Hier wederom een gastbijdrage van Dimitri Tokmetzis. Het is ook te lezen op zijn eigen blog. In het tweede deel van een korte terugblik op de jaren nul, zoom ik in op het idee van de risicosamenleving (deel 1 over de culture of control vind je hier). Dat idee is niet nieuw. De Duitse socioloog Ulrich Beck verwoordde het al in 1986 in zijn baanbrekende boek Risikogesellschaft – Auf dem Weg in eine andere Moderne. 1986 klinkt lang geleden, maar zijn boek is zeer actueel, juist in de jaren nul. Centraal in zijn boek staat het idee dat de moderne samenleving voor een ander soort problemen is komen te staan. Hadden staten vroeger een belangrijke functie in de verdeling van welvaart, tegenwoordig is hun taak in toenemende mate het verdelen van risico’s. Die worden veroorzaakt door ondermeer de voortdenderende techniek, marktwerking en globalisering. Beck dacht in eerste instantie aan milieuvervuiling: na Tsjernobyl moesten niet alleen de inwoners van Kiev oppassen, maar ook wij moesten ineens onze spinazie extra goed wassen (of weggooien). Becks idee reikt echter verder dan het milieu. De Amerikaanse socioloog Marshall Berman constateerde bijvoorbeeld al: ,,To be modern is to find ourselves in an environment that promises us adventure, power, joy, growth, transformation of ourselves and the World – and, at the same time, that threatens to destroy everything we have, everything we know, everything we are.’’
De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.
Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.
GeenCommentaar heeft plek voor gastloggers. Het onderstaande stuk is van Jos van Dijk en verscheen eerder op zijn eigen blog.
Het Europees Parlement heeft deze week een resolutie aanvaard die beoogt de administratieve strafmaatregelen van de EU tegen vermeende terroristen aan te passen. Jarenlang heeft de EU zonder enige vorm van proces of mogelijkheid voor beroep banktegoeden van burgers en organisaties bevroren. Het Europese Hof heeft inmiddels in een aantal gevallen geoordeeld dat plaatsing op de zwarte lijst onrechtmatig was. Ook de Filippijnse, in Nederland wonende voormalige commmunistenleider Sison, is door een beslissing van het Hof van de zwarte lijst gehaald.
Het EP heeft zich nu, op voorstel van onder andere het Nederlandse PvdA-lid Emine Bozkurt, uitgesproken voor het toekennen van normale rechten van verdachten die op de lijst geplaats worden. En het EP wil ook betrokken worden bij het plaatsen van mensen en organisaties op de lijst. Tenslotte eist het EP bescherming van gegevens over personen en organisaties in de communicvatie met derde landen.
De resolutie van het EP komt natuurlijk veel te laat. De zwarte lijst bestaat sinds 2002. Zeven jaar is een toestand van rechteloosheid gedoogd door nationale regeringen, parlementen en Europese instellingen. De aanpassing die het EP nu eist heft die rechteloosheid deels op. Maar het misbruik van de zwarte lijst wordt er niet mee voorkomen.
Premier Balkenende heeft vandaag woest gereageerd op de ‘dictatoriale maatregelen die het Iraanse regime tegen haar bevolking neemt’. Zo besloot de Iraanse president Mahmoud Ahmadinejad vandaag dat geweld tegen politie-agenten dubbel bestraft zal worden. Gisteren gaf het Iraanse gezag aan dat alle Iraanse burgers verplicht een identificatiebewijs bij zich moeten dragen buiten hun woning. De maatregelen zijn zogenaamd onderdeel van het beleid om de dreiging van terrorisme in het land aan te pakken. Maar volgens Balkenende is dat “een smoes om de bevolking te onderdrukken.”
Eerder verplichtte de Iraanse overheid internetproviders om het surf- en mailgedrag van hun cliënten een jaar lang op te slaan. Voor telefoonbedrijven geldt een soortgelijke maatregel. Daar komt bij dat de mogelijkheden voor politie- en inlichtingendiensten om telefoons af te tappen zijn vergemakkelijkt. In totaal zijn in Iran dit jaar ruim 25 duizend mensen telefonisch afgetapt.
Komende weken zal de overheid nog meer vrijheidsbeperkende maatregelen nemen, volgens het regime gebeurt dat ‘om de filedruk in Iran aan te pakken’. Zo hangen politiemilities boven alle snelwegen camera’s met nummerbordherkenning. Volgend jaar is het voor alle voertuigen in het Islamitische land verplicht om een herkenningskastje in het voertuig mee te voeren. Politie-agenten zijn al sinds begin dit jaar uitgerust met apparaatjes waarmee nummerborden kunnen worden afgelezen. Oppositieleden vermoeden dat de maatregelen zijn genomen om het verzet tegen het regime te breken.
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.
Hier wederom een gastbijdrage van Dimitri Tokmetzis. Het stuk staat ook op zijn eigen blog.
Inmiddels is er in ruim eenvijfde van de Nederlandse gemeenten op één of meerdere plaatsen cameratoezicht. Dit alles is mede mogelijk gemaakt door eerst de gemeentewet (iedereen voor) aan te passen en later de wet op politiegegevens (iedereen voor behalve GroenLinks). Cameratoezicht valt nu buiten de wet bescherming persoonsgegevens, mocht u nog enige illusie hebben.
Afgelopen week verscheen de derde evaluatie de wetsaanpassingen en het effect (rapport in pdf). De belangrijkste conclusie van het rapport? Dat er geen duidelijke conclusie getrokken kan worden, maar dat iedereen wel vrolijk doorgaat en dat het een hoop geld kost. Laat ik dat iets verder uitleggen.
Het onderzoek levert een zeer gemengd beeld op. In sommige gemeenten gaat de veiligheid er op vooruit, in sommige gemeenten er op achteruit. Maar in geen enkele gemeente is er een goed onderzoek geweest waarop deze bevindingen daadwerkelijk gestaafd kunnen worden.
De rapportmakers geven heel duidelijk aan dat geen van de door de gemeenten uitgevoerde evaluaties ook maar een beetje fatsoenlijk scoort op de Maryland Scientific Methods Scale (MSMS). De twee beste evaluaties hadden een score van 3.
Dit is natuurlijk best treurig voor zo’n ingrijpende maatregel in de maatschappij. En al helemaal verbazingwekkend dat dit al is sinds de eerste evaluatie en dat de Tweede Kamer (die vroeg om de evaluaties) dit allemaal maar best vindt.
Op Sargasso bieden we regelmatig ruimte voor gastbijdragen. Vandaag wederom een bijdrage van Dimitri Tokmetzis, freelance journalist te New York. Het artikel is ook op zijn eigen blog te lezen.
Meer dan 800.000 Nederlanders hebben de test Je Echte Leeftijd ingevuld. Ik ook. Nu is het wachten op de aanbiedingen voor erectiepillen van Pfizer. Advance, het bedrijf achter Je Echte Leeftijd, heeft op zijn kop gekregen van het College Bescherming Persoonsgegevens. Hoe ontfutselt Advance onze gegevens en wat krijgen we daarvoor terug?
Op de site www.jeechtelijftijd.nl moet je je eerst inschrijven. Je laat je naam, adres (want dat is blijkbaar van belang voor het bepalen van je echte leeftijd), geboortedatum en e-mail achter. Er wordt gevraagd om een telefoonnummer. Dat is handig als je meedoet met een prijsvraag. Bij de meeste sites kun je ervoor kiezen om het vakje voor het toezenden van reclameboodschappen niet aan te vinken. Als je dat hier niet doet, ga je ook niet akkoord met de algemene voorwaarden (tenminste tot voor kort). Je hebt geen keuze. Daar gaan we.
Mijn gezondheid is zeer goed. Ik heb postacademisch onderwijs gevolgd. Werk voltijd, slaap acht uur per dag, voel me meestal uitgerust als ik opsta. Mijn matras is een half jaar oud. Af en toe heb ik rugpijn. 1.85 lang, 85 kilo zwaar. Geen idee wat mijn hartslag in rust, bloeddruk of cholesterolwaarde zijn. Op naar mijn medisch verleden. Biologische ouders leven nog – gelukkig! Geen hartproblemen, beroerte, levercirrose, suikerziekte, nierafwijkingen. Geen genitale herpes, of psoriasis.
Dat kan! Sargasso is een collectief van bloggers en we verwelkomen graag nieuw blogtalent. We plaatsen ook regelmatig gastbijdragen. Lees hier meer over bloggen voor Sargasso of over het inzenden van een gastbijdrage.
Op Sargasso bieden we regelmatig ruimte voor gastbijdragen. Vandaag wederom een bijdrage van Dimitri Tokmetzis, freelance journalist te New York. Het artikel is ook op zijn eigen blog te lezen.
Terwijl de discussie over het rekeningrijden volop woedt, blijft een andere – haast even ingrijpende – vorm van vervoerstoezicht onbelicht. Rekeningrijden heeft namelijk nog een onbekend broertje: Automated Number Plate Recognition, oftewel ANPR. En dat gaat veel verder dan de meeste mensen beseffen.
Een eerste introductie stond in de reactie van het kabinet op het privacyrapport van de Commissie Brouwer-Korf. Het begeleidende persbericht vermeldt het volgende:
,,Een goed voorbeeld van het nut van het koppelen van bestanden is de Automatic Number Plate Recognition (ANPR) waarbij camera’s op de openbare weg de kentekens van auto’s registreren en deze automatisch vergelijken met bestanden van bijv. openstaande boetes of belastingen. Samenwerking tussen politie en andere overheidsdiensten bij ANPR verloopt aldus veel efficiënter en levert veel meer geld op. ANPR biedt verder de politie belangrijke informatie ten behoeve van opsporingsonderzoeken, bijvoorbeeld als men op zoek is naar een vluchtende verdachte. De politie kan bij de opsporing betere resultaten boeken als men ook enige tijd “terug kan kijken”. Het is de ambitie van het kabinet om de verdere ontwikkeling van ANPR mogelijk te maken binnen duidelijke regels. Daarvoor wordt aanvullende wetgeving voorbereid. Tot die tijd voldoet een vast te stellen beleidskader.”
Besef dat dit geen toekomstmuziek is. In Amsterdam en Rotterdam is al een aantal vaste cameraopstellingen. Het KLPD maakt er veelvuldig gebruik van, bijvoorbeeld op de A50/A28 bij Zwolle. Vrijwel alle politiekorpsen werken met vaste en mobiele opstellingen. En, minstens even belangrijk, alle grensovergangen worden, of zijn al uitgerust met een vergelijkbaar systeem dat @migo heet. U dacht dat Schengen een einde had gemaakt aan de binnengrenscontroles? Nee hoor: 100 procent van de voertuigen wordt nu gecontroleerd. Je hoeft er alleen niet meer voor te stoppen.
Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.