In 2012 verdwijnt de gloeilamp in de illegaliteit en het vuurwerk wankelt. Wat zou er nog meer verboden kunnen gaan worden? GeenCommentaar checkt een paar kandidaten op wenselijkheid, haalbaarheid en betuttelingsfactor. BENZINESLURPERS Wenselijkheid: De CO2-uitstoot moet omlaag en daarvoor zijn drastischere maatregelen nodig dan tot nu toe zijn genomen. Het zou dan bijvoorbeeld kunnen gaan om een verbod auto's met een motorinhoud groter dan 2 liter, een vermogen dat volstaat voor een flinke gezinsauto. De rest is overbodige, milieuvervuilende luxe. Betuttelingsfactor: Laag. Er blijft nog een ruim aanbod aan auto's uit om te kiezen en wie perse wil scheuren, die koopt een elektrische sportauto. Haalbaarheid: Niet zo hoog. De Franse en vooral Duitse autoindustrie zitten al in zwaar weer en zijn goed voor veel werkgelegenheid en belastinginkomsten. De regeringen van die landen zullen een voorstel tot een verbod dus sterk bestrijden.
In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.
Hier een gastbijdrage van mb over de reclame in de openbare ruimte
‘Hameren op de hoogte van de mast heeft volgens Prosman niet eens zin. Als blijkt dat hij inderdaad hoger is, heeft de eigenaar, Interbest uit Breda, als het aan de wethouder ligt niets te vrezen. “Dan is de gemeente verplicht om een nieuwe vergunning af te geven voor die hoogte. De gemeente heeft geen grenzen gesteld aan de afmeting, omdat de mast niet was opgenomen in een bestemmingsplan. De bouwtekening is in dit geval het bestemmingsplan.”‘
Zo luidt de reactie van wethouder Prosman (gemeente Neerijnen) op de resultaten van een onafhankelijke, door de bewoners van Waardenburg betaalde meting van een reclamemast.
Reclame is nog maar nauwelijks uit ons straatbeeld weg te denken. In de binnenstad is het nog enigszins begrijpelijk dat winkels een bord met hun naam aan de pui bevestigd hebben, maar de manier waarop kan al veel invloed hebben. Zo heeft bijvoorbeeld Zutphen buitengewoon strak reclamebeleid, wat voor een prettig straatbeeld zorgt.
Dat leidde tot wat weerstand, maar de bescheiden uitingen zijn ondertussen een kwaliteit van deze stad. De reactie dat zoiets alleen in een klein provinciaal stadje kan is te snel en onjuist.
Reclame is echter niet altijd gebonden aan de vestigingslocatie van de producent of ondernemer; bij voorkeur niet zelfs. Langs de snelwegen staan grote borden op opleggers en in woonwijken staan tegenwoordig grote ’te koop’ borden – bij mij in de straat eentje van twee meter hoog met een levensgrote foto van de verkopend makelaar. Vooral ’s nachts doodeng door de ietwat ongelukkige opstelling vlak achter een bosje.
Maatschappelijke transities gaan vrijwel altijd gepaard met gevestigde machten die hun positie verliezen aan een nieuwe elite. Over het algemeen verloopt dit proces stilletjes maar soms wil de verliezende partij nog wel eens om zich heen meppen. Vooral als de winnaars van de toekomst zout in open wonden wrijven. Gisteren kwam het bizarre bericht van de OPEC naar buiten die vindt dat het gebruik van duurzame energie de vraag naar ruwe olie bedreigt?! Al eerder deze zomer kwamen er klagelijke geluiden uit de luchtvaartsector dat de vliegtax het aantal vluchten zou bedreigen.
Op een iets lager en lachwekkender niveau maar appellerent aan dezelfde machtsstrijd speelt zich een rel af tussen Nissan en Saoedi-Arabië. Een Israëlische commercial voor een elektrische auto waarin een woedende olieprins figureert heeft de toorn van het regime in Ryad gewekt. Israël is al langer opzoek naar een grotere zelfvoorziening in haar energieproductie, elektrische auto’s in combinatie met kernenergie / zonne-energie zouden die wens een stuk dichterbij brengen. Een Saoedische regeringsfunctionaris heeft inmiddels al verklaart dat Nissan straf verdient voor deze ‘racistische’ commmercial. Afijn, kijkt uzelf maar: “May eagles gouge your eyes out!”
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
“Een journalist in uniform loopt extra risico. Hij kan door de tegenstander als militair doelwit worden gezien. Bovendien kunnen militairen in het heetst van de strijd het overzicht kwijtraken. Ze weten niet of die man in uniform, die daar ergens ligt, wel of geen rugdekking kan geven”. (DePers)
Wim van den Burg van de militaire vakbond AFMP is niet zo gelukkig met de kledingkeuze van stijlloze Rutger in Uruzgan. Uit een artikel van Arnold Karskens in de De Pers blijkt dat er namelijk is afgeweken van de opgestelde regels voor embedded journalisten: sinds 2006 horen die niet meer in uniform. Maar is Rutger in Uruzgan überhaupt wel journalist? Wie op de vrolijke header van GeenStijl klikt, waarop dandy man Rutger op kekke wijze met een legerhelm poseert, vliegt vliegensvlug naar werkenbijdelandmacht.nl. Het is dus eigenlijk een gevalletje embedded advertisement: Loeki de Leeuw met een kogelwerend vest. Asjemenou… zijn daar al regels voor?!
‘Ministeries stoppen met sponsoring televisieprogramma’s’ , dat is het resultaat van de ministerraad van vrijdag 27 juni. Een heldere maatregel, die moet breken met de ongewenste beïnvloeding van omroepen. Het feit dat de overheid buiten het kader van de mediawet omroepen ondersteunt, lag al langere tijd onder vuur. Logisch, want de publieke omroepen ontvangen jaarlijks miljarden aan financiering van het ministerie van Onderwijs, Cultuur & Media.
Tel daarbovenop de taak die de publieke omroepen vanuit de mediawet hebben om pluriformiteit in de programmering te bieden: ‘Pluriformiteit slaat verder op een gevarieerd aanbod. Het is de taak van de publieke omroep een waaier aan programma’s te verzorgen: met uiteenlopende onderwerpen, in diverse genres, en voor grote en kleine doelgroepen. Het accent ligt daarbij op informatie, educatie en cultuur, maar amusement hoort evenzeer in het pakket’, aldus de minister in een toelichting op de mediawet.
‘The devil is in the detail’ en wel in de formulering dat amusement ook tot het takenpakket van de omroep hoort. Juist op dat punt lijkt de publieke omroep steeds minder onderscheidend van de commerciële omroepen. In de strijd om de kijker is alles geoorloofd en worden de budgetten in toenemende mate ingezet op de grote kijkcijfertrekkers, met misschien wel als grootste succes het terughalen van de voetbalrechten van de eredivisie naar de NOS. Als groot voetballiefhebber ben ik blij met goede journalistieke verslaggeving over voetbal, maar tegelijkertijd moet je je afvragen of de publieke omroep zo onderscheidend is in haar verslaggeving in vergelijking tot de commerciële zenders, dat dit een dergelijke investering van publieke middelen rechtvaardigt.
De wereld vóór God – Filosofie van de oudheid, geschreven door Kees Alders, op Sargasso beter bekend als Klokwerk, biedt een levendig en compleet overzicht van de filosofie van de oudheid, de filosofen van vóór het christendom. Geschikt voor de reeds gevorderde filosoof, maar ook zeker voor de ‘absolute beginner’.
In deze levendige en buitengewoon toegankelijke introductie in de filosofie ligt de nadruk op Griekse en Romeinse denkers. Bekende filosofen als Plato en Cicero passeren de revue, maar ook meer onbekende namen als Aristippos en Carneades komen uitgebreid aan bod.
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.