Het zal niemand ontgaan zijn dat het al een tijdje een puinhoop is in Amsterdam-West. Wat begon met losse incidenten als een dramatische steekpartij op een school en een aanval op 2 politie agentes is inmiddels ontaard in dagelijkse brandstichtingen. In de media heeft de Amsterdamse politie nog voor de rellen begonnen geroepen dat op elk moment Parijse toestanden konden uitbreken. Hoewel de zaak erg is, lijkt de vergelijking met Parijs toch iets te veel eer is voor het groepje jongeren dat daar de buurt onveilig maakt. Natuurlijk roepen de usual suspects dat door de cultuur en religie van de daders komt. Maar is misdaad niet gewoon misdaad? Iets wat de politie ongeacht afkomst of religie van de daders moet bestrijden? Het echt schokkende nieuws tot nu toe lijkt het totale gebrek aan succes van de politie te zijn. Het enige daadkrachtige optreden tot nu toe kwam van de twee aangevallen agentes. Onze politie lijkt niet opgewassen tegen deze "straatcrimineeltjes". Is onze politie te soft geworden? Of is hun aanpak simpelweg niet adequaat om dit soort misstanden in de maatschappij aan te pakken? Hoe kan het bijvoorbeeld dat drie jongeren die met een jerrycan benzine worden opgepakt meteen vrijkomen? Een te softe justitie of onkunde van de politie tijdens het oppakken, waardoor justitie geen zaak rond kon krijgen?
Dat kan! Sargasso is een collectief van bloggers en we verwelkomen graag nieuw blogtalent. We plaatsen ook regelmatig gastbijdragen. Lees hier meer over bloggen voor Sargasso of over het inzenden van een gastbijdrage.
De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.
Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.