Ooit was er het adagium: geen nieuws is goed nieuws. En voorts werd journalisten voorgehouden dat 'all that's fit to print'. Maar de tijden zijn veranderd. Nu gelden de wetten van 'goed nieuws is geen nieuws' en vooral 'slecht nieuws is goed nieuws'. Goed nieuws wordt nog wel gemeld bij gebrek aan slecht nieuws; slecht nieuws daarentegen wordt bij de nieuwsmedia op handen gedragen. En als het niet voldoende stinkt, dan wordt het wel van stank voorzien. De huidige financiële crisis toont aan dat het zo werkt. De helft van de ellende die nu al weken over ons wordt uitgestort valt direct toe te schrijven aan de wijze waarop journaals, talkshows, nieuws- en actualiteitenrubrieken zich schaamteloos storten op de excrementen van het kapitalistische debacle. Op alle stront wordt zo ver als mogelijk ingezoomd, de stank wordt van alle kanten de huiskamers ingeblazen en zonodig worden alle beschikbare klisma's ingezet, om de darmen van het onheil tot het laatste restje onwelriekendheid uit te spoelen.
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.
Voorstanders van een streng asielbeleid verzwijgen liever de gevolgen die detentie en uitzetting op een asielzoeker kan hebben. Nederland is immers en beschaafd land waarin geen nare dingen gebeuren. Als oud-minister Pronk het woord “deportaties” in de mond neemt wordt hij dan ook hardhandig teruggefloten, want vergelijkingen met de Tweede Wereldoorlog zijn not done. Die periode stond immers geheel op zichzelf en zal nooit meer terugkeren, zo vinden de ‘regels-zijn-regels’ mensen. Maar je hebt helemaal geen grootschalig militair conflict inclusief concentratiekampen en gaskamers in Europa nodig om tóch mensen te traumatiseren.
Omdat de laatste jaren Nederlanders met het grootste gemak vanuit hun luie stoel ferme uitspraken doen over de noodzaak van een streng asielbeleid (ik hoef u de specifieke shockblogs en losgeslagen lezersrubrieken niet apart te noemen) is het van het grootste belang om de persoonlijke verhalen van getraumatiseerde asielzoekers onder de aandacht te brengen.
Vandaag besteed het AVRO Radio1 programma ‘Wat Nu’ aandacht aan één van die verhalen. In het najaar van 2006 werd het achtjarige Chinese jongetje Hui opgesloten in detentiecentrum Zeist. Minister Verdonk hield destijds haar poot stijf, met de nodige gevolgen zo blijkt nu uit een radioreportage die vanmiddag (15.00-16.00) wordt uitgezonden op Radio 1. Uit onderzoek van antropoloog Gerrianne Smits-Baauw blijkt dat kinderen die in de gevangenis hebben gezeten, vaak last krijgen van angststoornissen, depressies en het post-traumatisch stresssyndroom.
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.
Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.