Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.
Persoonsbewijzen en religie
De recent opgelaaide discussie of religie een reden is om van de wet af te wijken, in dit geval die van de identificatieplicht, is de verkeerde discussie. Het leidt namelijk af van de vraag of de wet in kwestie er überhaupt mag zijn.
Daar zijn verschillende redenen voor.
Allereerst, waarom is de wet er gekomen? Deze kwam er voor verbetering in de bestrijding van de criminaliteit en de rechtshandhaving. Op zich een nobel streven. Maar het enige effect is dat de “rechtshandhaving” is verbeterd omdat ze nu heel veel geld verdienen. Andere effecten zijn nog steeds niet aantoonbaar. Of het moet zijn dat de politie af is van die plagerige demonstranten die zich weigeren te identificeren.
Kortom, het resultaat van de wet is extra inkomsten voor de overheid, maar daar zijn andere manieren voor. Geen reden dus om zo grof in te grijpen in het publieke leven van burgers.
De tweede reden dat deze wet er niet zou mogen zijn, is dat het ongrondwettelijk is. Het gaat in tegen diverse grondwetsartikelen zoals 6, 9, 10 en 15. Een uitzondering op deze artikelen mag gemaakt worden zoals u kunt lezen, maar daar zijn wel zwaarwegende redenen voor nodig. En daar is in dit geval geen sprake van (het land valt niet uit elkaar als de wet ingetrokken wordt).
De Eerste Kamer zat te suffen (hun taak is het te toetsen aan de grondwet) en we kennen in Nederland nog steeds niet de mogelijkheid om via de rechter de grondwettelijkheid van een wet aan te vechten.
Nog een reden dat de wet er niet mag zijn, is het misbruik. Het hierboven genoemde geval maakt dat eigenlijk al duidelijk. De identificatieplicht gaat eigenlijk alleen op na overtreding van de wet of onder verdachte omstandigheden. Volgens de rechterlijke uitspraak was dit echter de situatie:
“De verdachte werd op een vrijdagavond na zonsondergang gevraagd zijn identiteitsbewijs te tonen.”
Niet meer, niet minder.
En zo worden dus regelmatig honderden Nederlanders lastig gevallen, om niets.
De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.
Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.
NSA-klokkenluider: Obama erger dan Bush
Dat kan! Sargasso is een collectief van bloggers en we verwelkomen graag nieuw blogtalent. We plaatsen ook regelmatig gastbijdragen. Lees hier meer over bloggen voor Sargasso of over het inzenden van een gastbijdrage.
“Overheid gevaarlijker dan cybercriminelen”
Hoe staan de Europarlementariers tegenover ACTA?
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.