Op Sargasso besteden we regelmatig aandacht aan hoe onze privacy gevaar loopt in de digitale samenleving. Filmmaker Peter Vlemmix wilde voor een veel groter publiek duidelijk maken hoe onze privacy vrijwel dagelijks geschonden wordt. Daarom maakte hij de film Panopticon, die deze maand zijn online première beleeft. In de achttiende eeuw ontwierp de Engelse filosoof Jeremy Bentham een gebouw voor instituties waar de bewoners continu in de gaten gehouden konden worden, zonder dat ze wisten wanneer. Hij noemde het Panopticon, het alziende oog. Bewoners van zulke instituties zouden nul privacy hebben. Filmmaker Peter Vlemmix zag in onze huidige digitale samenleving steeds meer parallellen met Benthams Panopticon. De technologische ontwikkelingen van de laatste decennia maken het voor overheden, bedrijven en kwaadwillende individuen mogelijk onze privacy in grote mate te schenden. In een documentaire van één uur laat Vlemmix zien op wat voor manieren overheden en bedrijven ons persoonlijk leven binnen kunnen dringen en bespreekt hij met onder andere internetjournalist Alexander Klöpping en advocate Inez Weski wat dat voor onze privacy betekent.
DOCUMENTAIRE - Filmmaker Peter Vlemmix lanceert op 25 oktober de film Panopticon, waarin hij op zoek gaat naar de vele manieren waarop onze privacy geschonden wordt. Check alvast de (spannende) trailer. ‘Privacy is een spannend onderwerp, daar hoort een spannende trailer bij,’ zegt Vlemmix.
Lees donderdag 4 oktober het interview met Peter Vlemmix over privacy en zijn film op Sargasso.
Sargasso heeft privacy hoog in het vaandel staan. Nu we allemaal meer dingen online doen is een goede VPN-service belangrijk om je privacy te beschermen. Volgens techsite CNET is NordVPN de meest betrouwbare en veilige VPN-service. De app is makkelijk in gebruik en je kunt tot zes verbindingen tegelijk tot stand brengen. NordVPN kwam bij een speedtest als pijlsnel uit de bus en is dus ook geschikt als je wil gamen, Netflixen of downloaden.
In voorlopig de laatste aflevering van het Nationaal Privacy Debat bespreken internetjurist Bart Schermer en politiedirecteur Pim Takkenberg de mogelijkheden en onmogelijkheden van de politie om online op te treden. De politie zoekt telkens de grenzen op van de wet. Mag de politie bijvoorbeeld een Trojan Horse inzetten? Dat is niet duidelijk.
Het loopt spaak op de privacywetgeving, die voortkomt uit een Europese richtlijn uit 1995, een tijd waarin de meeste mensen uberhaupt nog niet online waren. Zowel Schermer als Takkenberg concluderen dat die richtlijn niet meer werkt. Probleem is alleen: wat dan?
Zie hier de discussie (ongeveer 20 minuten).
Morgen doet Sargasso de hele dag verslag van het Nationaal Privacy Debat.
Foto Flickr cc Ssoosay
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.
In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.