Stop met discussiëren over Links vs. Rechts want er valt toch niks aan te doen. Of u Links danwel Rechts bent is namelijk biologisch bepaald. Wetenschappers van de Universiteit van Nebraska ontdekten dat Rechtse mensen doorgaans drie keer heftiger schrikken dan Linkse mensen. Een panel van proefpersonen werd onderworpen aan een bombardement van enge plaatjes: spinnen op gezichten, open wonden en bloed... Personen die sneller schrokken door plotse bedreigingen hielden er ook Rechtsere meningen op na. Een van de wetenschappers geeft als verklaring dat Rechtse mensen waakzamer zijn voor bedreigingen. Of zijn Rechtse mensen gewoon bange mensen? Misschien zijn Linkse mensen wel te sloom om te schrikken? De onderzoekers waarschuwen voor een te brede interpretatie van de resultaten...
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.
Aha, de Europese commissie heeft een week na het “nee” van de Ieren onderzoek gedaan en concludeert het volgende: een gebrek aan kennis over het EU-verdrag is de belangrijkste reden voor de Ierse afwijzing van het Verdrag van Lissabon.
Goed, daarnaast waren er nog een paar probleempjes, te weten zorgen over de Ierse neutraliteit, de Ierse identiteit, de Ierse belastingwetgeving, het weinige vertrouwen in politici, en oh ja, de Ieren zijn tegen het nieuwe systeem waarbij de EU-landen op rotatiebasis een EU-commissaris leveren.
Maar de belangrijkste reden was dus dat eerste, het kennisgebrek. Geheel toevallig ook een van de redenen waar het de Nederlanders begin 2005 aan ontbrak, volgens de kenners. Nogal wiedes, natuurlijk. In Nederland kwam je zelfs in het landelijke nieuws als je de moeite nam het toen weggestemde verdrag daadwerkelijk te gaan lezen.
Ook het nieuwe verdrag is, met zijn 479 pagina’s, een vette kluif die alleen door gekken (met alle respect, Steeph) wordt nageplozen.
Het zijn dan ook erg domme politici die het volk vragen een mening te geven over zo’n verdrag. Een referendum houd je over een afgebakend stukje politiek. Wil je wel of geen garage onder het stadsplein, moet er een andere hoofdstad komen, ben je voor of tegen een gekozen burgemeester, dáárover kan je het volk om een mening vragen. Makkelijk te omvatten, en vooral, makkelijk om er een geïnformeerde mening over te vormen.
De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.
Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.
