Het probleem bij de PvdA heet Wouter Bos

GeenCommentaar heeft ruimte voor gastloggers. Onderstaand stuk is van Brechtje en verscheen eerder bij Waterland. In een interview met als titel 'Ik heb geen behoefte aan natrappen', trapte Bos Euro-lijsttrekker Berman inderdaad maar twee keer na: hij liet vallen dat de sympathieke lijsttrekker slechts zesde keus was. En vervolgens gaf hij toe niet op zijn eigen lijsttrekker gestemd te hebben maar op René Cuperus, omdat hij 'de 40% anti-Europeanen ook vertegenwoordigd wilde zien'. Hier kun je maar één conclusie uit trekken: de PvdA-leider staat niet voor zijn eigen pro-Europese verkiezingsprogramma. Zeggen wat hij dénkt dat mensen willen horen is bij hem eerste natuur geworden. Het bijzondere van deze verkiezingen zat hem niet zozeer in de val van de PvdA, of de opkomst van de PVV. Het zit hem in de maatschappelijke scheidslijnen, die beter zichtbaar worden. Bestuurskundige Mark Bovens stelde in Trouw dat voor het eerst de scheidslijn tussen hoger- en lager-opgeleiden zich duidelijk liet zien in de verkiezingsuitslag. Wat men al jaren voorspelt, gebeurde nu: degenen die hopen beter te worden van de globalisering komen lijnrecht te staan tegenover degenen die bang zijn er alleen maar bij te verliezen. Geert Wilders profiteert van deze tweespalt. Wilders maakt zich al enkele jaren meester van de onvrede onder de laagopgeleiden en buigt dat om richting woede en haat.

Door: Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.

Doneer!

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.