Weg met de natuur

Onlangs pleitte ik, op deze plek om precies te zijn, voor het euthanaseren van de natuur als meest humane oplossing voor de milieuproblematiek. Bovendien, zo schreef ik, “dat hele milieu verzint wel weer wat anders als het ten onder gaat. Dus daar hoeven we niet treurig om te zijn.” Het zal onze planeet worst wezen of we om haar bezorgd zijn. Ene Andrew Blackwell, zo leerde ik van Steven de Jong, schijnt daar zelfs een heel boek over hebben geschreven, een reisgids getiteld Visit Sunny Tsjernobyl. Blackwell schrijft hoe de natuur in Tsjernobyl heeft getriomfeerd. Gebouwen worden overwoekerd door gras en planten, er klinkt overal een kakofonie aan vogelgefluit, ecologen hebben het gebied zelfs uitgekozen om er bedreigde diersoorten uit te zetten. We hoeven geen moeite doen de natuur te redden, die redt zichzelf wel. Het is pure hoogmoed om ons zorgen te maken over moeder aarde en te denken dat we haar kunnen redden. Alsof we er ook maar iets te zeggen hebben. Bovendien is het egoïstisch. Want de enige reden om de natuur te willen redden, is zelfbehoud.

Door: Foto: copyright ok. Gecheckt 09-11-2022

Doneer!

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Lezen: Bedrieglijk echt, door Jona Lendering

Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.