Niet alléén een kankerverwekkend pleurisbedrijf

Er zijn veel redenen om een hekel te hebben aan onze ‘nationale trots’ *kuch kuch* KLM. De vrijwel ongelimiteerde staatssteun tijdens de coronacrisis, terwijl onder andere zzp’ers en de cultuursector mogen creperen. Het feit dat ze samen met onze andere ‘nationale trots’ *kuch rochel kuch* Schiphol hun medewerkers letterlijk de kanker laten krijgen. Maar als het nu nog gewoon een pleurisbedrijf was waar ze schijt hebben aan mensenlevens als er winst gemaakt kan worden, waar er, eerlijk is eerlijk, zo veel van zijn. Maar neen. Het is ook nog een leugenachtig kankerverwekkend pleurisbedrijf. Zie dit artikel, van boss monster Pieter Elbers, waarin hij het heeft over de concurrentie van het internationale spoor. Hij maakt zich er niet druk om, want “het wordt een ander verhaal als de reis over landsgrenzen gaat met verschillende spoorbreedtes, technieken en regelgeving.”, “Berlijn met de trein kost 7 uur” en “met het vliegtuig een uur”, en “Ik ben een keer met de trein naar Londen geweest. Dat duurde lang.” Flikker toch op. Die ‘technieken en regelgeving’ die niet aan zouden sluiten tussen landen laat ik even voor wat het is, al wil ik wel nog kwijt dat het me uitermate onwaarschijnlijk lijkt dat dit echt een probleem is aangezien er genoeg internationale treinen rijden en de EU in de regel dat soort dingen harmoniseert. Maar die spoorbreedtes, dat is echt evident gelul. In vrijwel heel Europa rijden ze op nomaalspoor met een gestandaardiseerde breedte. Uitzonderingen zijn een aantal voormalige USSR-republieken, en Spanje (maar daar hebben ze de internationale verbindingen met normaalspoor aangelegd). En dan de groteske leugen dat je “met het vliegtuig een uur in Berlijn bent” terwijl het met de trein 7 uur zou kosten. Ik neem mezelf even als maat der dingen, en ga er van uit dat ik van mijn huis naar hartje stad wil (en niet op een vliegveld buiten de stad wil blijven). Dan ben ik in minder dan 6 uur, inclusief een stukje wandelen naar het dichtstbijzijnde station, midden in de stad op Berlin Hauptbahnhof. Als ik wil gaan vliegen, ben ik ook 10 minuten aan het wandelen naar het station, dan anderhalf uur aan het treinen. De FAQ op de website van Schiphol zegt “Houd er in het algemeen rekening mee dat je 2 uur van tevoren aanwezig bent voor Europese vluchten en 3 uur voor intercontinentale vluchten. Bekijk ook ruim voor je van huis vertrekt of er nog files, wegwerkzaamheden of werkzaamheden aan het spoor zijn en pas je reis naar Schiphol daarop aan.” Dan nog een uur vliegen en ik ben al bijna 5 uur onderweg, moet ik na de landing wachten tot ik het vliegtuig uit mag, nog een keer wachten bij de bagageband, en dan een half uur met de trein (waar ik waarschijnlijk ook nog een tijd op moet wachten) van het vliegveld naar het stadscentrum. Ik doe er gewoon net zo lang over als ik ga vliegen als dat ik met de trein ga! Idem voor Londen, daar ben ik met de trein ook in minder dan 6 uur vanaf mijn voordeur, terwijl het met het vliegtuig dezelfde lijdensweg is met overstappen, wachten, vliegen, nog meer wachten, en overstappen is.* Nog los van het feit dat Elbers dus gewoon uit zijn nek zwetst: treinen is in mijn ervaring gewoon veel prettiger. Minder wachten, minder in de rij staan, gewoon lekker zitten, werken, lezen of naar buiten kijken. Of als het een iets verdere reis is, slapen. Ja, slapen! Want dat kan heel goed in Europa, als er een goede nachtverbinding is: je reist gewoon in de nacht, en in de ochtend ben je waar je moet zijn. Als je het over efficiency hebt. Treinen voor de winst, dus. En fuck de leugens van onze nationale schaamte. *En jajajajaja, als je om de hoek bij Schiphol woont scheelt dat flink in de reistijd. Maar niet iedereen woont in Amsterdam of omstreken, en als je net aan de grens van Duitsland of België woont ben je ook minder lang bezig met die reis naar respectievelijk Berlijn en Londen.

Door: Foto: Tom Raftery (cc)
Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Detailpolitiek (12): Goudse nachttrein

In november 2008 startte de NS een proef met een nachttrein tussen Rotterdam en Utrecht, met een tussenstop in Gouda. Reizigers konden s’nachts al reizen tussen Rotterdam en Utrecht, maar moesten dan een omweg maken via Delft, Den Haag, Leiden, Schiphol en Amsterdam. De nieuwe nachttrein zou de reis aanzienlijk inkorten en moest 65 reizigers per trein gaan halen. Het werden er zeven. De NS rijdt daarom sinds begin februari alleen nog met de eerste nachttrein via Gouda naar Utrecht, en heeft alle andere nachttreinen op dit traject geschrapt.

Deze case laat zien wat het probleem is van veel Kamervragen: ze zijn helemaal geen vragen, maar stellingen die Kamerleden graag bevestigd willen zien. Kamerleden zoeken zelf helemaal niets uit, zoeken zelfs niet met Google naar antwoorden, maar gaan direct Kamervragen stellen in de hoop dat ze daarmee in de publiciteit komen. Ineke van Gent van GroenLinks is zo’n Kamerlid. Ze gedraagt zich bij het schrappen van de Goudse nachttrein als een luie scholier die veel eist, maar zelf niets doet.

Kamerleden als luie scholieren

De eerste Kamervraag van Van Gent is of het juist is dat de nachtelijke bediening van station Gouda is stopgezet. Dat is een feit, want dat blijkt uit de NS-dienstregeling. Van Gent vraagt hoeveel reizigers er gebruik maakten van de trein: op allerlei websites is het antwoord te vinden: zeven. Van Gent vraagt daarna naar de criteria om het succes van de nachttrein te meten. Het antwoord is: 65 reizigers, ook overal te vinden. En daarna vraagt Van Gent of de minister weet dat deze maatregel tot een uur extra reistijd kan leiden. Wederom de bekende weg, want voor het experiment was dat ook al zo.

Steun ons!

De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.

Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.

Lezen: Mohammed, door Marcel Hulspas

Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.

Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.

Lezen: Bedrieglijk echt, door Jona Lendering

Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.