Kunst op Zondag | “Oh oor, o hoor”

In het kader van de Boekenweek schreven we vorige week dat lezen ook kijken is. Lezen kan ook met het oor. De Boekenweek is nog niet voorbij of het volgende CPNB-evenement staat alweer in de steigers. Over vier weken barst de Week van het Luisterboek los. “Oh oor, o hoor”, om met de dichter Lucebert te spreken. Wie schampert over mensen die met oorplugjes aan hun i-phones gekluisterd zitten, moet er eens bij stilstaan dat ze wellicht verdiept zijn in een luisterboek. Bij beeldende kunst en literatuur leggen we zelden het oor te luisteren. Daarom besteedde Kunst op Zondag al eens aandacht aan het oog. Lucebert had ook wat over het oog te dichten: "het oog lijkt een hefboom voor hoger en hoger / maar meer zien dan men ziet ziet men nooit". Dat is achterhaald. Men ziet veel meer dan men kijkt. Tegelijkertijd luistert men veel minder dan men hoort. Een nadere beschouwing van het oor.

Door: Foto: mmatins (cc)

Closing Time | Jesus etc.

, door

Deze week heb ik de Kersteditie van OOR gekocht. Voor de lijstjes. Daar was ik nieuwsgierig naar. En ook omdat het al jaren geleden was dat ik een OOR had gekocht.

Het is die OOR met Eefje de Visser op de cover. Er staat een groot interview met haar in en dat is omdat haar plaat, Bitterzoet tot de favoriet van alle lijstenmakers werd gekozen. Gefeliciteerd! Wat staat er nog meer in? Een stuk over SAULT, over Puscifer, een niet onaardige column van Hooijer, Klaas Knooihuizen gelukkig, de overleden muzikanten van 2020 op volgorde gezet, een interessant stuk over de cancelcultuur in de popmuziek, en de recensies van de nieuwe platen, en, daar wilde ik eigenlijk heen: een stuk over Jeff Tweedy van Wilco. Wilco, ik heb er wel platen van, maar het is niet mijn favoriete band. Ik was een keer bij een concert van hen en toen leek het hen een goed idee om hun repertoire zo hard mogelijk te spelen. Of ze toen ook Jesus etc. hebben gespeeld, dat weet ik niet eens meer. Ik ken wel iemand van wie dit zijn favoriete liedje is. Daarom dus.

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Mededeling

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.

Doneer!

Mededeling

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.

Closing Time | Megawegadga

, door

Ik beken: in mijn jonge jaren keek ik af en toe wel eens in muziekkrant Oor. De allerlaatste keer weet ik nog goed: het zal ergens begin jaren 90 geweest zijn. De verstandhouding was al niet geweldig, maar toen presteerde dit blad het om in jubelende euforie te verkeren over de zoveelenzoveelste bloedeloze poging van Bob Dylan om andermaal plagiaat op zichzelf te plegen, terwijl ondertussen een of ander fluttig brultoeterbandje zoals de Heideroosjes of iets in die geest goed genoeg bevonden werd om op de voorpagina te prijken.
Op pagina 84 in de rechteronderhoek werd in een recensie van nauwelijks 8 regels de muziek hieronder afgeserveerd als prut. Het was het moment dat ik mij realiseerde dat het blad Oor mij werkelijk helemaal niets te bieden had, nooit zal hebben ook, en dat onze wegen definitief zouden moeten scheiden. Oh ja, en dat de wereld hoogst onrechtvaardig was.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Mededeling

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Lezen: Bedrieglijk echt, door Jona Lendering

Mededeling

Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.