Doe mij Obama maar!

Dit is een gastbijdrage van Ingo Piepers. Hij is militair deskundige en heeft de wetmatige onvermijdelijkheid van het ontstaan van (grote) oorlogen bestudeerd. Met enige regelmaat laat hij op Sargasso zijn licht schijnen op internationale militaire conflicten en/of ontwikkelingen. -- Update: Ingo is inmiddels associated blogger. Daarom staat dit stuk nu onder zijn eigen naam -- Robert Gilpin beschrijft in zijn boek War & Change in World Politics, aan de hand van uitvoerig historisch onderzoek, dat grootmachten een typische levenscyclus bezitten, en dat mede daardoor de (relatieve) machtsposities van Grootmachten niet statisch zijn. In het Internationale Systeem is hierdoor hooguit sprake van een tijdelijk machtsevenwicht. Aan de machtsontwikkeling van staten liggen volgens Gilpin een reeks interne en externe factoren ten grondslag. Door deze machtsdynamiek van grootmachten wordt een systeemoorlog vroeg of laat onvermijdelijk, dat was in ieder geval sinds 1500 het geval, het 'moment' waarop een Europees statensysteem tot stand was gekomen. Tijdens een dergelijke systeemoorlog worden de 'kaarten' opnieuw geschud, in overeenstemming met de 'nieuwe' machtsverhoudingen in het Internationale Systeem. Inzet van een systeemoorlog is de 'besturing' – volgens welke regels en met welke instituties – van het Internationale Systeem.

Door: Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Steun ons!

De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.

Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Vice-president Palin gaat Alaska slopen

Met Sarah Palin als vice-president van de Verenigde Staten loopt de natuur van Alaska groot gevaar. De Britse krant Independent zette gouverneur Palin’s bedenkelijke track record op het gebied van natuur- en milieubeleid op een rij en daarbij slaat zelfs George Bush nog groen uit. Palin: the real scandal (Independent). Kort samengevat is Toxic Sarah totaal toegewijd aan de olieindustrie, een rabiate ‘climate change ontkenner’ en houdt ze er wat betreft wildbeheer negentiende eeuwse Normen en Waarden op na.

Onder haar bewind mocht de oliemaatschappij Chevron drie maal zoveel chemisch afval lozen in Cook Inlet met als gevolg dat de beluga populatie kelderde van 1300 naar 350 en nu op uitsterven staat. Petroleum Palin is voornemens om de olieproductie in Alaska fors te verhogen. Om dit te bereiken wil ze o.a. beschermingsmaatregelen van de regering Bush: die de ijsbeer aanmerkte als bedreigde diersoort, terugdraaien. De streng gelovige Palin gelooft niet dat de huidige opwarming van de aarde man-made is en terwijl McCain zich eerder nog bezorgd toonde over de klimaatverandering is hij de laatste weken gaan draaien op dit onderwerp. Zien wij hier de greep van een fossiel energieke hockeymoeder op een energiek fossiele oorlogsveteraan? Als gouverneur van Alaska stond ze toe dat jagers beren en wolven opjagen vanuit helikopters, uitputten en vervolgens afschieten. Verder loofde ze 150 dollar uit voor een iedere wolvenvoorpoot én spendeerde 400.000 dollar aan de campagne tegen een verbod op deze gesubsidieerde slachting. Niet alleen natuurbeschermers, maar ook veel ‘gewone’ inwoners van Alaska wijzen deze praktijken af als barbaars.

Doneer!

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Vorige Volgende