd dus met 
