Isoleren of helpen?

Recent stierf er weer iemand in een isoleercel. Dan krijg je gelijk de discussie of er wel goed op die man gelet is en wie eventueel verwijtbaar handelen in zijn schoenen geschoven kan worden. De eerste koppen rollen al. Maar weinig discussie over de vraag of het uberhaupt nodig was die vent in de isoleercel te houden (voor de goede orde, het gaat hier eigenlijk om separeren). Het isoleren wordt gezien als een middel om in het uiterste geval iemand voor zichzelf en de instelling veilig op te sluiten. Maar hoe komt iemand in die toestand en is dat te voorkomen? In met name Noorwegen is men actief op dit vlak. Daar zijn ze de overtuiging toegedaan dat isoleercellen eigenlijk vrijwel nooit nodig zijn. Iemand die in een isoleercel terechtkomt maakt een bepaalde escalatie van steeds minder bedwingbare "opwinding" door. En als je weet hoe dat in zijn werk gaat, kan je in een eerder stadium deescalerend werken om zo te voorkomen dat het hoogste stadium ooit bereikt wordt. Ook in Nederland is men hiermee aan de slag gegaan. Onder de vreemde noemer van "Project dwang en drang" zijn door het hele land opleidingen gegeven om werknemers van psychiatrische inrichtingen te leren de signalen te zien en tijdig op de juiste manier in te grijpen. Zo ook in de betreffende instelling waar recent Wim in isolatie overleed. Hoe komt het dan dat er nog steeds mensen in isoleercellen zitten? Zoals gebruikelijk een eenvoudige kwestie van geld en korte termijn beleid.

Door: Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Lezen: Bedrieglijk echt, door Jona Lendering

Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.

Doneer!

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.

Steun ons!

De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.

Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.