Tien ongevraagde adviezen aan de Belgen (Deel 8)

GeenCommentaar geeft de Belgen geheel ongevraagd advies hoe hun crises op te lossen. Daarom presenteren wij tien tips om Belgie er weer bovenop te helpen. Na enige vertraging (maar niet zo lang als de Belgische coalitiebesprekingen) nu nummer acht: 8. Breng ontwikkelingssamenwerking en handel met het buitenland terug naar federaal niveau. Vlaamse ontwikkelingshulp? Was België op zichzelf nog niet nietig genoeg? Wat is in hemelsnaam de meerwaarde van gescheiden ontwikkelingshulp? Bouwen Vlamingen op andere wijze waterpompen dan Walen? Weg ermee. Op dit moment wordt Belgisch geld voor ontwikkelingshulp besteed op gemeentelijk, provinciaal, gewestelijk, federaal èn Europes niveau. Een bestuurlijk laagje minder is dus wel op zijn plaats. Hetzelfde geld voor buitenlandse handel (waarvan het meeste toch al Europees gebeurt). Wat is er potsierlijker dan een Vlaamse en een Waalse handelsmissie die tegelijkertijd in China rondbanjeren? (niet dat gezamelijke handelsmissies automatisch wel een succes zijn). Alsof Belgische bedrijven zich iets van die malle taalgrens aantrekken. Laat de Vlamingen maar een duidelijk standpunt innemen: gewestelijk als het moet (zie 7), maar als iets beter op federaal niveau kan dan hoort het daar gewoon thuis.

Door: Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.