Ooit was er het adagium: geen nieuws is goed nieuws. En voorts werd journalisten voorgehouden dat 'all that's fit to print'. Maar de tijden zijn veranderd. Nu gelden de wetten van 'goed nieuws is geen nieuws' en vooral 'slecht nieuws is goed nieuws'. Goed nieuws wordt nog wel gemeld bij gebrek aan slecht nieuws; slecht nieuws daarentegen wordt bij de nieuwsmedia op handen gedragen. En als het niet voldoende stinkt, dan wordt het wel van stank voorzien. De huidige financiële crisis toont aan dat het zo werkt. De helft van de ellende die nu al weken over ons wordt uitgestort valt direct toe te schrijven aan de wijze waarop journaals, talkshows, nieuws- en actualiteitenrubrieken zich schaamteloos storten op de excrementen van het kapitalistische debacle. Op alle stront wordt zo ver als mogelijk ingezoomd, de stank wordt van alle kanten de huiskamers ingeblazen en zonodig worden alle beschikbare klisma's ingezet, om de darmen van het onheil tot het laatste restje onwelriekendheid uit te spoelen.
De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.
Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.
Voorstanders van een streng asielbeleid verzwijgen liever de gevolgen die detentie en uitzetting op een asielzoeker kan hebben. Nederland is immers en beschaafd land waarin geen nare dingen gebeuren. Als oud-minister Pronk het woord “deportaties” in de mond neemt wordt hij dan ook hardhandig teruggefloten, want vergelijkingen met de Tweede Wereldoorlog zijn not done. Die periode stond immers geheel op zichzelf en zal nooit meer terugkeren, zo vinden de ‘regels-zijn-regels’ mensen. Maar je hebt helemaal geen grootschalig militair conflict inclusief concentratiekampen en gaskamers in Europa nodig om tóch mensen te traumatiseren.
Omdat de laatste jaren Nederlanders met het grootste gemak vanuit hun luie stoel ferme uitspraken doen over de noodzaak van een streng asielbeleid (ik hoef u de specifieke shockblogs en losgeslagen lezersrubrieken niet apart te noemen) is het van het grootste belang om de persoonlijke verhalen van getraumatiseerde asielzoekers onder de aandacht te brengen.
Vandaag besteed het AVRO Radio1 programma ‘Wat Nu’ aandacht aan één van die verhalen. In het najaar van 2006 werd het achtjarige Chinese jongetje Hui opgesloten in detentiecentrum Zeist. Minister Verdonk hield destijds haar poot stijf, met de nodige gevolgen zo blijkt nu uit een radioreportage die vanmiddag (15.00-16.00) wordt uitgezonden op Radio 1. Uit onderzoek van antropoloog Gerrianne Smits-Baauw blijkt dat kinderen die in de gevangenis hebben gezeten, vaak last krijgen van angststoornissen, depressies en het post-traumatisch stresssyndroom.
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.
De wereld vóór God – Filosofie van de oudheid, geschreven door Kees Alders, op Sargasso beter bekend als Klokwerk, biedt een levendig en compleet overzicht van de filosofie van de oudheid, de filosofen van vóór het christendom. Geschikt voor de reeds gevorderde filosoof, maar ook zeker voor de ‘absolute beginner’.
In deze levendige en buitengewoon toegankelijke introductie in de filosofie ligt de nadruk op Griekse en Romeinse denkers. Bekende filosofen als Plato en Cicero passeren de revue, maar ook meer onbekende namen als Aristippos en Carneades komen uitgebreid aan bod.
In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.