Internet en de vrijheid van meningsuiting

Vandaag plaatsen wij een gastbijdrage van Serge Fenenko. Aan de hand van twee verschillende landen te weten: China en Wit-Rusland legt hij uit hoe totalitaire regimes omgaan met het internet en de vrijheid van meningsuiting. Met name zijn beschrijving van de situatie in Wit-Rusland bevat interessante observaties over de leercurve van Lukashenko's regime inzake het toepassen van internetcensuur. Internet heeft bewezen het meest democratische massamedium te zijn. In veel landen is internet ook het enige medium waar men onafhankelijke informatie kan vinden. Overheden van ondemocratische landen begrijpen inmiddels de kracht van het net. Een recent voorbeeld is dat Yang Tianshui, een Chinese dissident, 12 jaar gevangenisstraf heeft gekregen voor zijn bijdragen aan de weblog Velvet Revolution (zie: timesonline.co.uk). Deze weblog was opgericht om democratische verkiezingen in China te bevorderen. Steeds meer landen zetten de internetcensuur in om onafhankelijke media te bestrijden - China, Birma, Egypte, Wit-Rusland, Iran etc. Zij gebruiken hierbij de volgende twee instrumenten: 1) website blokkering, 2) content filtering.

Door: Foto: Sargasso achtergrond wereldbol
Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Het Islam debat zélf belemmert de vrijheid van meningsuiting

Vandaag plaatsen we een gastbijdrage in de vorm van een teaser. De in Panama woonachtige journalist Okke Ornstein analyseert hoe de aard van het publieke debat in Nederland de vrijheid van meningsuiting in de weg zit. Lees hier het intro en klik dan door.

Als de hele affaire Hirsi Ali iets bewezen heeft dan is het wel dat onafhankelijk denken en positie innemen in het publieke debat vrijwel ondoenlijk is geworden in Nederland. De buitenlandse media hebben bijna unaniem Nederland veroordeeld voor het niet in staat zijn een onafhankelijke stem te beschermen en te behouden.

Het islam debat beperkt onze vrijheid van meningsuiting, en dan heb ik het nu even niet over bedreigingen en aanslagen; het is de teneur van het debat zelf dat het vrijdenkers onmogelijk maakt. Het debat is in hokken verdeeld, kampen zo men wil, en het uitdragen van één standpunt betekent dat automatisch wordt aangenomen dat men het met alle andere standpunten van dat kamp ook eens is…. lees verder op: www.ornstein.org

Lezen: Bedrieglijk echt, door Jona Lendering

Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

“Iran wil jodenster invoeren”

de toekomst in Iran? In de VS, Canada en Israël gonst het van de geruchten dat het Iraanse parlement deze week een wet heeft aangenomen die joden, christenen en andere niet-islamitische religies verplicht om op straat herkenbare badges te dragen. Het plan doet sterk denken aan de jodenster die de nazi’s de Europese joden lieten dragen. We are deeply disturbed by reports indicating that the Iranian Parliament (Majlis) may be in the process of adopting legislation that would require religious minorities in Iran — including Christians, Jews and Zoroastrians — to adopt distinctive color schemes, or according to some reports, different colored cloth markers that would identify them (JerusalemPost). Vooralsnog zijn het alleen uitgesproken joodse en christelijke media die dit nieuws brengen en nog geen mainstream nieuwskanalen. Dus het risico bestaat dat zij zich bewust of onbewust laten gebruiken in de mediaoorlog tussen de Amerikaanse en de Iraanse overheid. Maar aan de andere kant betreft het hier een wet die al sinds 2004 in voorbereiding is en die ook voorziet in een uniforme islamitische klederdracht voor alle Iraniërs. En van een onfrisse theocratie kan je dergelijke onfrisse ideeën verwachten, om maar in morbide stijl te blijven sluit ik af met: wordt vervolgd…?

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Egyptische weblogger in de cel

Alaa de webloggerDe Egyptische weblogger Alaa (23) van het populaire (prijswinnende) weblog manalaa.net is afgelopen zondag door de politie opgepakt en voor tenminste 18 dagen vastgezet. According to fellow bloggers, Alaa was arrested for protesting against the detention of other campaigners, mainly students, who had rallied against disciplinary measure on two judges who had denounced electoral fraud in December’s general elections (AlArabOnline). Momenteel gaat er een golf van digitaal protest door het Midden-Oosten tegen de arrestatie van Alaa. Verschillende Arabische webloggers (o.a. Sandmonkey, Mahmood, Amajari) plaatsen oproepen om hun Egyptische ambassade aan te schrijven en te protesteren tegen deze gang van zaken. Zijn de autoritaire regimes in het Midden-Oosten bestand tegen zoveel digitaal kabaal? Voor het laatste nieuws surft u naar: freealaa.blogspot.com

Doneer!

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Annan: “Geen zendtijd voor terroristen”

Kofi AnnanVN-secretaris-generaal Kofi Annan vindt dat de massamedia een rol moeten spelen bij het tegengaan van wat hij noemt: “hypernationalistische en xenofobe boodschappen die massamoord en martelaarschap ophemelen”. Volgende week zal de Algemene Vergadering zich buigen over een rapport over terrorisme waarin Annan stelt dat indien daar vraag naar is de VN willen assisteren bij het opstellen van richtlijnen voor journalisten. Betekent dit dat er straks geen videoboodschappen van Osama bin Laden meer mogen worden uitgezonden en er geen citaten van Mohammed B. in de krant komen? Annan zegt in de studie: “Nu de media elke dag worden misbruikt door terroristen, moeten we de uitdaging aangaan om hun haatdiscours te koppelen aan het discours van de slachtoffers, het discours van de gemeenschappen die verdeeld en gebroken worden door terroristische daden, het discours van moed van diegenen die hun leven riskeren terwijl ze hun dagelijks leven leiden, het discours van de waarden waar de VN voor staan.” (IPS) Maar waar ligt hier de grens? Veel dictatoriale regimes in voormalige Sovjet Unie noemen de oppositie terroristen. En vallen de Westerse extreem-rechtse bewegingen niet ook onder het kopje hypernationalistisch en xenofoob? “De vrijheid van informatie is veel te belangrijk om te bloot te stellen aan opportunistische of hysterische definities door functionarissen of door eender welke overheid”, vindt Ian Williams, voormalig voorzitter van de vereniging van VN-correspondenten. Heeft Annan zich hier voor het karretje van op controle beluste overheden laten spannen?

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Vorige Volgende