Wisconsin, USA. Maart 2011: vakbonden, democratie en de klassenstrijd

Voor de zekerheid heb ik plaats en datum maar in de titel gezet want wat zich de afgelopen maand in de Senaat van Wisconsin afspeelde deed eerder denken aan de 19e dan aan de 21e eeuw en bovendien is de VS geen bananenrepubliek maar een moderne westerse industriële natie. Wat is er gebeurd? De hele Democratische Senaatsfractie was de staat uit gevlucht en “ondergedoken” in de aangrenzende staat Illinois. De gouverneur had een arrestatiebevel tegen hen uitgevaardigd en een boete opgelegd van 100$ voor elke dag dat ze absent waren. Hun stafmedewerkers was de toegang tot faciliteiten in het parlement (zoals kopieermachines) ontzegd. Het was een laatste desperate zet van de Democraten om te voorkomen dat een wet tegen vakbonden werd aangenomen. Door hun afwezigheid was er geen quorum in de Senaat meer en zo hoopten ze de gouverneur, Republikein Scott Walker, tegen te houden. Deze wilde per wet verbieden dat vakbonden van overheidspersoneel namens hun leden kunnen onderhandelen over arbeidsvoorwaarden. Uiteindelijk heeft het allemaal niet geholpen. De Senatoren zijn inmiddels weer terug want de wet is toch – tijdens hun afwezigheid – aangenomen dankzij een paar handige manoeuvres van de Republikeinen.

Door: Foto: Sargasso achtergrond wereldbol
Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

De Bush Tax Cuts: een verhaal over weekdieren en gewervelde dieren

Inktvissen (Foto: Wikimedia Commons/Rainer Zenz)

Het onderscheidende kenmerk van de gewervelde dieren (fylum vertebrata) is het bezit van een ruggengraat. Wie de politiek in Amerika volgt krijgt de indruk dat Democraten gerangschikt moeten worden in de groep van de weekdieren (fylum mollusca) omdat niet altijd duidelijk is of zij in het bezit zijn van dit orgaan. Maar misschien is dat optiek: het contrast met de onverbiddelijke, doelgerichte en nooit loslatende Republikeinse haaien, is gewoon te groot.

Binnenkort zal blijken tot welk fylum de Democraten behoren want vóór 1 januari moet het Congress beslissen of de belastingverlaging, die tien jaar geleden door Bush is ingevoerd, gecontinueerd moet worden. Als men niets doet verloopt deze wet en komt het belastingniveau weer terug op het nivo van 2000. Anders geformuleerd: per 2011 wordt de belasting verhoogd als het Congress niets doet. Dat mag niet gebeuren want een belastingverhoging midden in een diepe recessie is zeer onverstandig. Alleen voor gezinnen die meer dan $250.000 per jaar verdienen willen de Democraten een uitzondering maken. De extra inkomsten die dat oplevert is 700 miljard dollar over een periode van 10 jaar. Ook de Republikeinen willen deze wet verlengen maar dan wel voor alle inkomensgroepen. De korting voor de hoogste inkomens die de Democraten willen schrappen zijn namelijk een essentieel onderdeel van deze wet. Tot 1 januari hebben de Democraten de meerderheid in het Huis van Afgevaardigden, maar in de Senaat komen ze stemmen te kort. Er moet dus een compromis gevonden worden.

Behalve dat het spannend is om te kijken hoe dit afloopt de komende maand, is het ook interessant om eens naar de tactiek te kijken die de Republikeinen hebben gevolgd bij ontwerp en invoering van deze belastingwet omdat zij goed laat zien hoe gehaaid zij zijn. Waarom is de belastingverlaging voor rijke Amerikanen voor de Republikeinen zo belangrijk? Zij beweren zelf dat belastingverhoging voor miljonairs banen gaat kosten. Maar is dat de ware reden?

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.

Lezen: Mohammed, door Marcel Hulspas

Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.

Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

PotUS 2012 is alweer begonnen

Krachtige steun voor Huckabee, maar heeft ie ook nodig (Foto: Flickr/djbones)

Barack Obama zit nog geen tweehonderd dagen in het zadel en zijn approval ratings zijn nog steeds uitstekend. Desalniettemin zijn de eerste potentiele uitdagers alweer in Iowa gesignaleerd. Niet zo gek; de voorverkiezingen zijn begin 2012, 2,5 jaar na nu, dus over één tot anderhalf jaar begint het zieltjes werven alweer. Nu is dus een goed moment om te zien of je een boodschap hebt die kan aanslaan en alvast die waardevolle contacten te leggen. Immers, Iowa wordt gekenmerkt door retail politics, dus hoe meer mensen je weet te bereiken en jou willen helpen anderen te bereiken hoe beter het is.

Democraten zijn tot op heden nog niet gesignaleerd (niemand verwacht dat enige serieuze Democraat het tegen de president en zijn geoliede campagnemachine kan en wil opnemen), maar verschillende Republikeinen hebben al ‘werkbezoeken’ aan de staat gebracht of hebben die gepland staan. Sarah Palin, Mitt Romney en voormalige Speaker Newt Gingrich houden hun kruit nog even droog, maar Mike Huckabee, de vorige winnaar in Iowa, is al geweest en gaat binnenkort weer. Ook de huidige gouverneur van Louisiana ‘de Republikeinse ObamaBobby Jindal is al gesignaleerd. Hij zal ook wel moeten, want met zijn eerste grote optreden op nationaal niveau heeft hij zich redelijk belachelijk gemaakt.