Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.
In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.
Quote du Jour | Kunstobject Geert W.
, door
“Kunstenaars zien volgens mij Wilders en zijn manier van doen anders dan de ‘gewone man’. Dat maakt mij nieuwsgierig” (kunstenaar Rolf Mulder)
Kunstenaar, oud-CDA’er en anti-PVV’er Rolf Mulder roept beroepsbroeders uit heel Nederland op zich te laten inspireren door Geert Wilders. Het doel is een expositie, die (kleine kans) geopend wordt door Wilders zelf. Onze vraag is nu: hoe valt van Wilders en zijn partij kunst te maken? Een bak drijfzand met een PVV-vlaggetje erin? Fantaseren over hoe kunstenaars fantaseren over Geert Wilders is best nog moeilijk. Online werd hij al afgebeeld als aap, Napoleon en nazi. Maar dat was geen kunst. Dit schilderij zou uw Sargast echter niet aan de muur willen hangen. Valt dit beeldje verder in de categorie kunst? Of Geert als een pakje sigaretten? Moeilijk hoor!
Dat kan! Sargasso is een collectief van bloggers en we verwelkomen graag nieuw blogtalent. We plaatsen ook regelmatig gastbijdragen. Lees hier meer over bloggen voor Sargasso of over het inzenden van een gastbijdrage.
Quote du Jour | Een luide bek
, door
“In mij zeer dierbare landen als de VS en Nederland wordt vrije meningsuiting vaak verward met het hebben van een luide bek.”
(Geert Buelens, prijswinnende columnist De Standaard)
Standaard-columnist Geert Buelens kreeg de Arkprijs van het Vrije Woord. In zijn dankwoord haalde hij historicus Tony Judt aan, en stelde met hem: ‘Er is één criterium, één basisregel zo banaal dat onze leiders in politiek, economie, media en onderwijs hem al te vaak ongestraft hebben kunnen vergeten. Dat criterium is: wordt de maatschappij beter van wat we doen?’ Ja, dus ook de media: ‘…veel media zijn structureel kritisch (soms zelfs vernietigend) voor gezagsdragers, maar over de problematische aspecten van hun eigen bedrijf wordt zedig gezwegen.’ Oftewel: ‘Wie wordt er beter van grijnsjournalistiek en catenaccioberichtgeving?’ Aldus onze Belgische vriend.
Quote du Jour | Congo en de Koning
, door
“Wat haalt het uit je op te sluiten in je eigen grote gelijk en niet af te reizen, als je daardoor alle toekomstige invloed definitief uitsluit?”
De quote van vandaag is haast een Saillant, of een Tweespalt. België, en zeker het gedeelte dat zich enigszins historisch bewust wil noemen, staat weer in rep en roer. Reden: ons koning Albert II gaat naar onze voormalige kolonie Congo. Ook gekend als: hell on earth. 6 miljoen doden, we berichtten er al eerder over. Een VN-rapport is vernietigend. De vraag is eenvoudig, het antwoord zeer moeilijk: keur je als land door zijn chef van 1800 te sturen de wandaden van een dictator goed, of moet je net wegblijven omdat de situatie werkelijk alle verbeelding tart. Er is natuurlijk nog een derde manier: de ondemocratische onverkozene sturen, maar hem het standpunt van België zeer duidelijk onder de aandacht laten brengen. Ho, wacht! Dàt is het probleem, natuurlijk… wèlk standpunt?
Ondertussen is in de marge onze minister van Oorlog De Crem, er in geslaagd om Congolese militairen naar het nationale défilé uit te nodigen. Soldaten zijn soldaten, zal hij wel gedacht hebben, dus of het nu leden zijn van een leger wat vandaag wereldwijd het bloeddorstigst zijn eigen bevolking terroriseert, maakt niet uit. (Ondertussen is de palmwijn wat uitgewerkt, en ‘heeft men zich vergist: het was een beleefdheidsformule, niet een vraag’.)
De quote zelf komt uit de culturele sector: de directeur van een van de eerbiedwaardigste theatergezelschappen in België, die al langer dan vandaag nauw samenwerkt met Congolese mensen en projecten.
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.