Sterven voor de vrijheid

Zo lang als de Affordable care Act (AKA Obamacare) bestaat, zijn Republikeinen erop uit geweest de wet af te schaffen. Want betaalbare ziektekostenverzekeringen vormen de eerste stap op het pad naar socialistische tirannie. Op dit moment is het allesbehalve ondenkbaar dat de Republikeinen – met behulp van het door conservatieven gedomineerde Hooggerechtshof – er binnenkort in zullen slagen Obamacare in grote delen van het land effectief buiten werking te stellen. Juridisch gezien, is de zaak tegen de Affordable Care Act lachwekkend zwak, maar dat doet er nauwelijks toe. En hoewel het voor het Amerikaanse Congres een fluitje van een cent zou zijn om het vermeende gat in de wet te repareren, zijn de Republikeinen uiteraard niet van plan dat te doen. Dit betekent dat als het Supreme Court inderdaad meegaat in de door de Republikeinen gewenste uitkomst, miljoenen Amerikanen hun ziektekostenverzekering zullen verliezen. Je hoeft je geen illusies te maken over de gevolgen die dat zal hebben: Amerikanen zullen nodeloos sterven wegens een gebrek aan medische zorg. Maar hoe overtuig je kiezers ervan dat dit OK is?

Nemen van de armen, geven aan de rijken

Over de nieuwe zorgverzekeringswet in de VS, die ‘Obamacare’ moet vervangen:

Under the current bill, families making less than $10,000 would lose, on average, more than $2,500 in annual benefits under the bill, once it is fully phased in. Families making more than $1 million a year would get tax cuts averaging about $50,000, according to the analysis by two nonpartisan research groups, the Health Policy Center and the Tax Policy Center.

Foto: Fibonacci Blue (cc)

Tea Party gijzelt wereldeconomie

ELDERS - Door het politiek theater van de Republikeinen in het Amerikaanse Congres, komt een nieuwe wereldwijde financiële crisis wel akelig dichtbij.

Na bijna twee weken van government shutdown, zijn er naar schatting nog ongeveer drie dagen over voordat de VS het zogenaamde debt ceiling zullen doorbreken. Dit betekent dat de Amerikaanse regering van de Republikeinen in het Congres niet genoeg geld mag lenen om aan alle financiële verplichtingen te voldoen die eerder door ditzelfde Congres aan de regering zijn opgelegd.

Dit betekent onder meer dat de Amerikaanse regering niet in staat zal zijn al haar schulden aan (internationale) beleggers te betalen. Gezien het bedrag aan uitstaande Amerikaanse staatsobligaties zal een nieuwe wereldwijde financiële ineenstorting onvermijdelijk zijn.

Maar ook de binnenlandse gevolgen zullen groot zijn, zoals blijkt uit deze opsomming: pensioenuitkeringen en medische zorg voor bejaarden en armen komen op de tocht te staan, federale werknemers en militairen zullen het nog een tijdje langer zonder inkomen moeten stellen en nieuwe leningen voor zowel particulieren als lokale overheden worden vrijwel onbetaalbaar.

Voor de federale overheid zal de rekening van een default eveneens niet mals zijn. In 1979 slaagde de US Treasury er door een samenloop van omstandigheden niet in om op tijd aan een minuscuul deel van haar verplichtingen te voldoen. Het resultaat? Miljarden dollars aan extra rentekosten. Omdat een nieuwe default een veel groter deel van de Amerikaanse overheidsschulden zal raken (en bovendien allesbehalve een ‘ongelukje’ zal zijn), zullen de gevolgen navenant groter zijn. Daarnaast zullen deze gevolgen naar verwachting decennialang doorwerken:

Foto: Victoria Pickering (cc)

Capitol Nihil

ANALYSE - Misschien moeten we de Amerikaanse shutdown niet duiden in termen van een actuele machtsstrijd, maar voortvloeiend uit een lezing van de verkiezingsuitslag van 2012. John Sides, hoogleraar politicologie en redacteur van de Washington Post schrijft op het uitstekende blog The Monkey Cage de stalemate toe aan een tegengestelde uitleg van de Amerikaanse presidentsverkiezingen van vorig jaar. Daarmee verklaart hij de ernst van het conflict en de diepte van de loopgraven waar Republikeinen en Democraten zich in verschansen – beide partijen claimen te handelen vanuit een duidelijk electoraal mandaat. En dat geef je niet zomaar op.

Democraten denken, volgens Sides, dat met de herverkiezing van Obama zijn Obamacare is gepacificeerd. Republikeinen hebben gepleit tegen de invoering van het plan en hebben die strijd met vijf miljoen stemmen verloren. Dat Republikeinen nu achteraf proberen om Obamacare alsnog te ‘repareren’, met de shutdown als gevolg, is niet alleen ondemocratisch, het ontkent het electorale mandaat waarmee Obama handelt.

Republikeinen geven toe dat ze de presidentsverkiezing hebben verloren, maar ze hebben een duurzame meerderheid in het Huis van Afgevaardigden. Obama is weliswaar president, maar heeft geen enkel electoraal mandaat. De Democraten kunnen er nog fijntjes op wijzen dat die meerderheid in het Huis vooral te danken is aan het verleggen van grenzen in Republikeinse kiesdistricten (redistricting) en dat Democratische afgevaardigden nationaal meer stemmen kregen dan Republikeinen, feit is dat er meer Republikeinen in het Huis zitten dan Democraten.

Steun ons!

De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.

Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.

Obamacare staat grote klimaatwet in de weg

Een interessante analyse van Politico over hoe Barack Obama als president moest kiezen voor één grote wet: de affordabel health care act, of de cap and trade bill, die een marktsysteem voor emissies moest instellen.

Foto: Patrick Feller (cc)

Ted Cruz’ eenzame kruistocht tegen Obamacare

ANALYSE - Nee, het is geen filibuster en zelfs een meerderheid Republikeinen is het niet met de Texaan Cruz eens, toch blokkeerde hij gisteren de Senaatsvloer met een uren durende speech. Nou ja, speech. De senator reeg anekdotes aan kinderrijmpjes, ontboezemingen aan inspiratie en biechtte zijn voorkeur op voor hamburgers. Na ruim twaalf uur moest Cruz toch echt naar het toilet en verliet hij de Senaat. Zijn poging om de financiering van Obamacare tegen te houden, strandde.

En strandde eigenlijk al bij voorbaat. Cruz heeft geen steun voor zijn stunt – waarom stond hij dan toch uren achtereen te speechen als iedereen, hij incluis, wist dat zijn poging geen enkele effect zou sorteren? Aandacht, vermoedt ABC-verslaggever Arlette Saenz:

This is largely a made-for-cable-TV demonstration. The Texas Republican can’t talk more than 15 hours, according to the Senate’s rules. Cruz’s aides won’t say how long he’ll speak, but one Republican leadership source suggested he might go on only long enough to reach the prime time audience on Fox News Channel.

Cruz is in de race voor 2016 en moet zich profileren. Zijn haat jegens Obamacare is een ideale gelegenheid om zijn standvastigheid te tonen. Uren lang, uit principe, staan voor je zaak wordt in Amerika gewaardeerd. Des te pijnlijker als ook Cruz moet toegeven niet zo heel principieel te zijn.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Waarom de webportal van Obamacare niet goed werkt

ACHTERGROND - The New York Times geeft een inkijkje in het proces achter het opzetten van healthcare.gov, waaruit blijkt dat politiek en gebrek aan geld ervoor gezorgd hebben dat er nu een portal online is dat nog lang niet optimaal functioneert.

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.